سرویس اجتماعی جوان آنلاین – مهسا گربندی: هر کسی که وارد روستای ارده در شهرستان رضوانشهر گیلان شود، مجذوب زیبایی‌ها و طبیعت بکر آن خواهد شد. آب و هوای این روستا دل هر کسی را با خود و جان دوباره به او می‌بخشد، این در حالی است که ساکنان خود این روستا درگیر محرومیت‌هایی هستند و با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ مشکلاتی که حالا باعث شده تا برخی از بومیان ارده طاقت تحمل آن را نداشته باشند، تا جایی که تصمیم بگیرند قید همه چیز را بزنند، بارشان را جمع کنند و از این روستا بروند. در عوض، اما سرمایه‌داران بسیاری قصد تصاحب این روستا را دارند و می‌خواهند با ساخت و ساز ویلا در این روستا، اوقات فراغت‌شان را در آن بگذرانند. آن‌ها می‌خواهند دور از تذکر‌ها و برخورد‌های قانونی، آزادانه گشت بزنند و تفریح کنند. حالا ساکنان روستای ارده از یک‌سو به‌دلیل مشکلات و محرومیت‌ها و از سوی دیگر به دلیل ورود سرمایه‌دارانی که به هیچ قانون و مقرراتی پایبند نیستند حالشان خوش نیست و طلب کمک و یاری از سوی مسئولان مربوطه را دارند.
سرمایه‌دارانی که فرهنگ روستای ارده را تغییر می‌دهند
روستای ارده در بخش پره‌سر شهرستان رضوانشهر استان گیلان قرار دارد، این روستای خوش آب و هوا در دهستان ییلاقی در یک دره سرسبز قرار گرفته است. اهالی این روستا از طریق کشاورزی و دامپروری امرار معاش می‌کنند و به زبان تالشی سخن می‌گویند.
شجاعت اصلانی ارده، عضو شورای اسلامی روستای ارده و یک کشاورز است. او درباره ورود برخی از سرمایه‌داران به روستایشان به خبرنگار «جوان آنلاین» می‌گوید: «در حالی که برخی از افراد‌های بومی روستا به دلیل نبود رفاه کافی از روستا می‌روند، افرادی از تهران و سایر کلانشهر‌ها برای خرید زمین و ملک به روستا می‌آیند تا رستوران راه‌اندازی کنند یا یک کسب و کاری راه بیاندازند.»
مردمان شهرهایی، چون اصفهان، شیراز، رشت و تهران به روستا می‌آیند و پول‌های خوبی می‌پردازند تا صاحب خانه‌های روستای ارده شوند. البته که قدم این مردم سر چشم ما، اما آن‌ها فرهنگ روستای ما را برهم می‌زنند. برخی از شهری‌ها فکر می‌کنند در این روستا می‌توانند کاملا آزاد و راحت باشند، مثلا آن‌ها بدون حجاب در ارده رفت‌وآمد می‌کنند یا خیلی راحت قلیان و سیگار می‌کشند در حالی که فرهنگ زنان و مردان و فرزندان روستای ارده بسیار با آن‌ها متفاوت است و ما اصلا از این موضوع خوشحال نیستیم.»
«گاز»ی که باید باشد! اما نیست
پس از ابلاغ بند «ق» تبصره دو قانون بودجه سال ۹۳ از سوی دولت تدبیر و امید به وزارت نفت، قرار بود تا طرح‌های گازرسانی به روستا‌های بالای ۲۰ خانوار کشور در دستور کار شرکت ملی گاز ایران قرار بگیرد. پس از آن در سال ۹۵ دولتی‌ها وعده دادند که تمام روستا‌های بالای ۲۰ خانوار کشور تا پایان سال ۹۶ گازرسانی شوند، اما آنطور که مشخص است این گاز به روستای ارده نرسیده است. آقای اصلانی در این باره به خبرنگار «جوان آنلاین» می‌گوید: «در حالی که در روستای ارده ۷۰۰ خانوار و بیش از هزار و صد نفر جمعیت زندگی می‌کنند و همچنین این روستا دارای کد است، اما هنوز گاز به اینجا نیامده است.»
او با اشاره به اینکه نبود گاز در روستا مردم را با مشکلات زیادی رو به رو کرده است، می‌گوید: «سال ۹۳ بود که از طرف اداره گاز استان به روستای ارده آمدند و نقشه‌برداری‌های پیمانکاری عمده و همچنین نقشه‌برداری ریز خانوار‌ها را نیز انجام داده‌اند، اما کار در همین مرحله متوقف مانده است. ما بار‌ها از طریق فرمانداری پیگیری کرده‌ایم، اما متاسفانه به نتیجه نرسیدیم.»
بی‌توجهی مسئولان و هزینه‌هایی که بر دوش ساکنان ارده افتاده است
این عضو شورای اسلامی روستای ارده درباره وضعیت تامین گاز توسط ساکنان روستا اظهار می‌دارد: «در کنار نبود رفاه برای روستائیان ارده و عذابی که برای تامین گاز گریبان‌گیر آن‌ها می‌شود، هزینه‌های بسیاری روی دوش خانوار‌ها قرار گرفته که منصفانه نیست.»
او درباره هزینه‌هایی که روستائیان و طبیعت جنگلی ارده به دلیل نبود گاز متحمل می‌شوند توضیح می‌دهد: «سالانه حدود ۱ میلیون تومان برای نفت باید پرداخت شود، همچنین برای کپسول گاز نیز هر سال ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان لازم است. از طرفی برای آوردن هیزم از جنگل نیز باید دوبار ماشین بگیریم که ۵۰۰ هزار تومان هزینه آن می‌شود. این در حالی است که تامین هیزم برای گرم کردن خانواده‌هایمان به طبیعت جنگلی این روستا آسیب می‌زند و این اصلا خوب نیست! اما چاره‌ای هم نداریم، چون خانواده‌هایمان از سرما یخ می‌زنند.»
نباید اجازه دهیم فرهنگ این روستا تغییر کند
به طور حتم تصور اینکه با نبود رفاه و بدون گاز زندگی‌مان را بچرخانیم هم سخت باشد. اما اهالی روستای ارده سال‌هاست که با این مسئله دست و پنجه نرم می‌کنند و چشم انتظار اقدام مسئولان مانده‌اند. روستایی که اگر توجه بیشتری به آن شود نه تنها هیچ کدام از بومیان آن فکر رفتن از آنجا به سرشان نمی‌زند بلکه سبک زندگی و فرهنگ و آداب و رسوم آن نیز دست‌نخورده باقی می‌ماند و هیچ سختی و ناراحتی برای بومیان آن اتفاق نمی‌افتد.
روستائیان ارده در کنار متحمل شدن فشار‌های اقتصادی نگران تغییراتی هستند که با حضور سرمایه‌داران در روستایشان اتفاق می‌افتد که همه این‌ها ملزم به توجه بیشتر و دقیق‌تر مسئولان است.
سلام . من یکی از اهالی ارده هستم . خب کی قراره گاز بیاد ؟ اصلا میاد یا نمیاد تا ما هم کوچ کنیم از ارده بریم؟ 
