شعر آیینی همواره مورد توجه ادیبان، مردم و شاعران بوده است. «سیدجواد شرافت» از شاعران آیینی است که با او درباره حال و هوای شعرآیینی و اتفاقات پیرامون آن گفتوگویی را انجام دادیم.
وضعیت شعر آیینی پیش و پس از انقلاب را چطور ارزیابی میکنید؟
پس از حدود ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی با توجه به اینکه اندیشههای آن از معارف دینی و شیعی سرچشمه گرفته است، انتظار میرود شاعران نیز توجه عمیقتر و بهتری به موضوعات دینی داشته باشند که خوشبختانه پس از گذشت ۴۰ سال از انقلاب شعرآیینی عصر حاضر از لحاظ کمی و کیفی رشد فوق العادهای نسبت به سالهای قبل از انقلاب داشته است که دلیل آن نگاه دقیق شاعران به موضوعات و مضامین دینی بوده است و بسیاری از موضوعاتی که این روزها مورد توجه شاعران ولایی قرار گرفته است، پیش از انقلاب شاید آنچنان در میان شاعران مطرح نبود.
به بحث ممیزی در شعر اعتقاد دارید؟
موضوع ممیزی با توجه به اینکه هر جامعهای یک هنجارهایی دارد و هنر نیز باید به عرف جامعه احترام بگذارد موضوع مهمی تلقی میشود و در شعر هم همین گونه است و ممکن است شاعر در خلوت خود در موضوعات مختلف کار کند، اما این بدان معنا نیست که تمام آثار خود را ارائه دهد، ضمن اینکه نهادهای فرهنگی در حوزه شعر ولایی و اعتقادی ممکن است اشعاری چاپ کنند که غلو در آن زیاد باشد که بعدها همین اشعار ممکن است در اختیار وهابیان قرار گیرد و به این وسیله شیعیان را قضاوت کنند، به همین خاطر باید به این نکات توجه ویژهای شود، در حوزه شعر ولایی نیز باید حساسیت مناسبی ایجاد شود که اهل بیت (ع) آنگونه که هستند بیان شوند و لازم است از عالمان، اندیشمندان مطالب صحیح را استخراج کنیم که بتوانیم آنها را به شیوه صحیح بیان کنیم.
به نظر شما برگزاری کنگرههای مستور، عبرات و... تا چه اندازه در ساختار شعر آیینی تاثیرگذار بوده است؟
من همیشه به دوستان جوان خود گفتهام که کنگرهگریز و کنگرهزده نشوید که هر دو آفتهایی را به همراه دارد، ضمن اینکه یکی از برکات کنگرهها این است که دوستان شاعر را میتوان در آنجا دید و با فضاهای شعری بیشتر آشنا شد و شاعر میتواند خود را در جریان شعر معاصر پرورش دهد و حضور خود را پررنگ کند، بعضی از شاعران ممکن است برای دریافت برخی جوایز شعری بسرایند که آنها ماندگار نیستند، ضمن اینکه باید سیاستگذاری مناسبی در این زمینه ایجاد شود و امیدوارم متولیان فرهنگی با اتخاذ سیاست مناسب نتایج مثبتی را در جامعه رقم بزنند.
از مجموعه آثارتان کدام را بیشتر میپسندید؟
مجموعه شعری تحت عنوان خاک باران خورده حاصل ۱۰ سال شاعری من است که سال ۸۹ چاپ اول آن منتشر شد و چاپ سوم آن نیز امسال توسط انتشارات فصل پنجم انجام شده است. چند اثری تحت عنوان (حسینیه دل) و (دیارروشنی) در حال پژوهش دارم و کتابی هم از رباعیهای عاشورایی گزینش کردم که در موضوعات مختلف و با نگاه به ابعاد مختلف عاشورا اعم از عرفان، حماسه، مرثیه و پیام آثار درخشان از شاعران معاصر است که در این اثر گردآوری شده است.
نقطه اوج شعر و ادبیات را در کجا میبینید؟
برای من و بسیاری از شاعران این سرزمین شاید نقطه ایده آل در یک اثر هنری این باشد که یک شعر را عموم فهمیده و با آن ارتباط برقرار کنند، ضمن اینکه مقبول جامعه ادبی و مردم نیز قرار گیرد، به همین خاطر میتوان گفت که نظر اساتید و توجه مردم برای شاعران از اهمیت بالایی برخوردار است.
آیا حرف یا درددلی دارید یا اثری جدید در دست دارید که برای ما بگویید؟
راجع به دغدغههای روزمره شاعرانه باید بگویم که باورمندبودن موضوع خیلی مهمی است. اگر حاصل سرایش یک اثر دردمند و فراگیر بود به طور قطع میتوان گفت که این اثر میتواند تاثیرگذار باشد، ضمن اینکه به نظرم شاعر نمیتواند روزنامهنویس باشد و همیشه نگاه به تیتر روزنامهها داشته باشد بلکه باید با ظرافت و هوشمندی شعر را به رشته تحریر درآورد و ممکن است که از آن شعر به مرحله شعار نیز رسیده باشد و یک حقیقت را بیان کند و این یعنی اینکه شاعر دغدغهمند میتواند در حوادث حضوری فعال داشته باشد.