چگونگی و آگاهی از مفهوم شاد بودن یکی از مهمترین عوامل در زندگی بشر است و بر اساس هدفمندی روش به زندگی معنا میبخشد. شادی نقش بسزایی در چگونه زیستن افراد در زندگی ایفا میکند و افراد میتوانند با جهت شاد بودن در مسیر رو به رشد و ترقی زندگی قرار گیرند. شاد بودن تنها دلیل برای داشتن آرامش بهتر و بیشتر است. شادی شاخصهای متفاوتی در چگونگی استفاده و روشهای بهرهوری دارد و رعایت هر یک از این موارد موجب تأثیرگذاری در سبک زندگی خواهد شد. چنان که ناصرخسرو بیان میدارد: اگر خوشدل شدی در شادمانی، بماند شادمانی جاودانی. شاخصهای مهم شادی در زندگی افراد مختلف عبارتند از: نیاز استفاده از تغذیه مناسب، انجام ورزشها و روشهای متفاوت آرامش و زمانهای مشخص شده برای انجام امور که هر یک بر اساس اصول روانشناختی تأثیرات مثبتی بر زندگی فرد میگذارد و موجب مثبتنگری، بانشاط بودن، داشتن اراده و روحیه قوی و منطقی خواهد شد. در هر جامعهای فرهنگهای متفاوتی جهت شاد بودن مردم در نظر گرفته میشود و هر یک روشهای متفاوتی را جهت شاد بودن ارائه دادهاند. هر فردی با کمترین امکانات ممکن میتواند راههای رسیدن به شادی را بیاموزد. شادی نمادی از سپاسگزاری در مقابل یزدان پاک است. با آموزش به افراد برای چگونگی روشهای شاد بودن راههای بسیاری جهت روبهرو شدن با مسائل و مشکلات حاصله به دست میآید که حتی میتوان آن را با دیگران تقسیم کرد. معنای عمیق شادی ربطی به خنده و هیجان و سرمستی ندارد، و زندگی سالم را دربر میگیرد.
شادی یکی از مقولات و ابزارهای لازم برای زیباتر کردن زندگی است که نیاز به هزینه کردن هم ندارد. شادی را حتی میتوان در آن کودک نوپا یافت که با حرکات و کلمات زیبایش اعضای خانواده را دور هم جمع میکند. شاد بودن انرژی مثبت به افراد میبخشد و موجب پیشرفت و بازنگری در امور و بالاخص مثبتنگری میشود. بدون شک میتوان بیان کرد که چهرههای شاد در زندگی موفقترند، زیرا از کوچکترین مسئله در زندگی احساس رضایت و خشنودی میکنند.
یکی از مشکلات امروزی جامعه ما عدم برنامهریزی مناسب برای لذتبخش کردن زندگی و شادکامی افراد در زندگی بالاخص در کلانشهرها است. زندگی در کلانشهری همچون تهران و دویدنهای هر روزهاش به نوعی موجب فرسایش روح و روان مردم شده و پیری و افسردگی زودرس را موجب میشود. مردم هر روز در خیابانها با هم دعوا میکنند یا درگیر میشوند، که از نشانههای نبود و فقدان شادی و شادکامی و ظهور و بروز خشم در بین افردا جامعه است.
شادی به عنوان یک پدیده مثبت و رویداد زیبای روانشناختی مطرح است و لازمه هر زندگی نیز همین شادکامی و در پس آن برقراری روابط متعادل است تا بتواند وضعیت تعادلی را در سیستم روحی و روانی افراد جامعه به وجود آورد. شادی یک مکانیزم دفاعی بدن در مقابل امراض گوناگون است و به عنوان یکی از بهترین مهارتهای اجتماعی متغیرهای گوناگونی را دربر میگیرد. شادی بیان خوشحالی ابراز شده ناشی از بروز برخی مسائل مثبت زندگی است که فرد از خود با حالتهای متفاوت نشان میدهد. شادی نشانهای از زیستن آگاهانه است.
شاد بودن تأثیر مثبتی بر روحیه و زندگی افراد بر جا میگذارد تا جایی که حتی ناممکن را به ممکن تبدیل میکند. افراد شاد تفکرات سازنده بیشتری در مقابل دیگر افراد از خود بروز میدهند و نسبت به مسائل خوشبینانهتر عمل میکنند. ذهنشان کمتر درگیر نگرانی و اضطراب میشود و بر همین اساس تصمیمات بهتری را ارائه میدهند.
تحقیقات دانشمندان و اندیشمندان از زندگی افراد شاد و تأثیر مثبت آن سخن به میان میآورد. بدین گونه که هر چه افراد شادتر هستند، امیدوارترند و امیدهای بیشتری را در زندگی تجربه میکنند و در مقابل مشکلات زندگی کمتر دچار سوءتفاهم میشوند. هر چه شادی در زندگی افراد بیشتر باشد، بالطبع اثرات مثبتی را در سبک زندگی آنها به وجود میآورد و میتواند در نوع نگرش بر ارتباطات جامعه نیز تأثیرگذار باشد، چراکه موجب تعاملات اجتماعی بیشتر و بهتر خواهد شد و افراد را در یاری رساندن به یکدیگر و تفکر حل مسئله قادر میسازد. افراد شاد عشق و آرامش را به یکدیگر هدیه میدهند.
عواملی که موجب شکست و نگرش منفی افراد میشود را میتوان در زندگی افراد افسرده و نگران جستوجو کرد. اشخاص افسرده از هر شکستی خیلی سریع ناامید میشوند و همه چیز را تمامشده میپندارند. در مورد هر مسئلهای دچار اضطراب و پریشانی میشوند و به همین دلیل حتی کوتاهترین راه ممکن را نمیتوانند بیان کنند، اما افراد شاد با نگرش مثبتی که از خود نشان میدهند از شکست خود درس میآموزند و در پی علت آن میشتابند. شکست را برای شروع دوباره سرلوحه قرار میدهند و با آمادگی کامل و تجربهای پرمایه به دنبال هدف میشتابند. از شکست به عنوان تجربهای خوشبینانه برای رسیدن به هدف استفاده میکنند. در حل مسائل با مثبتنگری و احساس آرامش، بهترین راه حلها را ارائه میدهند و با رضایت خاطر و امنیت کامل به کارهای خود نظارت میکنند. در واقع شادی و شاد بودن حاصل دسترنج زندگی انسانهایی است که بهترین استفاده را در بیان مفهوم زندگی از خود بروز دادهاند.
شادی و شاد بودن پیامد بروز برخی اصول در زندگی است که مهمترین آنها عبارتند از: گذراندن اوقات خود با فعالیتهای مفید و سودمند، استفاده از تجربیات خوب دیگران، دوری از فعالیتهای بیهوده، ارتباط بیشتر با دوستان و خویشاوندان، انجام فعالیتهای اجتماعی بیشتر در اوقات فراغت، لذت بردن از انجام کارهای محوله حتی جزئیترین آنها، احساس مسئولیت در مقابل امور محوله، برنامهریزی مشخص، تعیین اهداف زندگی، استفاده از مدیریت زمان، جایگزین کردن افکار منفی با افکار مثبت، مثبت بودن، پایین بودن توقعات و انتظارات، خوشبینی، نگرش مثبت، دوری از تفکرات منفی، قدردانی کردن حتی برای مسائل جزئی، تقدیر و تشکر و سپاسگزاری حتی از کوچکترین فرد برای ایجاد یک رابطه بهتر، نشان دادن خود واقعی، برقراری ارتباط صمیمانه، ارزش و بها دادن به شادی و روحیه مقاوم و برتر؛ بنابراین با اصول متفاوت شادی و با توجه به پیامدهای آن در سبک زندگی افراد و تأثیر بر جامعه میتوان شادی را در امور زندگی گنجاند و با شیوههای نگرش مثبت نگرانی را از زندگی دور و به جای آن مهارتهای حل مسئله مثبت را جایگزین کرد. لبخند زدن به زندگی از میزان حساسیت و واکنشهای نامناسب جلوگیری کرده و موجب دوری عواطف منفی میشود، پس به زندگی لبخند بزنید تا زندگی به شما لبخند بزند، که زندگی شاد بازتاب لبخند شماست.