جوان آنلاین: علی دارابی در صفحه شخصی خود نوشت: این روزها غالب تولیدات #سینمای #ایران به سمت فیلم های #کمدی و #خنده دار سوق پیدا کرده است و در سردر اکثر #سینماهای کشور پوسترهای این فیلم ها خودنمایی می کنند. ستاره های گران قیمت #سینما کمدین ها شدند و در این مسیر آزمون و خطاهای بسیاری را در شکل و محتوای این #فیلم ها فیلم سازان و مدیران #فرهنگی #سینما و حوزه ی #نمایش تجربه می کنند و این تجربه ها انشاالله برای جریان اخلاقی و فرهنگی عموم جامعه،گران تمام نشود.
این که عده ای از #کارشناسان و عده ای از دست اندرکاران تولیدات سعی دارند حال و فضای #جامعه را شاد و تلطیف کنند و از رهگذر اقبال #تماشاگران به دیدن این نوع از #فیلم ها گیشه و در نتیجه #اقتصاد #سینما را رونق و بهبود دهند و حال #سینما و #سینماگران را خوب کنند هم فی نفسه امر خدا پسندانه و خوبی است؛ اما قیمت این حال خوب ها نباید در بلند مدت بد کردن حال #اخلاق و عرف تراز و سالم #جامعه باشد. زمانی که به شکل و محتوای این فیلم ها دقیق می شوید اشکالاتی رخ می نماید و بحث هایی بروز می کند و نگرانی های جدی ای را پدید می آید که از زمان شکل گیری نمایش #کمدی در زمان های دور و مشخص از زمان #یونان باستان که آثار مکتوب آرا و نظریات نظریه پردازان و #تولید_کنندگان آثار نمایش #کمدی اش به دست مان رسیده تا امروز ادامه دارد؛ مباحثی چون؛
آیا هدف #کمدی فقط خنداندن است؟ کمدی سخیف چیست و #کمدی درست کدام است
مرز شوخی کردن با ارزش های #اخلاقی و اعتقادات یک #جامعه در کمدی تا کجاست
تمسخر و تحقیر تیپ ها یا شخصیت های #اجتماعی به عنوان شیوه ای برای خنداندن آیا مجاز است
حد مجاز شوخی با عرف ها و اصول فکری حاکم در #جامعه برای #خنداندن کجاست
آیا باید مرزی برای شوخی با #سیاستمدران جامعه و اصول سیاسی و منافع ملی در #کمدی در نظر گرفت
و بسیاری سئوال ها و مباحث دیگری که مورد بحث بوده و هست.ولی در #جامعه ی ما این بحث ها در میان نظریه سازان و سیاست مداران و متولیان #اخلاق در میان بحث های داغ #جناحی و #سیاسی و پر رنگ شدن مجادله های #اقتصادی گم شده است و اصلا کسی توجه جدی ای به آن ها ندارد و به بهانه ی حل بحران #اقتصاد #سینما و سینما گران و مشکلات #اقتصادی و #اجتماعی جامعه و خواست بخشی از #مخاطبین سینما نوع کمدی بی ارزش و تخریب کننده رشد کمی یافته است و لطمات و صدمات و آسیب های #اخلاقی، #سیاسی و #اجتماعی آن ها به تدریج رخ نموده و بخش زیادی از این آسیب ها در #فضای_مجازی قابل مشاهده است.
آسیب هایی چون بی اعتمادی به برخی از تیپ ها و شخصیت های مورد اعتماد عموم جامعه،سست و کم ارزش شدن عرف ها و اصول #اخلاقی جامعه، بی اعتمادی نسبت به #مسئولان و #سازمان های دولتی، کم ارزش شدن اصول #اخلاقی و عرفی روابط درون خانواده،شیوع اصطلاحات و تکه کلام های بی معنی در #جامعه و جایگزینی در ادبیات کلامی رسمی و غیر رسمی و القاء تیپ و رفتارهای خلاف شئون و ارزش های #جامعه و بسیاری از آسیب های دیگرکه می توان احصاء کرد و بر شمرد.
در بالا اشاره شد که سینماگران و مدیران فرهنگی در حال تجربه هستند و خطا همین جاست عرصه ی اصول #اخلاقی و ارزشی جامعه و فرهنگ جای تجربه نیست بلکه باید نظریه پردازان و متولیان #فرهنگ و #اخلاق #جامعه نسبت به این مسائل حساس باشند و در تعامل با دست اندر کاران تولید این آثار و #مدیران فرهنگی دلسوزانه نظریه پردازی کنند و در مسیر تولید به اصلاح بپردازند.
ادامه دارد...
از این منظر ذکر و توجه به چند مسئله و نکته ضروری می نماید:
۱. آیا فیلم #کمدی با حفظ چارچوب اصول #اخلاقی و ارزش های #اجتماعی">#اجتماعی توان کشاندن #مخاطب به سینماها را ندارد و یا ضعف در انتخاب موضوع و ساخت باعث می شود #فیلم ها نفروشند؟
۲. آیا برخی از فیلم سازان چون توان ساخت #فیلم استاندارد کمدی ندارند با انتخاب سوژه های ملتهب و هنجار شکنی اخلاقی، عرفی و سیاسی و تمسخر کردن سعی ندارند فیلم شان #کمدی شود و با این ابزار قشری از تماشاچی را به #سینما بکشند؟
۳. آیا مدیران #سینمایی اعتقاد دارند بخشی از تولیدات #کمدی به بهانه ی #خنداندن تماشاچی بسیاری از ارزش ها و مرزهای #اخلاقی، عرفی #اجتماع و خانواده را زیر پا گذاشته اند؟
۴. آیا مدیران #سینمایی و #فرهنگی کشور اعتقاد دارند سطح حرفه ای برخی از آثار تولید شده بسیار ضعیف و غیر استاندارد است و سطح سلیقه ی مخاطب را در بلند مدت نازل خواهد کرد؟
۵. به بهانه ی درست کردن وضعیت #اقتصادی">#اقتصادی #سینماگران و #سینما مدیران و دست اندرکاران #تولید تا چه حد مجاز هستند اصول و قواعد #اخلاقی و ارزش های #اجتماع را زیر پا بگذارند؟
۶. سهم سینمای #کمدی در تولیدات #سینمای کشور باید چه مقدار باشد؟
۷. به بهانه ی اقبال تماشاچی به فیلم های #کمدی تا چه میزان س
