خواستههاي معلولان آنقدرها هم زياد نيست كه مديران بهزيستي نتوانند از عهده آنها برآيند. فقط كافيست به ميانشان رفت، برخي حتي هزينه درمانشان را هم ندارند، اما يك سرپناه حداقلي بزرگترين خواسته آنهاست. اخيراً رئيس سازمان بهزيستي كشور اعلام كرد كه تا پايان سال 97 بيش از 11 هزار واحد مسكوني تحويل خانوادههاي داراي دو معلول يا بيشتر ميشود. آيا اين وعده هم به سرنوشت ديگر وعدهها دچار ميشود؟
انوشيروان بندپي اظهار اميدواري كرده كه ساخت و واگذاري مسكن به همه خانوادههاي داراي دو معلول به بالا تا سال 98 پايان يابد و اهداف سازمان بهزيستي در خانهدار شدن اين خانوادهها محقق شود. سازمان بهزيستي مدعي است كه در ساخت و واگذاري مسكن ويژه خانوادههاي داراي دو معلول به بالا در روستاها تاكنون عملكرد خوبي را ارائه كرده و اين موضوع ناشي از پرداخت مابهالتفاوت 4 درصدي وام مذكور بوده است. اين در حالي است كه پدر دو معلول ذهني در اين زمينه به «جوان» گفت: با داشتن دو فرزند معلول ذهني و سكونت در حاشيه شهر سنندج، سالهاست كه در انتظار تحقق وعده مسئولان بهزيستي هستيم. وي افزود: حدود 40 روز پيش از سوي بهزيستي به ما پيشنهاد شد كه زميني خريداري کنیم و در اختيار بهزيستي قرار دهيم تا برايمان خانه بسازد يا 25 ميليون تومان در ازاي ساخت خانه به بهزيستي تحويل دهيم، اما در مراجعات بعدي به اداره بهزيستي متوجه شديم كه اين وعده هم اجرا شدني نيست. در شهرستانها مشكلات براي معلولان بيشتر است. در شهرهايي كه هنوز مبلمان شهرياش مناسب حضور معلولان نيست، ساخت مسكن موردنياز آنها كمي ايدهآل است، اما بايد از يكجا آغاز كرد، نميتوان دست روي دست گذاشت و رشد كوه مانند مشكلات قشر معلول را نظارهگر بود، آن هم در جايي كه ميتوان مشكلات را به راحتي مديريت كرد.