فیاض زاهد، فعال سیاسی اصلاحطلب اخیراً در مصاحبهای، توصیفی از فعالان مجازی مخالف جریان متبوع خود ارائه داده که نشان از انحصارطلبی او و همفکرانش در فضای مجازی دارد، گرچه تلاش میکند کنایه وار بگوید که چه بهتر این جماعت چماق را کنار گذاشته و به فضای مجازی آمدهاند. فیاض زاهد این فعالان مجازی را «گروه فشار» دانسته که «چماق» را کنار گذاشته و به فضای مجازی «پناه» آوردهاند. او مدعی میشود که یک سازمان فکری وجود دارد که به جای اینکه به اینها پول و ساندیس بدهد و عدهای را به خیابان بکشد، آنان را به فضای مجازی و حضور در این شبکهها کشانده است.
سخنان زاهد البته نه بار علمی دارد و نه حتی سیاسی؛ و بیشتر عقده گشایی از کسانی است که فیاض مدعی شده پیش از این مورد برخورد آنان قرار گرفته است و از همین رو نباید برای پاسخ دقیق به آنها وقت گذاشت. کسی که تلاش میکند هیچ مخالفی را برای اندیشه خود به رسمیت نشناسد و مخالفتها را حاصل سازماندهی آن هم به وسیله پول و ساندیس بداند، چگونه میتواند مخاطب پاسخ علمی باشد؟! اگر همفکران زاهد در فضای مجازی فعال باشند، یعنی خودجوش و برای دفاع از اندیشه شان آمدهاند، اما اگر مخالفان زاهد در اینترنت باشند، یعنی گروه فشار هستند! و به خاطر پول در آنجا هستند. شعارهای زندهباد مخالف من و آزادی بیان و احترام به نظر یکدیگر شعارهای قشنگی است، اما اصلاحطلبان نشان دادهاند منظورشان از آزادی و تحمل و مدارا فقط خودیهایشان هستند و ضدانقلاب و دوستان خارجنشینشان. زاهد به عنوان مثال مخالفان FATF را کلاً کسانی میداند که منافع مالیشان به خطر افتاده و برای همین با اکانتهای فیک، هوچیگری میکنند: «فکر میکنم تعداد زیادی از این حسابها یا اکانتها فیک و ناشناس هستند. اما اگر آشنا هستند، یا بر اساس باورهای سیاسی و ذهنی خود عمل میکنند یا اینکه برای اجرای برخی منویات مأموریت دارند. بهعنوان مثال در جریان «برجام» یا FATF منافع اقتصادی برخی به خطر میافتد و آنان شروع میکنند به هوچیگری، هیاهو و جنجال.» زاهد ابراز خشنودی میکند که این افراد فضای مجازی را به رسمیت شناختهاند؛ شاید اگر او نگاه تحقیرآمیز به منتقدینش را اصلاح کند و بی کینه و با انصاف نگاه کند، بتواند به شناختی حداقلی از کاربران فضای مجازی دست یابد. وگرنه ناسزاگویی به مخالفان و تحقیر آنان کار سادهای است. ببینید یک فعال سیاسی که در جای جای گفتوگویش مدعی گفتوگو و تعامل است، چه نگاهی به کاربران مجازی مخالف خود دارد: «شاید هر کاربر عادی هم بتواند تأیید کند که این نه کل ماجرا که شاید بخش کوچکی از ورود نسلهای بعدی گروههای فشار به فضای مجازی باشد... کوچ نسلهای جدیدتر گروههای فشار دیروز به فضای مجازی تا اینجا فقط زمین بازی را عوض کرده، بیآنکه کمتر بر قاعده بازی تأثیر بگذارد و جا را برای گفتوگو در برابر خشونت باز کند.» به نظر میرسد زاهد نیاز به بازتعریف تحمل و مدارا و تعامل با مخالفان دارد تا شاید بتواند بخش اندکی از شعار معطل مانده «زنده باد مخالف من» را تحقق ببخشد.