وقتی نسخه به دست از این داروخانه به آن داروخانه می‌روید و در نهایت داروی مورد نظرتان را پیدا نمی‌کنید، در نگاه نخست تصور می‌کنید داروی مورد نظر شما کمیاب شده است، اما شاید اشکال کار به داروی تجویز شده بازگردد. دارویی که در فهرست دارویی کشور موجود نیست یا مشابه وطنی آن به سادگی در اختیار است و اتفاقاً بسیاری از کشور‌های دنیا هم مشتری همین دارو‌های وطنی هستند، اما وقتی پزشک به شما داروی خارجی را تجویز و توصیه می‌کند و اتفاقاً اثربخشی داروی وطنی را زیر سؤال می‌برد، نخستین اتفاق این است که شما تصور می‌کنید، بازار دارویی کشور دچار التهاب شده و دارویی که قرار است شفای بیماری شما باشد، در بازار موجود نیست. پس برای تهیه چنین دارویی ناگزیر هستید، دست به دامان بازار سیاه و سایت‌های اینترنتی شوید و به ماجرا‌هایی کشیده شوید که تنها با یک تجویز درست و به جا می‌توانست، اتفاق نیفتد!
بی‌هیچ تردید صحنه‌گردان اصلی اعتماد یا بی‌اعتمادی مردم نسبت به دارو‌های تولید داخل پزشکان هستند، اما وقتی همین پزشکان درگیر و دار ارتباطات مالی پنهانی با برخی شرکت‌های پخش قرار می‌گیرند و از سوی این شرکت‌ها به سفر‌های خارجی فرستاده می‌شوند یا پورسانت‌های قابل توجهی می‌گیرند، بدیهی است هنگام تجویز دارو و توصیه‌های درمانی قلم‌شان به سمت تجویز دارو‌های خارجی گران‌قیمتی می‌رود که اثربخشی آن‌ها تفاوت چندانی با مشابه وطنی ندارد یا با تجویز دارو‌های خارج از فهرست دارویی کشور (فارماکوپه) موجب می‌شوند تا بیمار حسابی به دردسر بیفتد و تصور کنند در بازار خلأ دارویی وجود دارد.
وزیر بهداشت هم با اشاره به اینکه پزشکان در جایگزینی داروی ایرانی نقش مهمی دارند، تأکید می‌کند: برخی پزشکان به بیماران خود توصیه می‌کنند، حتماً داروی خارجی تهیه کنند و بیمار هم از ترس سلامتی‌اش خود را مجاب می‌کند تا داروی خارجی تهیه کند.
سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی معتقد است: چنانچه دارویی مشابه تولید داخل دارد و از نظر کیفیت و اثربخشی با نوع خارجی‌اش تفاوتی ندارد، باید همان داروی ایرانی برای بیماران تجویز و توصیه شود و مصرف دارو‌های خارجی که برای واردات آن باید هزاران ترفند را به کار گیریم، خیانت است. بنابراین پزشکان و انجمن‌ها باید کمک کنند تا این جایگزینی صورت گیرد؛ چراکه پروسه‌ای زمان‌بر است و این فرهنگ باید به تدریج نهادینه‌شده و با اقناع‌کردن این تغییر ذائقه صورت گیرد.
وی تصریح کرد: با در نظر گرفتن سلامتی مردم، عقل، انصاف، علاقه به کشور و منافع ملی حکم می‌کند که بر مصرف دارو‌های ایرانی و ارزانقیمت‌تر تأکید کنیم. با تمام اینها، اما بدیهی است توصیه صرف شخصی در جایگاه وزیر بهداشت به پزشکان برای نترساندن مردم از دارو‌های ایرانی نمی‌تواند چندان مؤثر باشد. در شرایط کنونی لازم است، پزشکان به عنوان یکی از اقشار تأثیرگذار اجتماعی درباره اثربخشی دارو‌های وطنی اقناع شوند و از آن مهم‌تر، قانع شوند که در شرایط کنونی و برای عبور از بحران باید روی پای خودمان بایستیم و اسطوره برتری کیفیت دارو‌های خارجی را که خیلی اوقات تنها جنبه تجاری دارد، باید شکست. در این مسیر وزارت بهداشت می‌تواند از ابزار‌های نظارتی خود هم بهره‌برداری کند.
