وقتی رفت، گفت که دیگر او را در کشتی نخواهیم دید. تقریباً همین‌طور هم بود، رفت شهریار و با باشگاه و کشتی‌گیران گمنام سرشاخ شد و آن‌ها را تمرین داد. صبر کرد و شاید بیشتر آموخت تا حالا در بازگشتش با یک محمد بنای دیگر روبه‌رو شویم. این محمد بنا به‌طور حتم با محمد بنایی که در سال‌های گذشته می‌شناختیم، تفاوت‌های زیادی دارد. محمد بنا بازگشته تا به قول خودش مجبور نباشد در فاصله نزدیک به المپیک بازگردد. همین نشانه تغییر اساسی در آقای خاصی کشتی ایران است. او می‌دانست که دیر یا زود بازمی‌گردد و قطعاً برای این روز‌ها برنامه داشت. حالا و در فاصله دو سال تا المپیک می‌گوید، نمی‌دانم چقدر می‌مانم ۱۰ روز یا ۱۰ سال، ولی ما خوب می‌دانیم که تا اوضاع اینگونه باشد، محمد بنا هم بالای سر تیم ملی کشتی فرنگی خواهد بود. جالب اینکه او نفرات خاص خودش را دارد، درست مثل تمام سرمربیان تیم‌های ورزشی. وقتی نام محمد بنا به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی اعلام شد همه منتظر سوریان و نوروزی بودند و خیلی هم طول نکشید تا آقای خاص رسماً بازگشت آن‌ها را فریاد بزند. به عنوان کشتی‌گیر یا کمک تفاوتی نمی‌کند، محمد بنا ارتش خودش را دورش جمع می‌کند. خانه کشتی این روز‌ها شاهد بازگشت ستاره‌هاست، ستاره‌هایی متفاوت‌تر از سال‌های قبل. شاید محمد بنا این‌بار دیگر شبانه‌روزش را در خانه کشتی سپری نکند. به هر حال اوضاع نسبت به چند سال قبل فرق کرده است.
