تنها يک روز و فقط ساعاتي از نتايج ضعيف دو مدعي اصلي قهرماني جام جهاني 2018 (آرژانتين و آلمان) ميگذشت که برزيل هم به جمع اين بزرگان در شروعي دور از انتظار پيوست. برزيل حالا براي سرگروه شدن بايد برابر صربستان و کاستاريکا نتيجهاي بهتر از تساوي كسب كند، اگرچه با توجه به شکست آلمان، اول شدن در اين گروه شايد به معناي قرار گرفتن مقابل مدافع عنوان قهرماني در يکهشتم نهايي باشد. يکي از نکات واضح بازي، تصميم سوئيسيها براي زدن نيمار بود. شاگردان ولاديمير پتکووچ به نوبت تلاش ميکردند به هر ترتيبي شده ستاره اول برزيل را به زانو درآوردند. شايد به همين خاطر هم بود که نيمار را در مقطع ابتدايي بازي چندان در فرم خوب و تأثيرگذارش ندیدیم، نيماري كه مشخصاً از مصدوميت دوباره و از دست دادن يک جام جهاني ديگر ميترسيد. بهرغم اينكه برزيل مثل چهار سال پيش ديگر تمام اتکايش به نيمار نيست، اما او همچنان مهرهاي کليدي براي سلسائو به حساب ميآيد و اعلام رسيدنش به آمادگي صددرصد تنها فشارها را روي اين بازيكن از همان بازي اول زياد ميکرد. حقيقت اين است که تماشاي خود بازي هم کاملاً بيانگر فاصله او با فرم ايدهآلش بود. نيمار مقابل سوئيس گوشهچشمهايي از حرکات منحصر به فردش را به نمايش گذاشت، اما نشان داد هنوز قادر به اجراي کامل 90 دقيقهاي آن نيست. از منظر سوئيس اما يکبار ديگر ثابت شد چطور بازيهاي ملي در چنين سطحي تنها در يک لحظه تغيير ميکنند و نتيجهاي پيشبيني نشده به جا ميگذارند. هدف اصلي سوئيس در اين بازي برهم زدن ريتم بازي برزيل بود و البته لگد زدن به هر بازيکني که پيراهن زرد به تن داشت به خصوص نيمار. تساوي مقابل برزيل در جام جهاني، نتيجهاي است که براي به دست آوردنش بايد به هر کاري دست زد.