سعد حریری نزدیک به سه هفته قبل گفته بود که به معادله نهایی برای تشکیل دولت نزدیک شده و تنها برخی رایزنی‌های جزئی در مورد اعطای پست‌های وزارتی باقی مانده است. علی حسن خلیل، وزیر دارایی لبنان، قبل از این حرف حریری از عدم پیشرفت جدی برای تشکیل کابینه سخن گفته بود و اینکه دستاورد قابل توجهی در این زمینه به دست نیامده است. حالا و با گذشت این مدت بیشتر حرف حسن خلیل تأیید شده و خبری از آن معادله نهایی حریری نیست چرا که اظهار نظرهای حریری بعد از دیدار با نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان، در روز چهار‌‌‌شنبه 11 ژوئن از مشکلات و موانع در برابر تشکیل کابینه می‌گوید و انتظار دارد احزاب با کاهش اختلافات میان خود راه را برای رسیدن به توافق هموار کنند. معلوم است که حریری آن خوش‌بینی قبل را به معادله نهایی ندارد که دو هفته بعد از دیدار با میشل عون، رئیس‌جمهور لبنان، برای برطرف کردن موانع سراغ نبیه بری رفته و باید دید که او چگونه می‌تواند با این رایزنیها به آن معادله نهایی برسد.
یک علت قابل توجه در ناکامی حریری برای رسیدن به معادله نهایی کابینه‌اش در سهم‌خواهی احزاب است که خود او نیز به این مانع اعتراف کرده و بعد از دیدار با نبیه بری از سهمیه‌های وزارتی گفت که باعث اختلاف بین احزاب و مانعی برای تشکیل دولت شده است. هرچند که او به صراحت نامی از این احزاب نبرد اما رو در وریی دو حزب اصلی مسیحیان مارونی در روزهای اخیر آنقدر اوج گرفته که مبدل به مشکل عمده حریری شده است. حزب القوات‌اللبنانیه به رهبری سمیر جعجع با به دست آوردن 15 کرسی پارلمان در انتخابات اخیر مدعی پنج سهمیه وزارتی است در حالی که جریان ملی آزاد به رهبری جبران باسیل، وزیر خارجه، و با حمایت میشل عون قصد حفظ پست‌های وزارتی خود را دارد. این رو در رویی تا جایی پیش رفته که القوات‌اللبنانیه نیمی از مفاد توافق دو سال قبل بین این دو حزب به نام معراب را در اقدامی پیش‌دستانه منتشر کرد تا به طور مستقیم باسیل را متهم به خلف وعده و عمل برخلاف آن توافق بکند. اصرار ولید جنبلاط، رهبر حزب سوسیالیست ترقی‌خواه، برای حفظ سه پست وزارتی متعلق به دروزیها در دست حزبش برای حریری دردسرساز شده چرا که طلال ارسلان، رهبر حزب دموکرات، از شخصیت‌های دروزی است که درخواست سهمیه وزارتی برای حزبش دارد. در این میان نباید تلاش خود حریری را هم فراموش کرد که می‌خواهد پست‌های قبلی وزارتی حزبش را حفظ کند، در حالی که حزب او در انتخابات اخیر حدود نیمی از کرسی‌های خود را در پارلمان از دست داده و دست‌کم 10 کرسی اهل تسنن متعلق به نمایندگان خارج از فراکسیون المستقبل وابسته به حریری است.
حریری به اندازه کافی با این سهم‌خواهی‌های احزاب گرفتاری دارد که عوامل خارجی هم بر سر راه تشکیل دولت او سنگ‌اندازی می‌کنند. بی‌شک حکومت عربستان یکی از مهمترین عوامل خارجی در این زمینه است چنان که روزنامه‌های وابسته به دربار آل‌سعود مثل الشرق‌الاوسط و الوطن و روزنامه بحرینی اخبارالخلیج حملات رسانه‌ای هماهنگ خود را علیه دولتی از لبنان شروع کرده‌اند که حزب‌الله در آن مشارکت داشته باشد. این رسانهها با این حمله تبلیغاتی سعی در وارد کردن فشار بر حریری دارند تا از دادن پست‌های وزارتی به حزب‌الله خودداری کند اما واقعیت این است که چنین خواسته‌ای از حریری غیرواقع‌بینانه است به خصوص بعد از پیروزی که حزب‌الله و متحدانش در انتخابات پارلمانی اخیر به دست آورده‌اند. حریری با توجه به این واقعیت است که می‌گوید: هیچ‌کس در لبنان نمی‌تواند دیگری را حذف کند و با این حرف پاسخ خود را به درخواست غیر معقول عوامل خارجی داده است. نمی‌توان گفت که فشار عوامل خارجی بر حریری تنها محدود به تهدیدهای رسانه‌ای است بلکه برخی از تحلیلگران سهم‌خواهی‌های جعجع و جنبلاط را به تحریک سعودیها می‌دانند چرا که آل‌سعود قاعده بازی را در لبنان بعد انتخابات پارلمان چنان باخته که راهبرد مشخصی ندارد و بیشتر به دنبال آن است تا با تأخیر در تشکیل کابینه برای خود زمان بخرد. فراخواندن ولید البخاری، کاردار سفارت عربستان در بیروت و حرف و حدیثهایی در مورد فرستادن یک نظامی با رتبه سرلشکری به جای او نشانه بارزی از این تحلیل است و نشان می‌دهد که سعودیها در شرایط فعلی بیشتر قصد بازنگری وضعیت خود در لبنان را دارند و نمی‌خواهند تا قبل از این بازنگری و چینش مجدد نیروهایش در لبنان دولت این کشور تشکیل شود. به این ترتیب، سعودیها با ایجاد مانع بر سر راه تشکیل کابینه لبنان به دنبال خرید زمان هستند و آن تهدیدهای رسانه‌ای را هم باید بخشی از این برنامه دانست. به هرحال، حریری برای عمل به تکلیفش و تشکیل کابینه مجبور است هم با سهم‌خواهی احزاب دست و پنجه نرم کند و هم با عوامل خارجی پشت این سهمخواهیها و معلوم است که او با این موانع و مشکلات به سختی می‌تواند سومین کابینه خود را شکل بدهد.
سعد حریری نزدیک به سه هفته قبل گفته بود که به معادله نهایی برای تشکیل دولت نزدیک شده و تنها برخی رایزنی‌های جزئی در مورد اعطای پست‌های وزارتی باقی مانده است. علی حسن خلیل، وزیر دارایی لبنان، قبل از این حرف حریری از عدم پیشرفت جدی برای تشکیل کابینه سخن گفته بود و اینکه دستاورد قابل توجهی در این زمینه به دست نیامده است. حالا و با گذشت این مدت بیشتر حرف حسن خلیل تأیید شده و خبری از آن معادله نهایی حریری نیست چرا که اظهار نظرهای حریری بعد از دیدار با نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان، در روز چهار شنبه ۱۱ ژوئن از مشکلات و موانع در برابر تشکیل کابینه می‌گوید و انتظار دارد احزاب با کاهش اختلافات میان خود راه را برای رسیدن به توافق هموار کنند. معلوم است که حریری آن خوش‌بینی قبل را به معادله نهایی ندارد که دو هفته بعد از دیدار با میشل عون، رئیس‌جمهور لبنان، برای برطرف کردن موانع سراغ نبیه بری رفته و باید دید که او چگونه می‌تواند با این رایزنیها به آن معادله نهایی برسد.
یک علت قابل توجه در ناکامی حریری برای رسیدن به معادله نهایی کابینه‌اش در سهم‌خواهی احزاب است که خود او نیز به این مانع اعتراف کرده و بعد از دیدار با نبیه بری از سهمیه‌های وزارتی گفت که باعث اختلاف بین احزاب و مانعی برای تشکیل دولت شده است. هرچند که او به صراحت نامی از این احزاب نبرد، اما رو در وریی دو حزب اصلی مسیحیان مارونی در روزهای اخیر آنقدر اوج گرفته که مبدل به مشکل عمده حریری شده است. حزب القوات‌اللبنانیه به رهبری سمیر جعجع با به دست آوردن ۱۵ کرسی پارلمان در انتخابات اخیر مدعی پنج سهمیه وزارتی است در حالی که جریان ملی آزاد به رهبری جبران باسیل، وزیر خارجه، و با حمایت میشل عون قصد حفظ پست‌های وزارتی خود را دارد. این رو در رویی تا جایی پیش رفته که القوات‌اللبنانیه نیمی از مفاد توافق دو سال قبل بین این دو حزب به نام معراب را در اقدامی پیش‌دستانه منتشر کرد تا به طور مستقیم باسیل را متهم به خلف وعده و عمل برخلاف آن توافق بکند. اصرار ولید جنبلاط، رهبر حزب سوسیالیست ترقی‌خواه، برای حفظ سه پست وزارتی متعلق به دروزیها در دست حزبش برای حریری دردسرساز شده چرا که طلال ارسلان، رهبر حزب دموکرات، از شخصیت‌های دروزی است که درخواست سهمیه وزارتی برای حزبش دارد. در این میان نباید تلاش خود حریری را هم فراموش کرد که می‌خواهد پست‌های قبلی وزارتی حزبش را حفظ کند، در حالی که حزب او در انتخابات اخیر حدود نیمی از کرسی‌های خود را در پارلمان از دست داده و دست‌کم ۱۰ کرسی اهل تسنن متعلق به نمایندگان خارج از فراکسیون المستقبل وابسته به حریری است.
حریری به اندازه کافی با این سهم‌خواهی‌های احزاب گرفتاری دارد که عوامل خارجی هم بر سر راه تشکیل دولت او سنگ‌اندازی می‌کنند. بی‌شک حکومت عربستان یکی از مهمترین عوامل خارجی در این زمینه است چنان که روزنامه‌های وابسته به دربار آل‌سعود مثل الشرق‌الاوسط و الوطن و روزنامه بحرینی اخبارالخلیج حملات رسانه‌ای هماهنگ خود را علیه دولتی از لبنان شروع کرده‌اند که حزب‌الله در آن مشارکت داشته باشد. این رسانهها با این حمله تبلیغاتی سعی در وارد کردن فشار بر حریری دارند تا از دادن پست‌های وزارتی به حزب‌الله خودداری کند، اما واقعیت این است که چنین خواسته‌ای از حریری غیرواقع‌بینانه است به خصوص بعد از پیروزی که حزب‌الله و متحدانش در انتخابات پارلمانی اخیر به دست آورده‌اند. حریری با توجه به این واقعیت است که می‌گوید: هیچ‌کس در لبنان نمی‌تواند دیگری را حذف کند و با این حرف پاسخ خود را به درخواست غیر معقول عوامل خارجی داده است. نمی‌توان گفت که فشار عوامل خارجی بر حریری تنها محدود به تهدیدهای رسانه‌ای است بلکه برخی از تحلیلگران سهم‌خواهی‌های جعجع و جنبلاط را به تحریک سعودیها می‌دانند چرا که آل‌سعود قاعده بازی را در لبنان بعد انتخابات پارلمان چنان باخته که راهبرد مشخصی ندارد و بیشتر به دنبال آن است تا با تأخیر در تشکیل کابینه برای خود زمان بخرد. فراخواندن ولید البخاری، کاردار سفارت عربستان در بیروت و حرف و حدیثهایی در مورد فرستادن یک نظامی با رتبه سرلشکری به جای او نشانه بارزی از این تحلیل است و نشان می‌دهد که سعودیها در شرایط فعلی بیشتر قصد بازنگری وضعیت خود در لبنان را دارند و نمی‌خواهند تا قبل از این بازنگری و چینش مجدد نیروهایش در لبنان دولت این کشور تشکیل شود. به این ترتیب، سعودیها با ایجاد مانع بر سر راه تشکیل کابینه لبنان به دنبال خرید زمان هستند و آن تهدیدهای رسانه‌ای را هم باید بخشی از این برنامه دانست. به هرحال، حریری برای عمل به تکلیفش و تشکیل کابینه مجبور است هم با سهم‌خواهی احزاب دست و پنجه نرم کند و هم با عوامل خارجی پشت این سهمخواهیها و معلوم است که او با این موانع و مشکلات به سختی می‌تواند سومین کابینه خود را شکل بدهد.
