فرصتسوزی مدیران صنعت هوایی باعث شده که شرایط ناوگان هوایی کشور در اوضاع نامناسبی قرار بگیرد.
در روزهای پسابرجام بود که دولتیها برای برجستهسازی دستاوردهای آن، شروع به امضای قراردادهای خرید هواپیما با دو غول هواپیماسازی دنیا کردند؛ قراردادهایی که همان روز بسیاری آن را بلندپروازانه میدانستند و کمتر کسی امیدی به تحقق آن داشت. در آن روزها بسیاری بر این باور بودند که دولت بهتر است به جای تمرکز بر این نوع قراردادها که هزینه زیادی به کشور تحمیل میکند و احتمال اجرای آن نیز بسیار پایین است، به سراغ خرید پرندههای جوان دست دوم برود که از ایمنی کافی برخوردار هستند و قیمت آن نیز کمتر از پرندههای صفر کیلومتر است. این دیدگاه، اما هیچگاه توسط مدیران دولتی پذیرفته نشد و نتیجه آن شد که سهم ایران از هواپیماهای مسافری پسابرجام تنها ۱۶ فروند بود که از این تعداد فقط سه فروند آن توانایی انجام پروازهای بلند را دارند و ۱۳ فروند دیگر از نوع هواپیماهای کوچکی هستند که فقط توانایی کارکرد در مسیرهای کوتاه داخلی را دارند.
این اصرار دولت برای عقد قرارداد خرید هواپیماهای نو و چشم بستن بر بازار جذاب هواپیماهای دست دوم در کنار عدم تلاش برای اورهال کردن هواپیماهای زمینگیر داخلی تا آنجا ادامه پیدا کرد که با خروج امریکا از برجام و اعمال مجدد تحریمها بار دیگر مسیر خرید هواپیما بسته شد و ایرلاینهای داخلی به مشکلات روزهای قبل از برجام گرفتار شدند؛ مشکلاتی که حالا بخش مهم حمل و نقل کشور را با اختلال روبهرو کرده، به نحوی که بر اساس آمارهای موجود ۱۶ ایرلاین داخلی در مجموع ۱۸۳ هواپیمای فعال دارند که عمده پروازهای این ۱۸۳ هواپیما در مسیرهای داخلی و نهایتاً کشورهای همجوار است. نکته مهم این است که این ۱۶ ایرلاین در مجموع ۸۰ فروند هواپیمای زمینگیر دارند که در صورت انجام اورهال قابلیت بازگشت به سرویس و تقویت ناوگان هوایی کشور را دارند.
مجموع ۶۱ پرنده هواپیمایی ایران ایر، تقریباً نیمی از آن که ۳۲ فروند است، توانایی پرواز و ارائه سرویس دارند و ۲۹ فروند دیگر از ناوگانش زمینگیر است. جالب اینجاست که از این ۳۲ فروند در حال خدمت، ۱۳ فروند آن مربوط به هواپیماهای ATR ۷۲ است که به تازگی وارد ناوگان این شرکت شده و تنها قابلیت پرواز در مسیرهای کوتاه را دارد. پس از ایرانایر، هواپیمایی آسمان که وابسته به صندوق بازنشستگی کشوری است هم شرایط نامساعدی دارد و از مجموع ۳۸ فروند پرنده تحت مالکیتش تنها ۱۹ پرنده توانایی پرواز دارند و ۱۹ پرنده دیگر این ایرلاین زمینگیرند. هواپیمایی ماهان نیز اگرچه شرایط مساعدتری نسبت به ایرانایر و آسمان دارد، اما این ایرلاین هم ۱۸ پرنده زمینگیر و ۴۱ پرنده در حال خدمت دارد. حال هدف از عنوان کردن این آمار برای آن است که بار دیگر تأکید شود نوسازی و بهسازی ناوگان هوایی کشور میتواند فرصت درآمدزایی را برای کشور و کماثر کردن تحریمها فراهم آورد؛ اتفاقی که نه تنها میتواند خروج ارز از کشور توسط ایرلاینهای ترک و عرب را کمتر کند، بلکه از موقعیت اقتصادی و فرهنگی ایران به عنوان ارزانترین مقصد گردشگری جهان برای توسعه صنعت توریسم بهره میگیرد. بنابراین وقت آن است که مدیران دولتی با فراموش کردن بدعهدیهای غربیها برای فروش هواپیما به ایران با اتکا به توان داخلی و استفاده از فرصتهای موجود، هواپیماهای جوان را وارد خدمت ناوگان هوایی کشور کنند و هواپیماهای زمینگیر را برای افزایش تعداد صندلیها نوسازی و بهسازی کنند.