«توقف اجرای طرح اتوبوس ایدز به بهانه ترویج بیبندو باری!» این جمله در چند روز گذشته تیتر بسیاری از رسانههای داخلی و البته رسانههای معاند آنور آبی شده بود.
جمله که از آن اینگونه برداشت میشد که عدهای نمیخواهند آمار ایدز در کشور مشخص شود و البته نمیگذارند که مردم نسبت به جوانب این بیماری اطلاعی پیدا کند.
در ذیل آن نیز این توضیحاتی آمده بود که به خاطر مسائل فرهنگی نمیخواهند واقعیتهای جامعه را قبول کنند و این کار را ترویج بیبند باری میدانند.
اما حقیقت ماجر از چه قرار است و چرا عدهای مسائل فرهنگی را دستمایه کم کاری و بازیچه سیاسی خود قرار دادهاند؟
این کار ترویج بیبندوباری است
چند روز قبل مینو محرز (رئیس مرکز تحقیقات ایدز ایران) در ارتباط با علت توقف طرح اتوبوس ایدز به خبرگزاری ایلنا گفته بود: متاسفانه برخی اقدامات برای کنترل و پیشگیری بیماری ایدز با مخالفتهایی مواجه میشود و برای برخی خوشایند نیست. بعد از اجرای طرح اتوبوس ایدز برخی گفتند که این کار شما ترویج بیبندوباری است. متاسفانه این تفکر افرادی است که اعتقاد دارند در کشور بیماری ایدز وجود ندارد و همه چیز رو به راه است. این افراد مثل کبک سرشان را زیر برف کردند و مسائل، مشکلات و واقعیتهای جامعه را نمیدانند و از قبول آن امتناع میکنند.
محرز گفت: یکی از مشکلاتی که در حوزه بیماریهای ایدز وجود دارد، عدم آگاهی از رفتارهای پرخطر است، افراد در بسیاری مواقع از بیماری خود اطلاع ندارند و مشاهده شده که بعد از ازدواج متوجه بیماری خود میشوند؛ بنابراین باید اقداماتی صورت گیرد که قبل از ازدواج متوجه بیماری خود شوند و ایجاد موانع شناسایی بیمارها این کار را با مشکل مواجه میکند.
گزارش روزنامه شهروند