وقتی آش اینقدر شور می‌شود که رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال لب به عذرخواهی می‌گشاید دیگر چیز زیادی نمی‌توان نوشت.
اشتباهات فاحش داوری در جریان بازی استقلال و پدیده به حدی در روند بازی و نتیجه آن تأثیرگذار بود که به التهاب سکو‌ها انجامید. التهابی که می‌توانست با اتفاقات تلخ و فاجعه‌باری نیز همراه شود که خوشبختانه به خیر گذشت.
این یک امر طبیعی است که هوادار متعصب وقتی با این همه اشتباه روبه‌رو شود، لب به اعتراض بگشاید. البته ما توهین و تهدید را هیچ‌گاه تأیید نکرده و نمی‌کنیم،، اما اعتراض و حق‌خواهی، حق مسلم هوادار فوتبال و بازیکنان و مربیان است، آن هم از کسانی که باید مجری عدالت باشند.
سال‌هاست که می‌نویسیم داوری فوتبال ایران همگام با خود فوتبال پیش نرفته و صرف‌نظر از برخی چهره‌های نامی که البته آن‌ها هم دچار اشتباه می‌شوند، بقیه نتوانسته‌اند خود را با سرعت سرسام‌آور رشد فوتبال باشگاهی و ملی تطبیق دهند. این می‌شود که غروب پنج‌شنبه محمدحسین زاهدی‌فر داور مسابقه و کمک‌هایش مجبور می‌شوند با اسکورت یگان ویژه، آن هم بعد از چند بار تلاش ناموفق برای خروج از زمین مسابقه از آن خارج شوند.
اشتباهات داوری جزئی از فوتبال است و کسی منکر آن نیست، اما جناب آقای اصفهانیان رئیس محترم کمیته داوران وقتی این اشتباهات از تعدادی انگشت‌شمار می‌رسد به چندین اشتباه، آن هم در چندین مسابقه آن وقت دیگر نمی‌توان آن را جزئی از فوتبال قلمداد کرد، حتی اگر در واقعیت سهوی و غیرعمد باشد. آن وقت دیگر فاجعه است، نه جزئی از بازی و آن زمان است که شما باید رسماً عذرخواهی کنید، اما آیا این عذرخواهی برای تیم‌هایی که امتیاز از دست داده‌اند چیزی را جبران می‌کند؟
هوادار فوتبال نه نیازی به عذرخواهی دارد و نه با آن قانع می‌شود. رئیس کمیته داوران باید بداند که هوادار فوتبال و تیم‌های متضرر از اشتباهات روزافزون داوری نیازی به عذرخواهی ندارند. آن‌ها برنامه می‌خواهند، آن هم یک برنامه مدون برای داوران و قضاوت‌های لیگ‌های فوتبال. برنامه‌ای که باید توسط این کمیته طراحی شود، هرچند که این روز‌ها جناب رئیس حتماً درگیر مسائلی، چون فرار از اجرای قانون منع به کارگیری بازنشسته‌ها هستند تا برنامه‌ریزی برای قضاوت‌های فوتبال.
عذرخواهی به کار فوتبال نمی‌آید، وقتی برای انجام بازی‌های مهم داوران نابلد و کم‌تجربه گمارده می‌شوند. عذرخواهی به چه درد فوتبال می‌خورد، وقتی اغلب داوران فوتبال ایران به لحاظ تئوری و کلاسیک از رقبای آسیایی و جهانی خود عقب هستند.
عذرخواهی چه فایده‌ای دارد، وقتی سیستم تنبیه و تشویق درستی از سوی کمیته داوران فدراسیون فوتبال تعریف نشده تا به موقع با تشویق، تحریم و جریمه داوران را هوشیار کند!
عذرخواهی و وعده استفاده از VAR این روز‌ها بیشتر شبیه سرپوشی برای کم‌کاری است. VAR بیاید که چه شود؟ البته این را باید از اصفهانیان پرسید. VAR بیاید که داوری ایران در همین حد باقی بماند، یعنی داور با خیالی راحت‌تر از قبل اشتباه کند به این امید که دوربین می‌بیند. با خیال راحت خود را به روز نکند، کلاس نرود و دوره‌های جدید را طی نکند، چون سیستمی وجود ندارد که او را تنبیه کند. در عوض، اما VAR هست که با استفاده از آن اشتباهات جبران شود.
داوری فوتبال همگام با آن رشد نکرده، این حقیقتی است که حالا عذرخواهی رئیس کمیته داوران آن را واضح‌تر از همیشه فریاد می‌زند. عذرخواهی و ابراز شرمندگی و تأسفی که امید آن می‌رود تنها به لفظ خلاصه نشود و در عمل به جایی برسد که اشتباهات داوری لیگ‌های فوتبال تبدیل شود به همان اشتباهاتی که جزئی از فوتبال است که باید آن‌ها را به حساب همان درصدی گذاشت که جناب اصفهانیان از آن دم می‌زند.
