محمداسماعیل سعیدی در رابطه با چرایی بازگشت دوباره متکدیان به تبریز، اظهار داشت: مدتی است که افرادی از شهرهای اطراف وارد تبریز شده‌اند و نزدیک پمپ بنزین‌های اطراف شهر تکدیگری می‌کنند، البته مسوولان درصدد جمع‌آوری هر چه سریع‌تر متکدیان هستند تا شهر تبریز همچنان شهر بدون گدا باقی بماند.
حضور متکدیان با طمع استفاده از ظرفیت‌های بکر شهر تبریز
نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در مجلس شورای اسلامی افزود: حضور متکدیان در شهر به دو دلیل است، یا به صورت عمد این افراد را وارد شهر تبریز کرده‌اند چرا که برخی از افراد نمی‌‌خواهند تبریز الگویی برای شهرهای دیگر باشد و یا اینکه متکدیان فضای این شهر را بکر و فرصتی می‌دانند تا با استفاده از ظرفیت تبریز گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند.
این نماینده مردم در مجلس دهم، در پاسخ به این سوال که آیا خنک بودن هوای تبریز می‌توانند دلیلی برای حضور متکدیان در این شهر باشد؟ بیان داشت: خنک بودن هوای تبریز تاثیری چندانی ندارد، چرا که افرادی در این کار مشغول هستند دمای هوا برای آنها اهمیت چندانی ندارد.
سعیدی با اشاره به عوامل موثر بر کاهش و حذف متکدیان از تبریز، گفت: فرهنگ‌سازی در تبریز حدوداً از اواسط دهه 50 شروع شد، قبل از انقلاب اسلامی مجموعه‌های مردم نهادی توسط متدینین و بازاریان تبریز،در راستا و کمک به کاهش متکدیان، اشتغال و کمک به نیازمندان تاسیس شد. طی ابلاغی از مردم در خواست کردن که به این افراد پولی نپردازند و کمک‌های خود را به صندوق‌های قرض‌الحسنه بریزند.
وی ادامه داد: این موسسه متکدیان را راهنمایی می‌کردند تا کار پیدا کنند، در این صورت دیگر کسی نمی‌توانست به بهانه بیکاری به تکدگی روی بیاورد همچنین سازمان‌های متولی، متکدیان را جمع‌آوری و به محیط‌های کار راهنمایی می‌کردند و اگر مجدداً به تکدیگری مشغول می‌شدند، توسط دادستانی شناسایی و دستگیر می‌شدند.
امکان الگوبرداری پایتخت از موفقیت‌های تبریز در مهار معضل تکدیگری
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، با بیان اینکه استفاده از سیاست‌ها و برنامه‌های این شهر در راستای مقابله با پدیده نامطلوب تکدیگری می‌تواند در شهرهای دیگری همچون پایتخت الگوبرداری شود، خاطر نشان کرد: برای عملی کردن سیاستگذاری‌های ضد تکدیگری و گداپروری شهر تبریز در پایتخت، ابتدا باید خود مردم اقدام به این کار کنند و وارد عمل بشوند، دوم ضمن فرهنگ‌سازی باید تمامی نهادهای دست‌اندرکار همکاری کنند تا یک اراده عمومی شکل بگیرد، به این افراد کمک نکنند و آنها را به موسسه‌هایی که در این راستا فعال هستند، معرفی کنند تا در صورت وجود توانایی به کار مشغول شوند و در صورت عدم توانایی برای کار کردن تحت پوشش قرار بگیرند.
