نتایج به دست آمده از رقابتهای جهانی کشتی آزاد و فرنگی بوداپست نشان داد که یک دست صدا ندارد. نتایج ضعیفی که زنگ خطری جدی است، اگر آنهایی که باید پیام این ناکامی را بگیرند و مثل همیشه به حاشیه نروند.
مشکل، اما آنقدر جدی است که رئیس فدراسیون کشتی بار دیگر به ناچار دست به قلم شده و نامهای برای رئیسجمهور نوشته است، اتفاقی که پیشتر نیز رخ داده بود. نامهنگاری خادم وخامت اوضاع را به رخ کشیده و نشان داده که حتی او نیز از پس مشکلات برنیامده و قادر به ادامه نیست که دستش را به سمت رئیس دولت دراز کرده است. خادم طی سالهای اخیر همواره سعی کرده اوضاع را با وجود تمامی مشکلات، اصولی پیش ببرد تا حقی از کشتیگیران ضایع نشود، به طوری که بعد از پایان هر تورنمنت، در کوتاهترین زمان ممکن قهرمانان و مدالآوران را چه در ردههای پایه و چه در ردههای بزرگسالان دور هم برای تقدیر و اهدای پاداشهای آنها جمع میکرد تا امید را در دل ورزشکارانش زنده نگه دارد. او با پرداخت بهموقع پاداشها مانع از نابودی روحیه و انگیزه کشتیگیران میشد. حالا، اما اوضاع نامساعد اقتصادی که کل جامعه را درگیر کرده، او را هم به زانو درآورده و ناچار کرده تا بار دیگر با رئیسجمهور نامهنگاری کند تا شاید رئیس دولت تدبیری برای مشکلات کشتی ایران بیندیشد.
خادم شاید تنها رئیسی باشد که بابت اوضاع مالی نامناسب، مشکلات معیشتی و کمبود امکانات ورزشکاران دست به دامان رئیس دولت برای رتق و فتق امور میشود. نامهای که جدا از محتویات آن نشان میدهد که یک دست صدا ندارد و شاید این اتفاق رخ نمیداد و فدراسیون کشتی بار دیگر مجبور به نامهنگاری با ریاست جمهوی نمیشد اگر مسئولان یکسان به رشتههای ورزشی با وجود تمام مشکلات و اختلافنظرها، نگاه میکردند و با گرفتن چتر حمایتی خود بر سر کشتی، مانع از رخ دادن اتفاقات ناخوشایند بوداپست مجارستان میشدند. نمیتوان منکر وجود مشکلات شد، خصوصاً مشکلات اقتصادی که این روزها همه جامعه را درگیر کرده و تنها مختص به کشتی نیست. با این حال میتوان برای حل مشکلات دست به دست هم داد. میتوان با حمایتهای بیشتر و بهتر مانع از بروز اتفاقات ناگواری، چون ناکامی در مسابقات جهانی شد، خصوصاً که گاهی مسائل دیگر نیز به مشکلات مالی اضافه میشود تا بر وخامت اوضاع دامن بزند و نتیجهای ناخوشایند در پی داشته باشد. درست مثل اتفاقاتی که قبل از اعزام به مجارستان برای تیمهای ملی کشتی رخ داد. اگرچه آن روزها وزارت برای تهیه ارز در تلاش بود، اما دستآخر فدراسیون ناچار به خرید ارز شد و استرس ناشی از اتفاقات آن روزها سرانجام تأثیر مخرب خود را در نتیجهگیری کشتیگیران ایران در مسابقات جهانی گذاشت. حال آنکه اگر اندکی زودتر دست یاری به سمت این فدراسیون یا هر فدراسیون دیگری دراز شود، کار به جایی نمیرسد که، چون نوشدارو پس از مرگ سهراب بیتأثیر باشد!
واقعیت این است که فدراسیون کشتی نباید برای حل مشکلات خود دست به دامان رئیس دولت میشد و برای شخص رئیسجمهور نامه مینوشت، اگر حمایتها بهموقع انجام میشد و اختلافنظرها بهانهای برای نادیده گرفتن یکی از پرطرفدارترین و مهمترین رشتههای ورزشی نبود، کار به جایی نمیرسید که رئیس یک فدراسیون برای حل مشکلات معیشتی و مالی ورزشکارانش به طور مستقیم رئیسجمهور را مخاطب قرار دهد. با وجود این، حتی این اتفاق هم خود میتواند نشاندهنده نابسامانی اوضاع و اهمیت حمایت بهموقع باشد. البته به شرط آنکه آقایان متوجه اصل ماجرا باشند و باز هم خود را درگیر فرعیات برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت نکنند.