به گزارش جوان آنلاین، پس از حضور علی علیزاده، کارشناس سابق بیبیسی، در برنامه «اتاق خبر» شبکه سلطنتطلب «من و تو» و دفاع محکم و منطقی او از جمهوری اسلامی ایران، واکنشهای بسیار در فضای مجازی له یا علیه او به راه افتاد و مجریان شبکه نیز اعلام کردند او برای حضور در این برنامه ۱۵۰ پوند پول گرفته است.
اما شب گذشته «علیزاده» با انتشار ویدئویی از واقعیت ماجرا سخن گفت و به پنج سوال مخاطبین درباره حضور خود در شبکه «من و تو» پاسخ داد. علیزاده در این ویدئو گرفتن هرگونه پولی را تکذیب کرده و گفته است: «من هرگز پول شبکه منوتو را که به خون بچههای عراق، یمن و فلسطین آغشته است، نخواهم گرفت.» او از اصلاحطلبانی که در مواجه او با ضد انقلاب، طرف شبکه سلطنت طلب «منوتو» را گرفتند گلایه دارد و از محمد خاتمی میخواهد «تَکرار» کند، تا دیگر اطرافیانش با شبکههایی که آرزوی تجزیه و تخریب کلیت ایران را دارند گفتوگو نکنند. متن کامل پاسخهای علیزاده در ادامه از نظر میگذرد:
۱- چرا اصلا به تلویزیون "من و تو" رفتم؟
از یک ماه پیش که مجری تلویزیون «من و تو» اصرار غیر عادی و غیر معمولی برای دعوت من داشت و مشخص بود که برنامه خاصی را تدارک دیدهاند، تا من را دعوت کنند و اجازه پاسخگوی ندهند، من به این فکر کردم که آیا رفتن به این برنامه به نفع من است یا نه؟
اما من معتقدم در شرایط بسیار خاصی قرار داریم، و ایران از سوی ترامپ و شرکاء مورد حمله تروریستی قرار گرفته و این حمله ارتباط تنگاتنگی با جنگ روانی-رسانهای که با جنگ مالی-ارزی هم مرتبط است، قرار دارد.
از سوی دیگر من معتقدم امروز رسانهها جایی نیستند که قرار باشد دشمنان ایران در آن حاضر شوند و حرفهایی را به ضرر ما بزنند، بلکه برعکس معتقدم، ابزار رسانه، یک سلاح است، همانطور که صدام در دهه شصت از بمب شیمیایی علیه مردم ایران استفاده میکرد، امروز بنسلمان، نتانیاهو و ترامپ از بمب رسانهای علیه مردم ایران استفاده میکنند. برای مثال ببینید، چگونه در یک ماه گذشته سعی کردند رابطه ایران و عراق، که اهمیت استراتژیک نظامی و اقتصادی دارد، را به هم بزنند. یا ببینید چگونه در دی ماه سال گذشته با آوردن مردم به خیابانها و ملتهب کردن فضای اجتماعی، توانستند فضای اقتصاد ایران را بیثبات جلوه دهند و بهسرمایه گذاران خارجی را از ایران فراری دهند.
بنا بر این دلایل من دیروز تصمیم گرفتم به شکلی دل را به دریا بزنم و به عنوان سرباز کوچک ارتش مردم ایران و مرزبان کوچک منافع ملی به آنجا بروم و در حد خودم به عنوان یک تخریبچی، دستگاه تسلیحاتی تلویزیون «منوتو»، که مقر فرماندهی جنگ نرم علیه مردم ایران است، را از داخل منهدم کنم.
۲- چرا اینقدر روی منابع مالی من و تو اصرار کردم؟
منابع مالی «من و تو» یکی از دهها مسئله در کنار سایر مسائل نیست. وقتی از منابع مالی حرف میزنیم سوال مشخص ما این است: کارفرمای شما در تلویزیون «منوتو» کیست؟
آقای کیوان عباسی! خانم مرجان عباسی! صاحبان تلویزیون من و تو! شما در حدود ۱۰- ۹ سالی که مسئول این شبکه بودهاید، حدوداً ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیون دلار پول گرفتهاید! نیم میلیارد دلار، پول را چه کسی یا کدام دولت خارجی و برای چه هدفی به شما داده است؟ در واقع پرسش از شفافیت منابع مالی «من و تو» پرسش از اهداف پشت پرده این تلویزیون است؟ آیا هدف تجزیه ایران است؟ آیا هدف تضعیف دولت ایران به منظور کشیدن آن به پای میز مذاکرات است؟ هدف کلنگی کردن ایران برای تبدیلش به سوریه و لیبی است؟ هدف بستر سازی برای جنگ و کشتار میلیونی مردم ایران است؟ مردم باید بدانند که این رسانه متعلق به کیست، این اصلی واضح در همه جای دنیا است.
فرض کنید شما بدانید فردی که مهد کودک زده، بچه آزار است؛ قطعاً هرگز بچه خودتان را به آنجا نمیفرستید. به همین صورت شما اگر بدانید مثلاً دولت سعودی یک تلویزیون راه انداخته و دارد پول میدهد که مغزشویی کند و بخشهایی از جامعه ایران را ملتهب و به جنگ با یکدیگر وادار کند، به آن گوش نمیدهید.
بنابراین سوال من از تلویزیون من و تو به این علت اهمیت دارد که اهداف پنهان، هدف کارفرما، سرمایه گذار و اسپانسر اصلی آن تلویزیون روشن گردد. بنابراین من سوال خودم را از «کیوان عباسی» و «مرجان عباسی»، صاحبان شبکه من و تو، بار دیگر میپرسم. بیش از نیم میلیارد دلار در ۹ سال گذشته را شما از چه منبعی آوردهاید؟
من دیروز که وارد ساختمان «منوتو» شدم، باورم نمیشد، ساختمان این شبکه اینقدر عظیم باشد، ساختمان شما از بیبیسی، آیتیوی، شبکه ۴ انگلیس و الجزیره بزرگتر بود! این ثروت عظیم را شما از کجا آوردید؟
۳- چرا به منابع مالی افرادی که در آنجا مهمان میشوند من ایراد گرفتم؟ چه ارتباطی وجود دارد؟
باید بگویم یک مکانیزم روانی برای کسانی که آنجا مهمان میشود و یا در آنجا کار میکند، به وجود میآید. کارمند «منوتو» سالی ۴۰هزار پوند یعنی ۶۰هزار دلار، نزدیک به ۷۰۰میلیون تومان، در سال حقوق میگیرد. کارمند «ایران اینترنشنال»، که با پول ولخرجانه بنسلمان اداره میشود، سالی ۵۰ هزار پوند یعنی حدوداً یک میلیارد تومان، حقوق میگیرد. تلویزیون بیبیسی نیز سالی ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان حقوق میگیرد. خُب وقتی فرد به این شبکهها وابستگی معیشتی و مادی پیدا کرد، فکر میکنید چقدر آزادی عمل خواهد داشت که برخلاف سیاستهای کلی رئیسش حرف بزند؟ کارمندان این شبکهها، دلشان را خوش میکنند، چون بخشنامه از بالا به صورت مستقیم نمیآید، در اینکه چی بگویند یا نگویند آزادی عمل دارند! اما نه خیر رابطه خدایگان و بنده، رابطه ماتریالیستی، معیشتی و مادی شما با رؤسایتان بسیار بیشتر از آن رابطه بخشنامهای، محدود کننده آزادی بیان است.
مهمانی که آنجا میرود نیز همینطور است. مهمانی که هفتهای سه بار به آنجا میرود برای هر بار ۱۵۰ پوند میگیرد، یعنی هفتهای ۴۵۰ پوند که در ماه میشود ۱۳۰۰ پوند! این آدم وقتی زندگیاش به این مبلغ وابسته میشود، حرفی میزند که بیشتر او را دعوت کنند. اگر دقت کنید مهمانان این تلویزیون اگر کمی مخالف حرف بزنند هفتههای بعد دعوت نمیشوند، و به نوعی تنبیه میشوند تا وقتی که دوباره برمیگردند آرامتر و در راستای سیاستهای کلی تلویزیون حرف بزنند.
به همین دلیل به نظر من پیدا کردن این رابطه معیشتی، از آنجا که خودآگاهی و ایدئولوژی افراد از جیبشان تعیین میشود، مهم است.
۴- آیا نمیشود از پلت فرمهای رسانهای مثل «منوتو»، «بیبیسی» و «ایران اینترنشنال» استفاده کرد و حرف متفاوتی به گوش مخاطبان رساند؟
خیر. من ۷ سال با بیبیسی کار کردم و لحظهای که حرف متفاوت زدم برای همیشه از حضور در پخش زنده بیبیسی ممنوع التصویر شدم. همانطور که گفتم مسئل این نیست که چه محتوایی در ظرف رسانه بگذاریم، مسئله خود این ظرف رسانه است. مهم نیست کسی در بیبیسی حرف متفاوتی بزند، این پلتفرم «بیبیسی»، «منوتو» و «ایران اینترنشنال» است که همچون سلاح شیمیایی خطرناک میباشد.
به همین جهت معتقدم امثال آقای عطاالله مهاجرانی، آقای عباس عبدی، آقای جوادی حصار و دوستان اصلاح طلب داخل ایران که به این تلویزیونها میروند با هرثانیه حضورشان، این تلویزیونها را مشروع میکنند. اینها ۱۰ ثانیه حضور دارند، ۲۳ ساعت و ۵۹ دقیقه بعدی را میخواهند چه کنند؟ من معتقدم آن چیزی که برای کلیت زندگی، زیست و هستی ۸۰ میلیون ایرانی امروز خطرناک است، این رسانهها میباشند.
من اینجا میخواهم از آقای محمد خاتمی، که رئیس جمهور ایران بوده و عرق ملی دارد و به نظرم همچنان به نظام معتقد است، تقاضا کنم، همانطور که در انتخابات تَکرار میکند، اینجا نیز تَکرار کند، طرفداران و نزدیکترین افراد به او از طریق تلویزیونهای «من و تو»، «بیبیسی»، «ایران اینترنشنال» و «رادیو فردا» صحبت نکنند.
آقای محمد خاتمی با تمام احترام به شما عرض میکنم که وظیفه ما این است که شما را از ممنوع التصویر بودن در داخل ایران خارج کنیم، اما صدای شما نباید شب به شب از «شصت دقیقهِ بیبیسی» پخش شود. آقای محمد خاتمی «تَکرار میکنم» شما نباید از حنجرهی تلویزیونی که کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲ را رقم زد، پخش شود. آقای محمد خاتمی، طرفداران، نزدیکان و هم حزبیهای شما در انتخاباتهای گذشته، به خاطر ۴ تا رأی بالا و پایین، به ریسمان تلویزیون انگلیسی، آویزان شدند که دیگر حتی پولش را از مالیات دهندگان نمیگیرد، و بودجهاش، مستقیم از وزارت خارجه انگلیس میآید. من معتقدم که حضور وطن دوستان و ایران دوستان در تلویزیونهای ایران ستیز، مثل «بیبیسی»، «من و تو» و «ایران اینترنشنال» تنها و تنها مشروعیت بخش به این فرم و این ظرف رسانهای است.
۵- از دیشب برای اینکه رفته بودم بازی این جماعت ایران ستیز را به هم بزنم، مورد حمله خیلی خیلی شدیدی قرار گرفتم که قابل پیش بینی هم بود. سوال عجیب این است که چرا بخش زیادی از این حملات از سوی روزنامهنگاران شناخته شده اصلاحطلب و اعتدالی بود که در روزنامههای بزرگی مثل «شرق» و «ایران» مینویسند؟
به نظر من این مسئله فقط شخصی نیست، یعنی فکر نمیکنم به خاطر نفرت از من باشد، بلکه فکر میکنم مسئله ساختاری و سیاسی است. اینکه روزنامه نگار اصلاح طلب میرود در کنار تلویزیون «منوتو» میایستد و به کسی حمله میکند که در آنجا از کلیت دولت و ملت ایران در مقابل سلطنت طلبی که با کلیت دولت و ملت ایران مشکل دارد و به دنبال تجزیه ایران میباشد، دفاع کرده است؛ مشکل ساختاری و سیاسی است.
ما از سال ۷۶ اصرار داشتیم که دوستان لیبرال ما در ایران با دشمن خارجی ایران خط کشی دقیق کنند که هرگز نکردند. آنها خط کشیشان با جناح مقابلشان در ایران بیشتر و دقیقتر است. من پارسال که به تلویزیونِ افقِ جمهوری اسلامی رفتم با من خط کشی و من را از گروههایشان اخراج و بایکوت کردند. به من ۱۱۰۰ تا انگ زدند، و به همین دلیل وقتی مقابل من و تو میایستم، اینها کنار من و تو هستند. در حالی که وقتی آقای زراعتی دیروز از من پرسید که شما منتقد جدی روحانی هستید، من گفتم جای نقد روحانی در تلویزیون سلطنت طلب و ضد ایرانی شما نیست، بلکه دعواهای ما خانوادگی و بر سر تاکتیکهای دفاعی است. من فکر میکنم یکی از مسائل عمده درگیریهای سیاسی در ایران نیز همین است که این دوستان اصلاحطلب و اعتدالی همچنان دوست و دشمن خود را از هم تشخیص نمیدهند، وگرنه خیلی واضح بود.
علت اتهام این دوستان چه بود؟ اینکه من از تلویزیون «منوتو» پول گرفتم. معلوم است که از یک ماه گذشته که برای من نقشه چیده بودند من باید بخشی از قوانین بازی را میپذیرفتم. اگر میگفتم، از شما پول نمیگیرم که احتمالاً دعوتم را بهم میزدند.
من هرگز پولی نگرفتم، اصلاً پولی به حساب من واریز نشده است و لحظهای که من پایم را به سلامت (چون من نگرانی سلامت فیزیکی خودم را داشتم) از ساختمان «منوتو» بیرون گذاشتم، هم به آقای زراعتی تلفن کردم، هم ایمیل زدم، که من پول شما که به خون مردم ایران، احتمالاً به خون بچههای یمن، و صد در صد به خون بچههای فلسطین و قطعاً به خون بچههای عراق و خون بچههای افغانستان آلوده است، نمیخواهم چون میدانم بخشی از بودجه «منوتو» از وزارت خانه آمریکا میآید. پول تلویزیون «منوتو» به فقر مردم ایران آلوده است، پول «منوتو» از بچهای که در آشغالها میگردد، گرفته شده است، معلوم است که این پول را در جیبم نمیگذارم. من اینها را به زراعتی گفتهام، از او توقع صداقت ندارم، ولی خبرنگار روزنامه ایران یا شرق، چرا در زمین زراعتی بازی میکند؟ من توقع ندارم که زراعتی راست بگوید، اما از آن خبرنگار اصلاح طلب توقع دارم که خط کشیاش را یکبار برای همیشه با دشمن خارجی ایران مشخص کند.
اما در آخر: هموطنان عزیز، دوستان عزیز، گروههای عزیز، اصلاحطلبان، اصولگرایان، انقلابیون، ملی گریان یا هر گروهی که هستید؛ ایران مورد حمله قرار گرفته است. من دیشب عربده میزدم، به خاطر اینکه خانهام آتش گرفته و ذهنیت مردم هم آتش گرفته است. ما موظفیم که مقابل دشمن بایستیم. هر ایرانی، امروز موظف است که جلوی این تلویزیونها بایستد. این سوال را، هر لحظهای که این تلویزیون روشن است بپرسید که آقای «کیوان عباسی» نیم میلیارد دلار را از کدام دولت خارجی گرفته است؟ برای چه در انگلیس مدرسه میبندند، اما تلویزیون «بیبیسی» را باز نگه میدارند؟ ایران اینترنشنال، سالی ۵۰ میلیون پوند از کجا میآورد؟ «ایران وایر» سالی ۲ میلیون پوند از کجا میآورد؟ این سوال را مردم ایران اگر میخواهند فشارها از آنها کم شود، اگر میخواهند حمله تروریستی روی اقتصادشان از بین برود، این سوال مهمترین سوال امروز است؛ چون امروز، مهمترین سلاح دشمن، سلاح رسانهای است.