جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه به مرحله یک چهارم نهایی رسید. رسیدن هشت تیم از دو قاره امریکای جنوبی و اروپا به این مرحله هر چند تعجب ندارد، اما گویای یک واقعیت است؛ فاصله فاحش و تفاوت آشکار میان فوتبال در قاره‌های آسیا و آفریقا و فوتبال روز دنیا.
آسیا با پنج نماینده و آفریقا هم با همین تعداد تیم در جام جهانی روسیه حاضر شدند، اما حاصل حضور این ۱۰ تیم تنها صعود یکی از آن‌ها به مرحله یک هشتم نهایی آن هم با احتساب کارت زرد بود.
واقعیت این است که فوتبال آسیا و آفریقا سرشار از استعداد و لژیونر است که تنها و تنها به درد فوتبال باشگاهی اروپا می‌خورند نه بازیکنانی که به کار تیم‌های ملی کشورهایشان بیایند. یک نگاه کلی به نتایج کسب شده توسط ۱۰ تیم آسیایی و آفریقایی مؤید این نکته است. در جمع آسیایی‌ها ایران و ژاپن با چهار امتیاز بیشترین اندوخته را دارند که ایران در تقابل با اسپانیا و پرتغال پنج امتیازی حذف شد و ژاپن به لطف کارت زرد کمتر نسبت به سنگال صعود کرد که این صعود هیچ ربطی به توانمندی و استحقاق فوتبال ژاپن ندارد که اگر داشت در مرحله یک هشتم نهایی بازی ۲ بر صفر برده مقابل بلژیک را ۳ بر ۲ نمی‌باخت و به خانه بر نمی‌گشت. بعد از این دو نماینده به ظاهر موفق می‌رسیم به کره‌جنوبی، استرالیا و عربستان که نتایج فاجعه باری به دست آ. وردند. کره‌جنوبی هر چند آلمان را برد و حذف شد، اما تمام کارشناسان فوتبال دنیا بر این نظر صحه می‌گذارند که بازی پایانی آن گروه اصلاً شرایط طبیعی فوتبال را نداشت و جزء بازی‌های خاص به شمار می‌رفت و همه می‌دانند که تفاوت سطح فوتبال آلمان و کره جنوبی پیروزی ۲ بر صفر کره نیست. از استرالیا و عربستان هم که چیز زیادی نمی‌توان نوشت و فقط زنگ تفریح بقیه تیم‌ها بودند.
آفریقا بدتر از آسیا
از قاره کهن که فاصله بگیریم می‌رسیم به آفریقا؛ قاره‌ای که بازیکنان زیادی در فوتبال اروپا دارد، قاره‌ای که تا همین چند جام جهانی قبل می‌شد روی نمایندگانش برای حضور در مراحل پایانی جام جهانی حساب باز کرد، اما گویا کفگیر آفریقایی‌ها هم به ته دیگ خورده است. از مصر شروع می‌کنیم که قرار بود با محمد صلاح همه را غافلگیر کند، اما آنکه غافلگیر شد مردم مصر بودند که تیمشان با سه باخت بد راهی کشورشان شد. مراکش مغرور نیز راه به جایی نبرد و در نهایت با یک امتیاز چمدان‌ها را بست. تونس هم تمام توانش را مقابل پاناما گذاشت تا یک برد بی‌ارزش به دست آورد و راهی خانه شود، اما قصه نیجریه و سنگال متفاوت است. دو کشوری که درجام‌های قبل ارزش‌های خود را نشان داده بودند در این جام کوچک‌ترین نشانی از آن تیم‌های کوبنده و محکم نداشتند و خیلی زود از گردونه رقابت‌ها حذف شدند. جالب اینکه آفریقایی‌ها عملکردی به مراتب بدتر از آسیایی‌ها داشتند.
کاهش سهمیه یا از بین رفتن اعتبار
چنین عملکردی شاید فیفا را به این نتیجه برساند که سهمیه دو قاره را کاهش دهد، هر چند پیشنهاد افزایش تیم‌های حاضر در جام جهانی مورد موافقت قرار گرفته است، ولی با ادامه این روند و حتی حضور تیم‌های ضعیف‌تر قاره‌های آسیا و آفریقا در جام‌های جهانی آینده این ترس وجود دارد که دیگر جام جهانی از اعتبار و اصالت بیفتد و قهرمانی در آن چندان مقبول نیفتد. به همین علت است که به نظر می‌رسد فیفا باید در تصمیم خود تجدیدنظر کند؛ چراکه به طور حتم حفظ اعتبار جام جهانی برای فیفا بسیار مهم‌تر از حضور تعداد کثیری از کشور‌های از پیش بازنده با سطح فوتبال پایین در جام جهانی است.
