جوان آنلاین: زینب احمد پور 25 ساله از شهر تبریز فارغ التحصیل رشته تربیت بدنی بعد از برگزاری ماراتن نفسگیر برای احیاء دریاچه ارومیه، پای در جنگلهای هیرکانی ابر شاهرود گذاشته و یک بار دیگر میخواهد با دویدن روی ابرها، نفسهایش را برای انتقال فرهنگ و پیام ارزشمند حفاظت از محیط زیست به شماره بیندازد.
او با نفسهای به شمارش افتاده و دهها متر جلوتر از رقیبان خود اعم از مرد و زن در مسیر جادههای خاکی و سنگلاخی و پر شیب جنگل ابر شاهرود تنها به دنبال کسب قهرمانی نیست، به قول خودش دو هدف مهمتر از کسب قهرمانی دارد، اول اینکه اهمیت محیط زیست و آلودگیهای ناشی از عدم آگاهی بشر رو به مردم انتقال بدهد و دوم اینکه مشوق مردم برای ورزش و اهمیت دادن به سلامتی خودشان باشد.
اولین ماراتن جنگل در جنگل ابر شاهرود شاید با شعار معرفی جاذبههای گردشگری آغاز شد، اما زمانی که اکبر نقدی، قهرمان ماراتن جنگل در بخش مردان و زینب احمد پور قهرمان نیمه ماراتن جنگل در بخش بانوان پس از اینکه به خط پایان میرسند با در دست گرفتن کیسههای زباله اقدام به جمعآوری زباله از سطح جنگل میکنند، شعار، تغییر میکند و اهمیتی به مراتب بیشتر پیدا می کند، البته این ماراتن یک قانون جالب هم داشت و این بود که هر دونده اگر در طول مسیر شیشه آب معدنی را به زمین جنگل بیاندازد از دور مسابقات حذف خواهد شد.
زینب احمدپور از شهر تبریز قهرمان نیمه ماراتن جنگل در جنگل ابر شاهرود در گفتو گو با ایسنا اظهار کرد: 13 سال است با ورزش سر و کار دارم، اولین قهرمانیم از 10 سالگی و در مسابقات قهرمانی دانش آموزی شروع شد و تا مسابقات قهرمان کشوری که فدراسیون برگزار میکرد ادامه داشت، در مادههای 800 متر، 400 متر، 1500 مترجزء نفرات برتر ایران شدم، بهترین بازیکن استان بودم، به خاطر آسیبدیدگی سه سال از میادین ورزشی دور بودم، بعد از بهبودی تصیم گرفتم ورزش استقامتی رو ادامه بدهم.
وی ادامه داد: فعالیت خودم را در زمینه حمایت از محیط زیست به ورزشم ارتباط دادم به همین خاطر، مسیر 21 کیلومتری بستانآباد تا تالاب بین المللی گوری گول را جهت حمایت و جلوگیری از نابودی دریاچه ارومیه و گوری گول دویدم. در برنامههای آینده انشاءالله دور دریاچه ارومیه خواهم دوید البته در صورت تأمین هزینههای مالی و حمایت لازم از سوی مسوولین که امیدوارم...
این قهرمان ماراتن افزود: همچنین با شرکت در مسابقات آغاز فصل دو ومیدانی توانستم نتیجه خوبی بگیرم و جزء 5 نفر برتر ایران بشوم، در ادامه تصمیم گرفتم در اولین اکوماراتن جنگل که در جنگل ابر برگزار شد و برای من خیلی جالب بود شرکت کنم، البته با کمک و حمایت پدر و مادر و مهدی دهقانی قهرمان سابق سه گانه ایران، توانستم نتیجه مورد دلخواه رو بگیرم و مقام اول بخش نیمه ماراتن بخش بانوان را کسب کنم.
احمدپور در پاسخ به این سوال که چرا ورزش قهرمانی را به فعالیت های محیط زیست ترجیح دادی، گفت: من زمانی که تصمیم گرفتم در ماراتن جنگل ابر شرکت کنم، هدفم همان هدفی بود که در ماراتن دریاچه ارومیه به دنبال آن بودم، اعتقاد دارم ما ورزشکاران بیشتر و بهتر می توانیم با مردم ارتباط برقرار کنیم و اهمیت محیط زیست و آلودگی های ناشی از عدم آگاهی بشر را به مردم انتقال بدهیم، برگزاری این سری از مسابقات در چنین مناطق بکر و گردشگری علاوه بر اینکه مردم عادی را به ورزش تشویق می کند، آنها را از اهمیت سالم ماندن این محیط آگاه می کند، من هم برای حضور در این مسابقات دو هدف مهم در کنار قهرمانی داشتم، اول اینکه اهمیت محیط زیست و آلودگیهای ناشی از عدم آگاهی بشر رو به مردم انتقال بدهم و دوم اینکه مشوق مردم برای ورزش و اهمیت دادن به سلامتی خودشان باشم.
وی در پاسخ به سوالی در خصوص قانون حذف از دور مسابقه با رها کردن زباله و آب معدنی در جنگل، گفت: البته برگزاری چنین مسابقاتی مدیریت بهخصوصی را می طلبد چرا که در حین مسابقات به علت فشار رقابت از آب معدنی و برخی مواد خوراکی استفاده میشود که اگر مسوولین برگزاری قوانین خاص و حمل های مناسب جهت جلوگیری از افزایش زباله اعمال نکنند ناخواسته به نابودی این محیطها کمک خواهیم کرد، بهتر است در این سری از مسابقات علاوه بر وضع قوانین بازدارنده، قوانینی جهت تشویق و امتیاز دهی به نفرات در نظر گرفته شود تا دیگران و مردم عادی با دیدن این صحنه ها به عمق اهمیت موضوع پی ببرند.
این قهرمان ماراتن کشور در خصوص ویژگی های جنگل ابر شاهرود و مناطق گردشگری استان سمنان هم گفت: من با اینکه به خیلی از جاهای ایران سفر کردم، اما از جنگل ابر خبر نداشتم. برای من خیلی جالب بود که جنگل ابر را ببینم و کنجکاو بودم، علاوه بر اینکه خود جنگل و تصوراتی که خود مردم بومی تعریف می کردند در مورد داشتن ابرها و پایین آمدن و تراکم و منظره خاص ابرها، محیط زیست تمیز و بی نظیر، بکر و دست نخورده و... خیلی زیبا و بی نظیر بود، برگزاری مسابقات در این منطقه زیبا و دیدنی به معرفی بیشتر این مناطق در بین مردم و توریست های داخلی و خارجی خیلی کمک میکند. مردم باید آموزشهای لازم جهت تمیز نگهداشتن و همچنین اهمیت زنده و بکر ماندن این مناطق را فرا بگیرند.
زینب احمد پور با اشاره به میزبانی عالی و مردم خونگرم در این اکو ماراتن ادامه داد: یکی از ارزشمندترین میراث شاهرود را روستای خیج کلات اقامتگاه چشمه مراد، در وجود شیرزنان سرزمینم دیدم که با تمام وجود نه تنها اقامتگاه را مدیریت میکردند بلکه تمام محصولات خوراکی و بافته های آنجا را با الیاف طبیعی مهیا کرده بودند و همزمان هر کدام مسئولیت خانواده های خودشان را هم داشتند. جنگلهای باستانی هیرکانی شاهرود ریشه در وجود این شیرزنان دارد، یکی از راه های معرفی جنگل ابر برند سازی و معرفی محصولات بکر و خانگی مردم این ناحیه است.
وی در پاسخ به سوالی در خصوص مشکلات و محدودیت های ورزش ماراتن به ویژه برای دختران جوان گفت: ورزش ماراتن ورزشی بسیار سخت است، تمرینات ماراتن یا دوندههای استقامتی هر روز در یک یا دو وعده انجام می شود، که باید مسافتهای بیشتری طی شود و هم اینتروال (تمرینات برای افزایش سرعت) باشد که کمک کند برای سرعتی شدن بدن ورزشکار؛ محل تمرین برای دونده های استقامتی بیشتر در کوه و جاده و مسیر های خاکی است که حداقل 2 ساعت طول می کشد، مشکلات و محدودیت هایی که دونده های دختر با آن مواجه هستند شامل نبود مکان اختصاصی برای دونده های خانم، نداشتن امنیت در مسیر تمرینی، نداشتن لباس مناسب و... اشاره کرد، تمرین کردن در دامنه های کوه یا مسیر های خاکی و خلوت یه جور ریسک کردن حساب می شود.
احمدپور با اشاره به هزینه های سنگین این ورزش گفت: افراد عادی وقتی نگاه می کنند فکر می کنند با یک کفش ورزشی مناسب می توانند ورزشکار حرفه ای شوند، اما ورزشکار حرفه ای هزینه های سنگینی به همراه دارد به طور مثال دوندههای استقامتی هر 3 یا 4 ماه نیاز به کفش کتانی دارند، لباس مناسب تمرینی هم که باید پوشیده شود، در کنار این لوازم، مکمل های ورزشی نیز نیاز است، چون بعد از تمرینات سخت باید بدن را آماده کنیم و باید نیاز بدن رفع شود، زندگی ورزشی و ورزشکاری با افراد عادی فرق دارد و باید از همه دلخوشی های فردی بزنی و با قدرت تمرین کنیم و تمرکز و روحیه کامل هم داشته باشیم.
وی با بیان اینکه تأمین هزینهها خیلی سنگین است، ادامه داد: نیاز به اسپانسر و حمایت کننده مالی داریم، متأسفانه نگاه اسپانسر در کشور تک قطبی است و به سمت آقایان و فوتبال است و بانوان فراموش شدهاند، با اینکه ما هم خیلی زحمت میکشیم و حتی با محدودیت های که برای بانوان داریم شاید بیشتر از آقایون تلاش میکنیم، امیدواریم روزی برسد که اسپانسرها از بانوان هم حمایت کنند.