مترجم: رضا محمدی
محققان یک ماده رسانای هیبریدی جدید ساختهاند که بخشی از پلیمر پلاستیکی و بخشی از فلز مایع را به دلخواه خم میکند. مدارهای ساخته شده با این فلز میتوانند شکلهای کاملاً دو بعدی به خود بگیرند. این فناوری جدید بیشتر برای درمان بیماریهای قلبی کاربرد خواهد داشت.
ژینگ یو ژیانگ، استاد مرکز ملی علوم نانو و نانوتکنولوژی چین میگوید: «اینها نخستین مدارهای الکترونیکی انعطافپذیری هستند که رسانایی بالایی دارند و قابل کشش هستند، به طور کامل با بافتهای زنده سازگار میشوند و میتوان به راحتی آنها را در مقیاسهای اندازهگیری، با دقتی در ابعاد میکرو، ساخت. ما معتقدیم این مدارها کاربردهای بسیار گستردهای در دستگاههای قابل کاشت و مدارهای الکترونیکی قابل پوشش خواهند داشت.
مادهای که محققان مدلسازی کردند رسانای پلیمر- فلزی (MPC) نامیده میشود، زیرا ترکیبی از دو جزء سازنده با ویژگیهای بسیار متفاوت و در عین حال مطلوب است. در این مورد فلزات، جامدهای رسانای آشنایی مانند مس، نقره یا طلا نیستند، بلکه بیشتر ایندیوم و گالیوم هستند که به صورت مایع چسبانک ضخیمی درمی آیند که همچنان جریان الکتریکی در آن برقرار میشود. محققان دریافتند که ذرات کوچک فرونشانده شده در این مخلوط فلزی مایع در شبکه پشتیبانی پلیمر سیلیکونی مدار، موادی تولید میکنند که از نظر مکانیکی کشسان هستند و با رسانش کافی از مدارهای کارکرد پشتیبانی میکنند. ساختار MPC از نزدیک شبیه جزیرههایی از جنس فلز مایع گرد شناور در دریای پلیمری با پوشش فلزی مایع در لایه زیرین است تا از رسانش کامل اطمینان حاصل شود. محققان با موفقیت فرمولهای MPC مختلف را در کارهای متفاوت از جمله در سنسورهایی برای دستکشهای کیبورد قابل پوشش و به عنوان الکترودهایی برای شبیهسازی گذار از غشاهای سلولهای زنده امتحان کردند.
محققان معتقدند: «برنامههای کاربردی MPC به پلیمرها بستگی دارد. ما پلیمرهای سوپرالاستیک را قالبگیری میکنیم تا آن را برای مدارهای قابل کشش بسازیم. وقتی MPCها را برای دستگاههای قابل کاشت بخواهیم، از پلیمرهای سازگار با بافت زنده و زیست تجزیهپذیر استفاده میکنیم. در آینده، حتی میتوانیم با ترکیب پلیمرهای فعال از نظر الکتریکی، روباتهای نرم بسازیم.»
در اصل، محققان میگویند روش آنها برای تولید MPCها که شامل پرینت صفحه و الگوسازی میکروسیال میشود، میتواند هر هندسه دو بعدیای داشته باشد، همانند ویژگیهای الکتریکی و ضخامتهای مختلف که به تراکم جوهرهای فلز مایع اسپری شده بستگی دارند. این تطبیقپذیری مستقیم باعث میشود کاربردهای بیوپزشکی مطلوبی مانند چسبهای زخم انعطاف پذیر برای شناسایی و تسکین بیماری قلبی داشته باشند. ژیانگ در ادامه میگوید: «ما میخواهیم مواد زیست سازگاری بسازیم که میتوانند برای ساخت دستگاههای قابل کاشت یا قابل پوشش برای تشخیص و درمان بیماری به کار برده شوند، بدون سازگاری با کیفیت زندگی و ما معتقدیم این اولین گام برای تغییر مسیری است که بیماریهای قلبی و دیگر بیماریها را مدیریت میکند.»
منبع: ساینس دیلی