روز ۲۷ خرداد ماه بود که خبری بر روی خروجی رسانه‌ها آمد مبنی بر اینکه «آم دآسیب هیأتی از رژیم صهیونیستی در نشست بین‌المللی «میراث جهانی» به میزبانی «منامه»، پایتخت بحرین شرکت می‌کند.» به گزارش وبگاه صهیونیستی «آی. ۲۴»، «منیر بوشناقی» مشاور هیأت فرهنگ و آثار بحرین در میراث جهانی یکشنبه گفت که این هیأت از ۲۴ ماه ژوئن تا ۴ جولای برای شرکت در این نشست در بحرین خواهد بود. او در گفتوگو با وبگاه «الخلیج الجدید» در توجیه مشارکت هیأت صهیونیست گفت که هیأت مذکور در نشست بحرین شرکت خواهد کرد، چرا که این نشست بین‌المللی بوده و سازمان یونسکو آن را ترتیب داده است و بحرین تنها میزبان این نشست بوده و هر عضو سازمان ملل می‌تواند در آن مشارکت کند.
روز ۲۰ اردیبهشت نیز خبر دیگری بر روی خروجی رسانه‌ها قرار گرفت و آن این بود که «وزیر امور خارجه بحرین در واکنش به تجاوز موشکی رژیم صهیونیستی به سوریه، از این تجاوز حمایت کرد.» «خالد بن احمد» در حساب توئیتری خود، ایران را مسئول این حمله دانست. او به جای محکوم کردن تجاوز‌های نظامی مکرر رژیم اسرائیل به سوریه مدعی شد: «تا زمانی که ایران در وضعیت موجود در منطقه اختلال ایجاد کرده و با توانایی و موشک‌های خود به کشور‌ها حمله می‌کند؛ هر کشوری در منطقه از جمله اسرائیل حق دارد با نابود کردن منابع تهدید، از خود دفاع کند.» این مدافعه در حالی صورت گرفته بود که صهیونیست‌ها به مواضع ارتش سوریه در قنیطره حمله راکتی و خمپاره‌ای کرده بودند.
روز ۱۵ اردیبهشت اقدام دیگری توسط بحرین صورت گرفت که موجب انتقادات بسیاری شد. «آفر جندلمن» سخنگوی عربی «بنیامین نتانیاهو» در صفحه توئیتر خود از حضور دوچرخه‌سواران بحرینی و اماراتی در تور ایتالیا که برای اولین بار از شهر قدس اشغالی آغاز شده، به گرمی استقبال کرد. این تور از شهر قدس اشغالی آغاز شده و قرار بود تا ۷ می‌در شهر‌های مختلف سرزمین اشغالی برگزار و سپس به ایتالیا منتقل شود. کاربران فلسطینی برگزاری این تور را مرتبط با هفتادمین سالگرد تأسیس رژیم صهیونیستی (یوم النکبة) دانسته بودند. سخنگوی عربی «بنیامین نتانیاهو» در توئیتر خود نوشت: به دو تیم امارات و بحرین که در مسابقه تور ایتالیا که اسرائیل برای اولین بار میزبانی آن را بر عهده دارد، خوش آمد می‌گویم.
این اخبار در کنار تلاش‌های پنهانی بحرین برای برقراری ارتباط با صهیونیست ها، و سرعت در برقراری ارتباط با صهیونیست‌ها این سوال را به وجود می‌آورد که هدف بحرین از سرعت بخشیدن به ارتباط با صهیونیست‌ها چیست، آیا بحرین سناریوی خاصی را در پیش گرفته است و برنامه مشخصی برای رسیدن به این هدف دارد؟ در پس بسیاری از تلاش‌های بحرین برای تسریع در برقراری ارتباط با صهیونیست‌ها چند نکته نهفته است که عبارتند از:
۱. بحرین به دنبال یک گام به جلو، برای فرار از مطالبات عمومی
یکی از مهمترین دلایلی که بحرین تلاش می‌کند در داشتن روابط با صهیونیست‌ها پیشی جوی این است که در حال پیش کشیدن سناریو یک گام به جلو برای فرار از مطالبات عمومی است. بحرین نزدیک به هفت سال است که درگیر امواج بیداری اسلامی است. حکومت اقلیت خاندان آل خلیفه در حالی پیوند با صهیونیست‌ها را جشن می‌گیرد، که در حال سرکوب اعتراضات داخلی بوده و در همین لحظاتی که این نوشته نگارش می‌شود، اشخاص بزرگی همچون آیت الله شیخ عیسی قاسم را در بند و زندانی کرده و کمترین توجهی به مطالبات عمومی و اجتماعی مردم و شهروندان خود ندارد. بسیاری از شهروندان را از تابعیت ملی خود سلب کرده و بدون توجه به کمترین میزان حقوق شهروندی و احترام به حقوق ملی شهروندان، آن‌ها را در زندان نگه می‌دارد. این موضوع به صورت خودکار سبب افزایش اعتراضات ملی در این کشور شده است. اما حکومت آل خلیفه بدون توجه به این اعتراضات در تلاش برای پیوند مردم با گروه‌های خارجی از یک سو و تلاش برای سرعت بخشیدن به رابطه با رژیم صهیونیستی از دیگر سود است به گونه‌ای که بسیاری معتقدند روند سریع روابط بین صهیونیست‌ها و بحرینی‌ها به این دلیل صورت می‌گیرد که حکومت بحرین نسبت به آینده نظام سیاسی خود بیمناک است و با سرعت بخشیدن به بهبود روابط با صهیونیست‌ها به دنبال این است که توجهات را معطوف به هدفی دیگر کند.
۲. ایران؛ ترس نهفته در وجود حکومت بحرین
حاکمان جزیره کوچک بحرین در این توهم درونی شده زیست می‌کنند که «ایران به دنبال فروپاشی حکومت در بحرین است» و «ایران با حمایت از شیعیان در تلاش است که بحرین را دچار انقلاب کند.» این در حالی است که ایران کمترین مداخله‌ای در امور داخلی کشورهای دیگر ندارد و تنها بنا به توصیه‌های حسن همجوارانه به بحرین می‌گوید نسبت به شیعیان این کشور و علمای شیعه در این کشور با احترام برخورد کند. حکومت بحرین فوبیای ایران را در ذهن می‌پروراند و به دنبال این است که تا با مرتبط کردن معترضان و مخالفان به پیوند با یک کشور دیگر، قیام‌های عمومی را سرکوب کرده و بدین واسطه حربه را از دست مخالفان بگیرد. بحرین کشوری در دست اقلیتی است که بر اکثریت مذهبی حکومت می‌کنند. ترس نهفته در دوجود حاکمان بحرین سبب شده است تا به صورت شتاب زده و سرآسیمه‌ای به سمت برقراری ارتباط با صهیونیست‌ها حرکت کنند. صهیونیست‌ها نیز با ارائه آمار اشتباه نسبت به «مداخله ایران در امور داخلی بحرین» در رساندن حاکمان بحرین در این جایگاه بی تقصیر نیستند.
۳. قدرت‌های خارجی و مسئله رابطه بحرین – اسرائیل
یکی از مهمترین دلایلی که می‌توان در تسریع در روابط بحرین – اسرائیل از آن یاد کرد، خواست قدرت‌های خارجی از جمله آمریکایی‌ها در این خصوص است که بحرین بایستی پیشقراول رابطه با صهیونیست‌ها باشد و اگر جهان عرب و به طور خاص کشورهای خلیج فارس می‌خواهند هزینه‌ای بابت ارتباط با صهیونیست‌ها پرداخت کنند، ابتدا بهتر است این هزینه را کشور مینیاتوری و کوچی بدهد که چندان هم در معادلات بین المللی و معادلات جهان اسلام تاثیری ندارد. آمریکایی‌ها معتقدند که حضور بحرین در صف اول ارتباط با صهیونیست‌ها می‌تواند اتهامات به عربستان و دشمن سازی از عربستان نزد ملل اسلامی را کمتر کرده و بعد از اینکه بحرین به عنوان کشور آزمون شده در خصوص روابط با صهیونیست‌ها آزمون رابطه با اسرائیل را پشت سر گذاشت، کشورهای دیگر می‌توانند وارد فاز عملیاتی رابطه‌ای شوند که قبل از آن توسط یک کشور مینیاتوری و به صورت آزمایشی انجام گرفته بود.
در همین خصوص روزنامه صهیونیستی هاآرتص به نقل از یک مقام سابق اسرائیل در خصوص آنچه «شجاعت بحرین» برای برای ایجاد روابط گرم‌تر با این رژیم خوانده، توضیحاتی داده و نوشته است «از نظر او، دلیل اول این است که دولت بحرین با توجه به آنکه رهبری آن سنی مذهب است و اکثریت جمعیت آن شیعه هستند، ایران را تهدیدی داخلی و همچنین بین‌المللی برای خودش می‌داند.» این مقام رژیم صهیونیستی، دلیل دوم این مساله را «مواضع عربستان سعودی و امارات متحده عربی می‌داند؛ کشور‌هایی که خود در حال نزدیک شدن به تل‌آویو هستند.» از نظر او، «ریاض و ابوظبی از بحرین به عنوان «بالون‌های آزمایشی» در سیاست خارجی استفاده می‌کنند.»
نتیجه
با توجه به این سه نکته و دلایلی که برای ارتباط بین بحرین و صهیونیست‌ها مطرح شد، به نظر می‌رسد روند تسریع این رابطه کم کم و به مرور زمان سرعت بیشتری به خود بگیرد. در حالی که صهونیست‌ها منتفع اصلی این پیوند‌ها و جشن‌ها هستند، باید دید حاکمان منطقه چگونه تاوان این تسریع در به آغوش کشیدن اسرائیل را پرداخت خواهند کرد. زمان ثابت خواهد کرد که چه عناصری به عنوان بازدارنده و مشوق عمل خواهند کرد.
