کد خبر: 928500
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار: ۰۶ مهر ۱۳۹۷ - ۱۴:۴۶
پاسخ به چالش فضای رسانه‌ای کشور با نگاهی به شیوه صحیح تعامل با FATF
در فضای پذیرش تعهدات بین المللی به خصوص برای کشوری مثل ایران، که زیر ذره بین قدرت‌های جهانی است، نمی‌توان اجرای شکلی و ظاهری و غیر واقعی برنامه اقدام FATF را به خصوص در حوزه پذیرش کنوانسیون‌های مربوطه متصور بود و اگر کنوانسیونهای مربوط به FATF را تصویب کنیم، مجبور خواهیم شد آنها را اجرا کنیم.
جوان آنلاین: چالشی که در روز‌های اخیر در فضای رسانه‌ای کشور مطرح شده، است. در این زمینه دو دسته اصلی در کشور وجود دارد: یک دسته موافق­اند که بخش عمده‌ای از دولت و مجلس را تشکیل می‌دهند، بر این باور هستند که ما باید همه ۴۱ بند برنامه اقدام FATF را بطور واقعی و کامل اجرایی کنیم تا بتوانیم از لیست سیاه FATF خارج شده و فشار‌های تحریمی را کاهش دهیم. دسته دوم، مخالف اجرای کامل برنامه اقدام هستند و استدلال می‌کنند که با حضور آمریکا و کشور‌های متخاصم در مجمع عمومی FATF، امکان خروج ایران از لیست سیاه این نهاد وجود ندارد و در صورت خروج از این لیست نیز اتفاق خاصی در عرصه تحریم نخواهد افتاد، چرا که برای بانک­های خارجی، تحریم­ها و فشار‌های آمریکا مهمتر از لیست سیاه FATF است و تا هنگامی که این تحریم­ها وجود دارند، خروج از لیست سیاه FATF اثری بر روابط بانکی ایران نخواهد داشت.

به گزارش خبرگزاری دانشجو،‌ اما اخیرا خط سومی هم در فضای رسانه‌ای و کارشناسی کشور به وجود آمده است که به دنبال جمع دو نظر فوق است و این پیشنهاد را مطرح کرده‌اند که لزومی ندارد ما همه بند‌های برنامه اقدام FATF را به طور واقعی اجرایی کنیم. ما می‌توانیم به ظاهر آن را اجرا کنیم و به مقصود خود، یعنی عدم ورود به لیست سیاه برسیم و می‌توانیم با این کار، FATF را دور بزنیم. نقد‌های جدی بر این رویکرد وجود دارد:

حامیان این نظر، به این موضوع توجه ندارند که در فضای پذیرش تعهدات بین المللی به خصوص برای کشوری مثل ایران، که زیر ذره بین قدرت‌های جهانی است، نمی‌توان اجرای شکلی و ظاهری و بدون اجرای واقعی برنامه اقدام FATF را به خصوص در حوزه پذیرش کنوانسیون‌های مربوطه متصور بود و اگر کنوانسیون­های مربوط به FATF را تصویب کنیم، مجبور خواهیم شد آن­ها را اجرا کنیم. برای پذیرش کنوانسیون‌های مربوط به FATF ما دو حالت بیشتر نداریم؛ یا باید به طور حقوقی بپذیریم و تا انتهای این مسیر را برویم و یا نباید بپذیریم و وارد این زمین بازی نشویم. مسیر سومی برای اجرای مشروط آن نداریم و حق شرط‌ها هم در این زمینه کاملا محدود و مشخص است.

همچنین نظارت‌های FATF و مواردی که در برنامه اقدام آمده است، از جمله به اشتراک گذاری اطلاعات، بسیار دقیق و مشخص است و شکلی و ظاهری نیست.

مسئله دیگری که می‌تواند ایجاد شود این است که ایران به FATF و طرف‌های خارجی این پیام را می‌دهد که از همین ابتدا نمی‌خواهد تعهد واقعی دهد و همین مسئله، دستاویزی برای آنان خواهد شد تا بهانه‌های خود را برای تشدید نظارت‌ها برای اجرای استاندارد‌های FATF بیشتر کنند و به ایران مشکوک‌تر شوند.
 
راهکار دیگری که این دسته از کارشناسان در زمینه اجرای ظاهری و نه واقعی استاندارد‌های FATF ارائه می‌دهند، این است که می‌توان با کنترل واحد اطلاعات مالی و به خصوص رییس این واحد، ارائه اطلاعات به خارج از کشور را کنترل کرد و حتی در این همکاری ها، اطلاعات غیرواقعی را به کشور درخواست کننده ارائه دهیم یا درخواست‌های کشور‌های خارجی برای ارائه اطلاعات را رد کنیم. این سوال وجود دارد که ایران می‌تواند به چند درخواست جواب رد داده یا اطلاعات غیرواقعی ارائه کند؟ آیا افزایش رد درخواست ها، هزینه‌های سیاسی و حقوقی برای ایران نخواهد داشت و باعث افزایش فشار علیه ایران نخواهد شد؟ ما تجربه روشن هسته‌ای را جلوی چشم خود داریم.
 
درصورت ارائه اطلاعات غیرواقعی، و یا رد درخواستها، این اتهام متوجه ایران خواهد بود که خلاف تعهدات خود در کنوانسیون‌های پالرمو و مقابله با تامین مالی تروریسم (TF) عمل کرده و حتی ادامه این اتهامات می‌تواند منجر به ارسال پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل و صدور قطعنامه علیه ایران شود و در ادامه هزینه‌های حقوقی و اقتصادی سنگینی را بر ایران تحمیل کند. به خصوص برای کشور ما که می‌توان گفت: هیچ کشوری به اندازه ایران در موضوع حمایت از تروریسم مورد اتهام واقع نشده است.
 
در پرونده هسته‌ای نیز، NPT باعث شد که ایران از نظر حقوقی ملزم به پاسخگویی شود. ایران پس از تمدید داوطلبانه NPT، مجبور به پاسخگویی، شفاف سازی و رفع نگرانی شد تا جایی که تعلیق‌های داوطلبانه را برای راضی کردن آژانس بین المللی انرژی اتمی و اروپایی­ها پذیرفت. اما بعد از تجربه سیاسی بودن وعده ها، تعلیق داوطلبانه را شکست، ولی پرونده ما نهایتا به بهانه همین عدم همکاری که مبتنی بر تعهد حقوقی NPT بود به شورای امنیت رفت و منجر به قطعنامه‌های تحریمی شد. با ورود به کنوانسیون­های FATF، این نگرانی وجود دارد که این تجربه تکرار شود.
 
حامیان این تفکر به ویژه بودن شرایط ایران توجه ندارند. ۱۸۹ کشور عضویت NPT را پذیرفته‌اند، اما با کدام کشور عضو NPT همانند ایران رفتار شده است؟ در کدام کشور جهان به عنوان یک استثنا و برای اولین بار در تاریخ، به بهانه اقدام‌های شفاف‌ساز، سخت‌ترین و بی‌سابقه‌ترین و پیشرفته‌ترین شیوه‌های نظارتی هسته‌ای را به کار گرفته‌اند؟ بدون شک در زمینه عضویت ایران در کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم این اتفاق مجدداً به بهانه شفاف‌سازی اقتصادی این بار در قالبی جدید تکرار خواهد شد. ایران کشور ویژه‌ای است که بیشترین اتهام از سوی قدرت‌های بزرگ، در موضوعات تامین مالی اشاعه گری (هسته‌ای و موشکی) و تامین مالی تروریسم بر آن وارد شده است.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲
said
|
Switzerland
|
۲۱:۴۵ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۶
0
0
سلام. عزیزان FATF یکی از سرشاخه هایِ برنامه ریزی شده استکبارهای جهانی است برای گرفتن اطلاعات
میرزا
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۷:۵۱ - ۱۳۹۷/۰۷/۰۷
0
0
نمایندگان ملت در خانه ملت باید پاسخگوی ملت باشند .
مجلس بعنوان مغز متفکر ملت شناخته می شود
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار