توقع خانواده شهدا ساختن فیلم براساس واقعیت‌هاست

شیوه داوری خانواده‌های شهدا برای یک بخش از جشنواره مقاومت به چه شکل است؟
داوران ما از فعالان فرهنگی هستند که به خوبی حوزه فرهنگی را می‌شناسند. بعد از اینکه همه فیلم‌ها را دیدند به بحث و تبادل‌نظر می‌پردازند و در آخر جمع‌بندی می‌کنند که کدام فیلم خوب بوده است. در دوره‌های قبل، پیش آمده بود اثری را انتخاب کنند که از چشم دیگران دور مانده بود، اما این داوران به خاطر رویکرد و پیام مهمی که اثر آن‌ها داشت، آن فیلم برگزیده را انتخاب می‌کنند. در واقع از آنجایی که خودشان از خانواده ایثارگران و شهدا هستند، آیتم‌هایی را مد نظر دارند که بعد از دیدن فیلم مورد نظر بررسی می‌کنند که آیا این فیلم آیتم‌ها را رعایت کرده است یا خیر؟! با این تفاسیر کار آن‌ها صرفاً نظرسنجی نیست و می‌توانند به لحاظ ساختار و فرم و تکنیک هم نظراتشان را ارائه دهند.

معیار ارزیابی چیست؟
معیار وجود ارزش‌هایی نظیر تکلیف‌مداری، اخلاص، اعتماد به نفس، خودباوری، جهاد، تقوا، شهادت، ایثار، توکل، توسل و توجه به اهل‌بیت (ع) و... موضوعاتی است که در آن فیلم به آن پرداخته و فیلم‌ها ارزیابی می‌شود که آیا می‌تواند کاندیدا باشد یا نه و بعد هر فیلم جمع‌آوری می‌شود و بر اساس امتیاز‌ها مورد بررسی و بحث قرار می‌گیرد.

داوران از چه جامعه آماری انتخاب شده بودند و انتخاب بر چه اساسی بوده است؟
هیئت داوران ما متشکل از هفت نفر از فعالان فرهنگی و از خانواده شهداست؛ خانم مریم عظیمی، همسرشهید مهدی نوروزی (شهید مدافع حرم، معروف به شیرسامرا)، مرضیه دهقان، فرزند بسیجی شهید محمد دهقان، طاهره رحیمی همسر شهید مرتضی خدادادی (شهید مدافع حرم فاطمیون)، دکتر مهدی شیردل فرزند شهید علی محمد شیردل، سیدمحسن اندرزگو، فرزندشهید سیدعلی اندرزگو (از شهدای انقلاب اسلامی)، دکتر مهدی محمودی، فرزند شهید محمد محمودی، سیدحسن انتظاری، جانباز ۷۰درصد مدافع حرم و فرزند شهید.

به نظر شما برگزاری جشنواره‌هایی نظیر جشنواره مقاومت چه تأثیری روی سینمای جنگ می‌گذارد؟
در وضعیتی که ارزش‌های اسلامی در فضای تولیدات سینمای ما کمرنگ شده است، به نظر می‌رسد که برگزاری جشنواره‌هایی مثل جشنواره مقاومت، قوت قلبی برای فیلمسازان عرصه جنگ و مقاومت است که بدانند دیده می‌شوند و مورد قضاوت قرار می‌گیرند. به نظر من برگزاری این جشنواره‌ها در این حوزه، غنیمت است.

توقع خانواده شهدا از سینماگران این است که این فیلم‌ها را بر اساس واقعیت‌های موجود و برای الگودهی به نسل‌های آینده تولید کنند، نه برای اینکه فقط یک روایتی کرده باشند. آن‌ها باید تلاش کنند اثری تولید کنند که اثرگذاری فرهنگی و اجتماعی‌اش خوب باشد. با یک سؤال جلو بیایند و برای پاسخ به آن سؤال فیلمشان را بسازند و نگاهشان به نسل آینده باشد تا آن‌ها هم بتوانند پیام فرهنگ ایثار و شهادت را به نحو صحیح دریافت کنند. از طرفی اینطور نباشد که فیلمسازان همه ایثار و شهادت را در جبهه ببینند. نسل امروز ما فکرش جبهه و جنگ مسلحانه نیست، جبهه و جنگ فرهنگی را در نظر دارد. آن‌ها باید در آثارشان پشت جبهه، زندگی شهدا و خانواده‌هایشان را نشان دهند که الگویی برای خانواده‌ها باشد یعنی شهدا را انسان‌های دست‌نیافتنی نشان ندهند. البته لازم به ذکر است که ما در حوزه مقاومت به اتاق فکری نیاز داریم که فیلمسازان را هدایت کند. برخی فیلمسازان بعضی فیلم‌ها را می‌سازند که چیزی ساخته باشند، گویی فقط می‌خواهند سفارش کارشان را به مرحله تولید برسانند و هیچ دغدغه‌ای در این زمینه ندارند.