نمایندگان مجلس هفته گذشته لایحه حفاظت از خاک را بررسی کردند که لایحه بسیار خوب و تمیزی از نظر حقوقی بود، ولی با توجه به اوضاع کنونی کشور و مشکلات مردم، ما هم با نیت کمک به مسئولان چند تا پیشنهاد داریم که در این لایحه لحاظ شود. البته نماینده مجلس نیستیم، ولی یک دوستی داریم که پسرعموی بچه محلشان در یکی از ستاد‌های یکی از کاندیدا‌های همین مجلس یک شب شام خورده است. البته آن کاندیدا رأی نیاورد، ولی با رقیبش که الان نماینده است ارتباط دارد و قول داده که این پیشنهادات را به دست ایشان برساند که در صحن علنی مطرح کند. این‌ها را گفتیم نه که ریا شود، گفتیم که بدانید ما هم کم آدمی نیستیم و با آن بالا‌ها ارتباط داریم. الکی که این صفحه را نداده‌اند دستمان!
یکی از موارد ضروری که باید در لایحه خاک باشد، تفکیک انواع خاک برای کاربرد‌های مختلف است. اگر انواع خاک برای مردم تبیین نشود آن‌ها نمی‌دانند چه خاکی مثلاً برای گلدان خوب است، چه خاکی برای بنایی خوب است و چه خاکی برای ریختن در چه جایی خوب است. در نتیجه مردم نمی‌دانند مثلاً چه خاکی بر سر بریزند، به ویژه هنگام مشکلات و فشار‌های زندگی که ملت باید به خاک مناسب برای ریختن بر سر دسترسی داشته باشند. به نظر ما این یکی از وظایف اساسی دولت است که خاک مرغوب را در اختیار مردم بگذارد. به عنوان مثال شخصی که قبل از عید امسال به خواستگاری رفته و ۵۰۰ سکه طلا مهریه را تقبل کرده است و قرار عقد و عروسی را برای این روز‌ها گذاشته و حالا مجبور است سه برابر بیشتر از آن موقع برای هدیه طلا و جواهرات عروس خانم هزینه کند، با کسی که شرکت محل کارش بر اثر تحریم‌ها ورشکست شده و ایشان را با پنج سر عائله در لیست تعدیل نیرو قرار داده است، خیلی با هم فرق دارند و به خاک‌های متفاوتی نیاز دارند. البته یک قشر خاص هم هستند که ۴۰ هزار سکه پیش‌خرید می‌کنند و حالا دولت اعلام می‌کند که ۱۰ تایش را بیشتر نمی‌دهیم! این قشر خاص به خاک خاصی نیاز دارند که به طور سفارشی از خارج برایشان می‌آید و طی یک مراسم لاکچری به سر مبارکشان می‌ریزند.
یکی دیگر از ملاک‌های دسته‌بندی خاک رنگ آن است. متأسفانه در حال حاضر در مورد بعضی از رنگ‌های خاک به ویژه خاک سیاه با کمبود مواجه هستیم که علت اصلی‌اش تقاضای زیاد است. یعنی مردم عزیزمان خاک سیاه برای نشستن روی آن پیدا نمی‌کنند و همین‌جوری بلاتکلیف رها شده‌اند. در این زمینه هم باید در لایحه خاک دولت را موظف کنیم که یا خاک سیاه به قدر کافی تهیه کند یا همین خاک‌هایی را که داریم رنگ سیاه بزند و بسپارد به مردم که به آن بنشینند. راهکار جایگزین هم باید پیش‌بینی بشود که اگر کمبود ادامه داشت خاک سیاه سهمیه‌بندی شود به این صورت که مردم با کارت خاک به خاک‌دانی‌های مجاز مراجعه نموده و نوبتی به خاک مورد نظرشان بنشینند.
موارد دیگری هم در مورد خاک وجود دارد که باید در جلسات کمیسیون‌های تخصصی بررسی شود، مثلاً تمایز زمین‌خواری با خاک‌خواری که موضوع دقیقی است. بعضی‌ها زمین را با هر چیزی که توی آن است می‌خورند که خب عوارض دارد و به دل‌درد دچار می‌شوند. اما بعضی‌ها خیلی تمیز کار می‌کنند و فقط خاک را برمی‌دارند و می‌روند. زمین می‌ماند سرجایش اگرچه یک کمی گودتر از قبل می‌شود، ولی به هر حال زمین است که می‌توان به آن زیرزمین هم گفت! ضمن اینکه آنجا دیگر خاکی وجود ندارد که ردپایشان باقی بماند! یا مثلاً اینکه منتقدان به دو دسته تقسیم می‌شوند، آن‌هایی که باید دهان‌شان را بوسید و آن‌هایی که باید دهان‌شان را خاک ریخت که در این مقوله لایحه خاک باید ورود کند و ضوابط خاک بر دهان منتقدان و معترضان ریختن را معین نماید.
در پایان تذکر می‌دهیم که موضوع خاک از موضوعات اساسی است و باید در اولویت باشد. به نظر ما دولت و مجلس و سایر مسئولان باید تمام کار‌هایی را که دارند در زمینه‌های اقتصادی و عمرانی و خدماتی و ... انجام می‌دهند متوقف کنند و فعلاً موضوع خاک را به سرانجام برسانند که لااقل وسایل رفاه مردم را در این زمینه فراهم بیاورند. بعدش به تدریج، جوری که خسته هم نشوند، بروند سراغ موضوعات فرعی مثل آب خوردن مردم و هوا و اشتغال و این جور چیزها. چون این‌طور که مسئولان دارند بی‌وقفه به مردم خدمت می‌کنند ممکن است چشم بخورند و کار دست خودشان بدهند.
دبیر صفحه: مسعود دانش‌منش
