از تهران تا زاگراب ۲۰ سال طول کشید تا نوجوانان کشتی کشورمان قهرمانی جهان را جشن بگیرند، یک قهرمانی شیرین که نشان میدهد پشت کشتی ایران آنقدر پر است که میتوان برای المپیک و جهانیهای آینده روی مدالهای بچههای نوجوان امروز حساب باز کرد، البته به شرط اینکه تیم قهرمان جهانی کرواسی در بازگشت به تهران فراموش نشود و سراغی از آنها گرفته شود.
در روزهایی که کشتی آزاد آن اقتدار سالهای دور را در جهان ندارد و به تکمدالهای ستارههایی مانند حسن یزدانی دلخوشیم و در آخرین دوره قهرمانی جهان در رده بزرگسالان در رده نهم ایستادیم، اما درخشش ردههای پایه در کشتی جهان از آن خبرهای خوشی بود که خیلیها منتظر شنیدن آن بودند، خبری که حالا شاگردان غلامرضا محمدی راوی آن هستند. نوجوانان کشتی در حالی هفته گذشته به زاگرب رفتند تا در قهرمانی جهان با حریفانشان در تشک کشتی سرشاخ شوند که گوششکستهها در ماههای اخیر آنقدر بیمهری و بیتوجهی دیدهاند که آب خوش از گلویشان پایین نرفته است. از ماجرای پاداش سکهها گرفته تا بیتفاوتی وزارت ورزش در عملی کردن دستور مقام معظم رهبری برای حل مشکل کشتی در برابر توطئهای که صهیونیستها برای کشورمان اینبار در میدان ورزش پهن کردهاند.
شروع با استرس
پس از ماجرای علیرضا کریمی در سال گذشته و کشتی نگرفتن او با نماینده رژیم صهیونیستی، رقابتهای کشتی آزاد قهرمانی نوجوانان جهان، اولین رقابتی بود که با حضور پررنگ صهیونیستها با کشتیگیران اجارهای از کشورهای آسیای میانه برگزار میشد تا احتمال رویارویی دوباره بچههای ایران با نمایندگان رژیم کودککش اشغالگر قدس وجود داشته باشد. دست روی دست گذاشتن وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در برابر دستور مقام معظم رهبری برای برطرف کردن تبعاتی که عدم رویارویی با صهیونیستها در ورزش دارد هم سبب شد تا غلامرضا محمدی در حالی شاگردانش را در زاگرب به مراسم قرعهکشی و وزنکشی بفرستد که استرس مواجه شدن با کشتیگیران صهیونیست در اردوی ایران بالا بگیرد.
بعد از قرعهکشی تنها نگرانی در وزن ۱۱۰ کیلوگرم بود، جایی که امیرحسین زارع باید به مصاف کشتیگیری از چین میرفت و در صورت برتری مقابل او باید با برنده کشتیگیر بلغارستان و رژیم صهیونیستی روبهرو میشد. اینبار، اما کشتیگیر رژیم صهیونیستی با ضربه فنی مغلوب حریف بلغارستانی شد تا به این ترتیب خیال کشتی ایران در روز نخست از تعلیق و محرومیت به دلیل عدم رویارویی با کشتیگیران رژیم صهیونیستی راحت شود. البته این پایان کار نیست و به نظر میرسد با حضور گسترده صهیونیستها در کشتی باید مسعود سلطانیفر و صالحیامیری آستینهایشان را بالا بزنند تا مانند امروز نباشد که استرس و نگرانی از خوردن قرعه به ورزشکاران اشغالگر قدس بر بچههای نوجوان کشورمان حاکم شود.
پایان شیرین
بهرغم شروع با استرس کشتی آزاد نوجوانان جهان، پایان آن برای شاگردان غلامرضا محمدی شیرین بود و ایران با سه مدال طلای رحمان عموزادخلیلی، علیرضا عبداللهی و امیرحسین زارع در اوزان ۴۵، ۹۲ و ۱۱۰ کیلوگرم، یک مدال نقره محمدرضا قیاسی در وزن ۸۰ کیلوگرم، سه مدال برنز سیدعرفان جعفریان، علیاکبر فضلی و محمد کریمی در اوزان ۵۱، ۶۰ و ۶۵ کیلوگرم و با کسب ۱۵۲ امتیاز قهرمان شد. پس از تیم کشورمان تیمهای امریکا و روسیه به ترتیب با کسب ۱۳۲ و ۱۱۶ امتیاز دوم و سوم شدند تا پرچمشان پایینتر از ایران قرار بگیرد.
این اولین قهرمانی پس از ۲۲ سال برای نوجوانان کشتی در جهان بود. سال ۱۹۹۶ آخرین باری بود که در رقابتهای قهرمانی جهان که به میزبانی تهران برگزار میشد، تیم کشورمان توانست با دو طلا، چهار نقره و پنج برنز روی سکوی قهرمانی بایستد و حالا پس از دو دهه بار دیگر سکوی نوجوانان دنیا دوباره به بچههای ایران رسیده است. البته مرور نامهایی که ۱۹۹۶ برای کشورمان مدال آوردند، نشان میدهد که هیچکدام از آنها در رده بزرگسالان در سالهای بعد این موفقیت را تکرار نکردند. حالا و با توجه به این واقعیت تلخ، مسئولان نباید اجازه دهند که مدالآوران نوجوانی که امروز ایران را به قهرمانی دنیا رساندهاند از یاد بروند، چراکه با یک برنامه درازمدت میتوانند در سالهای آینده نیز در رده بزرگسالان بدرخشند.
امیر توکلیان، مدیر تیمهای ملی پایه کشتی آزاد هم دیروز در این رابطه به خبرگزاری ایسنا گفت: «شاهد یک نسل بسیار خوب در کشتی ایران هستیم. اگر میخواهیم در سالهای بعد هم مدالهای خوشرنگی در رقابتهای المپیک و جهانی کسب کنیم این کشتیگیران باید مورد حمایت ویژه مسئولان ورزش قرار گیرند.»
غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی نوجوانان هم همین درخواست را از مسئولان دارد: «باید برنامهریزی دقیقی صورت گیرد تا این نفرات با انگیزه بیشتری تمرین کنند تا در رده جوانان و پس از آن در رده بزرگسالان موفقیت کشتی ایران را در رویدادهای جهانی و المپیک تضمین کنند. این پتانسیل را در نفرات تیم ملی میبینم.»