اتفاق حاشيه‌اي که در بازي ذوب‌آهن – استقلال در يک‌هشتم رقابت‌هاي ليگ قهرمانان آسيا رخ داد، بسيار ناخوشايند بود. بازي‌هاي آسيايي تنها در داخل کشور پخش نمي‌شود و همه دنيا اين فرصت را دارند که به تماشاي اين رقابت‌ها بنشيند و اين اصلاً جالب نيست که حين تماشاي بازي نماينده‌هاي ايران شاهد اتفاقات خطرناکي چون پرتاب نارنجک به زمين مسابقه باشيم. اين مسئله اصلاً صورت خوشي ندارد و سلامت بازيکنان را تهديد مي‌کند، فرقي هم نمي‌کند طرف بازيکن ميزبان است يا مهمان. مواد محترقه که قدرت تشخيص دوست و دشمن را ندارند، اما مي‌توانند آسيب‌هاي جبران‌ناپذيري را به جاي بگذارند. البته آنچه در اصفهان رخ داد، برخلاف تصور همگان نمي‌تواند مشکلي براي ميزباني نماينده‌هاي ايران ايجاد کند. اين اتفاق ناخوشايند يک مسئله شخصي براي ميزبان است و تنها تيم ميزبان است که بابت آن متضرر مي‌شود؛ گاه با جريمه‌هاي نقدي و گاه حتي در بدبينانه‌ترين حالت و سختگيرانه‌ترين شرايط به برگزاري بازي بدون تماشاگر مي‌انجامد، اما اينطور نيست که بابت اشتباهات تماشاگران يک تيم، AFC نماينده‌هاي ايران را در رقابت‌هاي ليگ قهرمانان جريمه يا توبيخ کند. با اين حال رفتاري مشابه آنچه در جريان بازي ذوب‌آهن- استقلال در اصفهان رخ داد، زيبنده نيست و مي‌تواند چهره فوتبال ايران را خدشه‌دار کند، به خصوص در چشم ناظران بازي‌ها، پس نبايد با اين مسائل بهانه دست کنفدراسيون آسيا داد. اگرچه اين اتفاقات نمي‌تواند ميزباني تيم‌هاي ايراني را به خطر بيندازد، اما مي‌توان به راحتي با کنترل تماشاگران هنگام ورود به ورزشگاه، مانع از رخ دادن آن شد. البته فرهنگ‌سازي در اين زمينه به مراتب تأثير بيشتري از کنترل دارد، اما تا قبل از آن، بايد به پيشگيري فکر کرد تا بعد از رخ دادن چنين اتفاقاتي کاسه چه کنم، چه کنم به دست نگيريم.
