سازمان سینمایی حوزه هنری روز گذشته درباره ادعای نمایش فیلم سینمایی «عرق سرد» با اصلاحیه‌های جدید به این مسئله اشاره کرد که واقعاً نمی‌دانم کانون کارگردانان بر چه اساسی این موضوع را مطرح کرده است که ما فیلم «عرق سرد» را دوباره خودمان اصلاحیه زده‌ایم و آن را نمایش می‌دهیم، زیرا این فیلم در هیچ کدام از سالن‌های ما نمایش داده نشده و نخواهد شد.
یزدان عشیری مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی حوزه هنری، دیروز در گفتوگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره حاشیه تحریم فیلم سینمایی «عرق سرد» توسط حوزه هنری و بیانیه کانون کارگردانان که در اعتراض به این تصمیم منتشر شده است، گفت: واقعاً نمی‌دانم کانون کارگردانان بر چه اساسی این موضوع را مطرح کرده است که ما فیلم «عرق سرد» را دوباره خودمان اصلاحیه زده‌ایم و آن را نمایش می‌دهیم زیرا این فیلم در هیچ کدام از سالن‌های ما نمایش داده نشده و نخواهد شد.
وی اظهار کرد: زمانی که فیلم ماهورا، تنگه ابوقریب و مغز‌های کوچک زنگ زده برای نمایش وجود دارند، اولویت ما این فیلم‌ها هستند و ما طبق سیاست‌های خودمان که ارزش‌های خانوادگی است این فیلم را خانوادگی نمی‌دانیم و طبیعی است که بتوانیم حق انتخاب داشته باشیم.
عشیری بیان کرد: هر نهاد و سازمانی برای خود سیاست‌هایی دارد، ما به این نتیجه رسیدیم که با توجه به موضوعاتی که در فیلم «عرق سرد» مطرح می‌شود و محتوای آن، نمی‌توانیم این فیلم را در اولویت‌های نمایش خود قرار دهیم، به همین علت این فیلم از اول هم در هیچ کدام از سالن‌های ما نمایش داده نشده است.
دو روز پیش کانون کارگردانان سینما بیانیه‌ای را منتشر و در آن عنوان کرد حوزه هنری فیلم عرق سرد را با اعمال اصلاحیه‌های مدنظر خود در سالن‌های سینما نمایش می‌دهد و این کار موازی‌کاری با وزارت ارشاد است.
«عرق سرد» دروغ بزرگ!
فیلم «عرق سرد» تا به حال از سوی برخی از منتقدان و نویسندگان سینمایی دلسوز و آگاه مورد نقد جدی واقع شده است. از جمله آرش فهیم درباره این فیلم می‌نویسد: «عرق‌سرد» نمونه فیلمی است که واقعیت، هنر و سینما را فدای نگاه شبه سیاسی و ایدئولوژی سطحی خود کرده است. بخش مهمی از این واقعیت‌گریزی به شخصیت اصلی فیلم یعنی افروز برمی‌گردد. افروز (با بازی باران کوثری) درحالی ستاره فوتسال معرفی می‌شود که اضافه وزن فاحشی دارد و چهره و حرکاتش شبیه آدم‌های دائم‌الخمر و دودی است! این درحالی است که در این ورزش، ظرافت، ریزنقشی و سرعت عمل، حرف اول را می‌زند. تمام عکس‌های منتشر‌شده از فیلم، صحنه‌های فوتسال است، طوری که مخاطب دچار این تصور می‌شود که یک فیلم ورزشی را خواهد دید، اما فقط چند دقیقه محدود به این ورزش اختصاص دارد که آن هم بیشتر شبیه توپ بازی بچه‌ها از آب درآمده تا مسابقه‌ای در حد بین‌المللی! همان طور که در خبر‌ها آمده «عرق سرد» براساس یک ماجرای واقعی ساخته شده است، یعنی دقیقاً یکی از بازیکنان فوتسال بانوان نیز توسط شوهرش که دقیقاً مثل همین فیلم، مجری تلویزیون بود، ممنوع الخروج شده بود، اما سهیل بیرقی در فیلم جدید خود حتی به ماجرایی که از آن الهام گرفته نیز وفادار نمانده و واقعیت را کاملاً وارونه بازتاب داده است، چون ورزشکاری که «عرق سرد» براساس زندگی او ساخته شده، در نهایت و با حمایت دستگاه‌های حاکمیتی، حق خروج از کشور برای شرکت در مسابقات بین‌المللی را می‌یابد، اما «عرق سرد» برای محکومیت این حاکمیت و تحمیل نگاه خود به مخاطب، سرنوشت دیگری را برای شخصیت محوری خود رقم زده است.
«جوان» نیز چندی پیش درباره این فیلم نوشت: هنوز یک ماه از قهرمانی تیم فوتسال بانوان ایران در آسیا به همراه درخشش بانوان ایرانی در دیگر رشته‌های ورزشی در رده‌های مختلف نگذشته که فیلم عرق سرد اکران می‌شود؛ فیلمی که مانند همه دست‌ساز‌هایی که سینما را با بیانیه دادن اشتباه گرفته‌اند سعی دارد با قلب حقیقت روایتی غیرواقعی از جامعه ارائه دهد؛ جامعه‌ای که زنان و دخترانش روزبه روز با حجاب اسلامی و تعهد دینی توانمندی‌های خود را بیش از پیش اثبات می‌کنند و در عرصه‌های مختلف می‌درخشند؛ زنان و دخترانی که همواره نشان داده‌اند حجاب نه تنها برایشان محدودیت نیست بلکه منجر به آزادی و امنیت بیشتر برای رشد آن‌ها در جامعه شده است. این رشد و بالندگی البته چیزی است که برخی را عصبانی می‌کند و به صرافت می‌اندازد با ساخت فیلم آن را وارونه نشان دهند، به گونه‌ای که با دیدن آن هر بیننده آگاهی از اینکه فیلمساز تا این اندازه مخاطبش را ناآگاه فرض کرده متحیر می‌شود.
انحراف موضوع حقوق زنان
جبار آذین منتقد و مدرس سینمای کشور نیز همزمان با اکران «عرق سرد» به کارگردانی سهیل بیرقی گفت: «عرق سرد» فیلمی در شمایل کج و کوله فمینیسم و حامی فروپاشی بنیان خانواده‌هاست. مخالفت و مقابله با زن آزاری و دفاع از حقوق اجتماعی زنان، چنانچه در راستای مبارزه با انسان آزاری و تثبیت اجتماعی حقوق انسان‌ها، زن و مرد و کودک و نوجوان و جوان باشد شایان توجه و قابل تحسین است ولی اگر به افراط گراید و در این مسیر، موضوع حقوق زنان منحرف شده و به قیمت نادیده گرفتن دیگر انسان‌ها، مناسبات و فرهنگ اجتماعی و قانون و شرع و عرف تمام و در شمایل کج وکوله فمینیسم خودنمایی کند، بیراهی است که در اغلب فیلم‌های سینماگران مدافع زنان دیده می‌شود.
وی می‌افزاید: در واقع در این گونه آثار افزون بر اینکه مسائل زنان به درستی دیده، تحلیل و ارائه نمی‌شود که به دلیل غلو در طرح برخی معضلات و تخریب دیگران مسیر بیراه و بن‌بست را طی می‌کند تا جایی که در برخی فیلم‌های مدعی دفاع از حقوق زنان به جای مبارزه با فرهنگ و سنت‌های نادرست نظام فرتوت مردسالار و نقد کاستی‌های قانونی و اجرایی در این عرصه، مردستیزی و مخالفت با قانون و باور‌های درست دینی و ملی تبلیغ می‌شود و قهرمان‌های زن این فیلم‌ها، اغلب زنانی عاصی، سرکش و یاغی هستند.
آذین می‌افزاید: این نوع نمایش از زنان علاوه بر درست و واقعی نبودن، ترویج و ترغیب زنان به طغیان و عصیان‌گری و حاصل آن فروپاشی خانواده‌ها و زندگی‌هاست. سهیل بیرقی سینماگری اجتماعی و اهل تفکر است و دغدغه حقوق زنان را دارد. او این مهم را در نخستین فیلم خود «من» که اثری جمع و جور بود هم به نمایش گذاشت و در فیلم دوم در حال اکرانش «عرق سرد» نیز آن را پی گرفته است. اختلاف و درگیری میان افروز‌اردستانی که ورزشکار و کاپیتان تیم ملی فوتسال است، با همسرش یاسرشاه حسینی بر سر ممانعت مرد برای خروج زن از کشور، جهت شرکت در فینال مسابقات، هسته اصلی موضوعی «عرق‌سرد» است.
