در میان حوادث و وقایع دی‌ماه؛ پیام تاریخی حضرت امام خمینی سلام‌الله‌علیه به گورباچف؛ به‌عنوان برجسته‌ترین رخداد و پیش‌بینی قرن معاصر، همچون خورشیدی بی‌نظیر در جهان سیاست می‌درخشد. نامه‌ای که از تغییر آرایش سیاسی جهان خبر داد «از این پس کمونیسم را باید در موزه‌های تاریخ سیاسی جهان جست‌وجو کرد.» این مهم‌ترین بخش از نامه حضرت امام راحل به آخرین رئیس‌جمهور اتحاد جماهیر شوروی (سابق) و آخرین رهبر حزب کمونیست شوروی است که در آن از آینده کمونیسم خبر داده است. این نامه روز سیزدهم دی‌ماه ۱۳۶۷ در شرایطی که هیچ‌کس حتی فکرش را هم نمی‌کرد، در نهایت صلابت و اقتدار به گورباچف ابلاغ گردید و این موضوع بزرگ‌ترین اتفاق قرن در عالم سیاست بود. پیش‌بینی شکست قطعی مارکسیسم در میدان عمل و فروپاشی نظام الحادی کمونیسم، هشدار جدی نسبت به فروغلتیدن در دام قطب دیگر استکبار جهانی و نظام سرمایه‌داری غرب، تحقق وعده‌های الهی و بازگشت نهایی جامعه انسانی به فطرت خداجوی خویش، از جمله نکات برجسته این پیام بود که حضرت امام (ره) با دریافتی غیبی، آن را چند سال قبل از فروپاشی گوشزد نمودند.
رهبر بزرگ‌ترین، ماناترین و مؤثرترین انقلاب دینی جهان، آخرین دبیرکل حزب کمونیست شوروی را به بازنگری در اندیشه‌های الحادی کمونیسم فرا خوانده و ضمن درخواست تحقیق درباره اسلام، پایان تاریخ و موزه‌نشینی کمونیسم را اعلام و از سرنوشت محتوم کمونیسم خبر می‌دهد و گورباچف را در بهت و حیرت فرو می‌برد. تنها چهار سال زمان کافی بود تا همان طور که بنیان‌گذار انقلاب اسلامی پیش‌بینی کرده بود، کمونیسم به موزه تاریخ رفته و بزرگ‌ترین قدرت کمونیستی جهان نظاره‌گر متلاشی شدن ابرقدرتی خود و سرزمینش باشد. ۱۰ سال بعد گورباچف با تأسف از عدم درک صحیح از نامه حضرت امام می‌گوید: «اگر به دوراندیشی امام خمینی توجه و به هشدار‌های ایشان با جدیت عمل می‌کردیم اکنون چنین سرنوشت ناخوشایندی را نداشتیم.» این نامه در شرایطی نوشته شد که ایران به زعم بسیاری از بازیگران دنیای سیاست در جهان در ضعیف‌ترین وضعیت ممکن به‌سر برده؛ قطعنامه را پذیرفته و اصطلاحاً در برابر اراده نظام سلطه تسلیم شده است. اوضاع اجتماعی و امنیتی کشور به هیچ وجه رضایت‌بخش نبود. از طرف دیگر هیچ توانی برای بازسازی کشور وجود نداشت.
در چنین شرایطی، در هیئت حاکمه شوروی تصور بر این بود که رهبر ایران در این نامه احتمالاً برای یکی از موارد زیر «حمایت از ایران در برابر غرب»، «کمک به بازسازی ایران»، «کمک به برقراری صلح بین ایران و عراق» و «رفع تهدید‌های متصوره از سوی افغانستان» دست نیاز به سوی شوروی دراز کرده است! اما قرائت پیام الهی و چند وجهی امام برای گورباچف به هیچ وجه قابل درک و هضم نبود. خاصه اینکه نظام کمونیستی شوروی در اوج اقتدار و در تقابل با جنگ ستارگان امریکا برنده ظاهری میدان بود.
اینک ۳۰ سال از آن نامه تاریخ‌ساز، استثنایی و غیرقابل تکرار می‌گذرد و ما به رغم وجود مشکلات مادی متأثر از تحریم‌ها و فشار اقتصادی دشمن از یک‌سو و ضعف و سوءمدیریت و هدف‌گذاری غلط برخی مسئولان در نگاه به غرب برای حل مشکلات کشور از سوی دیگر، در اوج اقتدار و امنیت، در حال برگزاری جشن چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی هستیم ولی به رغم تحقق پیش‌بینی امام راحل درباره سرنوشت کمونیسم، متأسفانه آن نامه در داخل کشور به دلیل سطحی نگری و عدم توجه به عمق آن، مورد کم‌توجهی و بی‌مهری رسانه‌ها، احزاب و جناح‌های سیاسی و اهالی کوی سیاست قرار گرفته و بهای لازم به آن داده نشده است.
اگر فردی مثل گورباچف درک صحیحی از نامه حضرت امام نداشته باشد جای شگفتی نیست، اما اینکه برخی مسئولان و دولتمردان و احزاب و جناح‌های سیاسی داخلی بعد از سه دهه از فروپاشی شوروی و افول اقتدار و هژمون غرب و نظام سلطه هنوز درک درستی از قدرت بی‌بدیل جمهوری اسلامی نداشته و مرعوب غرب مفلوک شده و کماکان بر طبل دلبستگی و نگاه به غرب کوبیده و کلید حل مشکلات کشور را در ارتباط با غرب می‌بینند واقعاً جای بسی تعجب و تأسف است. گویی این دلبستگان به سراب لیبرالیزم غربی فراز آخر پیام حضرت روح‌الله را نخوانده و نشنیده‌اند که «صریحاً اعلام می‌کنم که جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگ‌ترین و قدرتمندترین پایگاه جهان اسلام به راحتی می‌تواند خلأ اعتقادی نظام شما را پر نماید.»
امروز در چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی، مخاطب اصلی این گنجینه بی‌نظیر و غیرقابل تکرار، بسیاری از سست‌کمربندها، احزاب سیاسی و در نهایت تأسف برخی از مسئولان و دولتمردان داخلی هستند که قدر و منزلت نظام مقتدر اسلامی را نمی‌دانند و از ظرفیت‌های ممتاز و گسترده داخلی غافل بوده و در معرکه جنگ با نظام سلطه، مرعوب تحریم و تهدید دشمن شده و حل مشکلات کشور و رونق اقتصادی و چرخیدن چرخ‌های اقتصاد کشور را در کوتاه آمدن از اصل بنیادین «نه شرقی، نه غربی» و تن دادن به زیاده‌خواهی و خواسته‌های ظالمانه نظام سلطه می‌بینند و مانند گورباچف چشم خود را بر این حقیقت مسلم بسته‌اند که راه حل مشکلات کشور در نگاه به غرب نیست که اگر این‌چنین بود بی‌شک گورباچف به آن دست‌یافته بود. به واداده‌ها و دلبسته‌های به غرب می‌گوییم از عدم درک گورباچف از این قسمت از پیام حضرت امام که فرمود: «شما اگر بخواهید در این مقطع تنها گره‌های کور اقتصادی سوسیالیسم و کمونیسم را با پناه بردن به کانون سرمایه‌داری غرب حل کنید، نه تنها دردی از جامعه خویش را دوا نکرده‌اید، که دیگران باید بیایند و اشتباهات شما را جبران کنند» عبرت بگیرید و بیش از این در برابر نظام متلاشی شده لیبرالیزم غرب سر تعظیم فرود نیاورید.
