به گزارش خبرنگار جوان انلاین اصفهان،عباس مقتدایی رئیس مجمع نمایندگان شهرستان اصفهان و محمد نورصالحی رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان پیرامون مصرف مازوت در اصفهان خطاب به رئیس قوه قضائیه نامه‌ای ارسال کردند.
در ابتدای نامه ایی که نسخه ای از آن در اختیار سرپرستی روزنامه جوان قرار گرفت آمده است ؛ رئیس محترم قوه قضائیه همانگونه که مستحضرید استان اصفهان با استقرار بیش از ۱۰ درصد واحدهای بزرگ مقیاس و استراتژیک کشور و فعالیت بالغ بر ده هزار واحد تولیدی، صنعتی و خدماتی به عنوان بزرگترین قطب صنعتی کشور مطرح است، بدیهی است بارگذاری و استقرار این حجم از فعالیت‌های صنعتی، معدنی و خدماتی که عمده آن نیز بدون رعایت ملاحظات زیست محیطی صورت گرفته است چالش‌های دیگری نظیر مهاجرت، تمرکز ناموزون جمعیت، توسعه و گسترش غیراصولی حمل‌و‌نقل و... را به دنبال داشته است، در کنار مسایل فوق عواملی نظیر تغییر اقلیم، خشکسالی، توپوگرافی، فرسایش بادی، پایداری و سکون هوا، اینورژن و... شرایط بسیار خاص و بحرانی را در ابعاد مختلف زیست محیطی به ویژه آلودگی هوا در سطح استان و علی‌الخصوص در منطقه مرکزی استان (از جمله کلان شهر اصفهان و شهرهای صنعتی و پرجمعیت پیرامون آن) به وجود آورده است.
در ادامه عنوان شده است: طبق اطلاعات موجود هوای کلان شهر اصفهان طی سال‌های اخیر رکورددار آلوده‌ترین کلان شهر از حیث منابع آلاینده انسان‌ساز بوده و متاسفانه در هفت ماهه اول سال جاری نیز به دلیل کاهش شدید نزولات جوی و فعال شدن کانون‌های تولید گرد و غبار و ادامه فعالیت واحدهای صنعتی معدنی در بطن کانون‌های بحرانی فرسایش بادی (به ویژه واحدهای سنتی تولید آجر، گچ و... ) تعداد روزهای ناسالم در هوای شهر اصفهان ۷۴ درصد نسبت به زمان مشابه درسال گذشته افزایش داشته و طبق پیش‌بینی هواشناسی استان به دلیل کاهش فعالیت سامانه‌های جوی در نیمه دوم سال، شرایط بسیار نگران‌کننده‌تری مورد انتظار است.
در این نامه ذکر شده است: بدیهی است شرایط فوق حاصل بی‌توجهی به موضوع مهم و حیاتی «ظرفیت و توان اکولوژیک منطقه» و عدم رعایت اصول توسعه پایدار با رویکردی آمرانه به محیط زیست بوده تا امروز شاهد بحرانی پیچیده و کلافی سردرگم در ابعاد مختلف محیط زیست به ویژه آلودگی هوا باشیم، در این بین موضوع فعالیت دو نیروگاه بزرگ حرارتی تولید برق (نیروگاه اصفهان و نیروگاه منتظری) که یکی در مسیر باد غالب و در بطن بافت مسکونی و دیگری با فاصله کمتر از ۵ کیلومتر با شهر اصفهان (در مجاورت شهر شاهین شهر) همیشه از چالش های مهم استان در حوزه آلودگی هوا بوده و مطالعات اخیرسازمان (تهیه سیاهه انتشار آلودگی هوا) بر موضوع فوق صحه گذاشته و فعالیت دو نیروگاه قدیمی و با راندمان کمتر از ۴۰ درصد را حتی در شرایط مصرف گاز طبیعی از عوامل و منابع مهم و تاثیرگذار در تشدید آلودگی هوای اصفهان و شهرهای اقماری آن می‌داند.
در ادامه بیان شده است: شاید به جرات بتوان گفت موضوع ممانعت از مصرف روزانه میلیون‌ها لیتر مازوت (با گوگرد حداقل ۳ درصد) در نیروگاه‌های یاد شده، یکی از موثرترین اقدامات جهت جلوگیری از انتشار بیش از هزار و ۷۰۰ تن انواع آلاینده هوا در هر شبانه‌روز بر روی اتمسفر شهر اصفهان و شهرهای پیرامون آن بوده است و این درحالی است که در سال‌های اخیر با ورود به نیمه دوم سال و همزمان با افزایش غلظت آلاینده‌ها و برودت هوا ، موضوع کمبود گاز و احتمال مصرف مجدد مازوت در نیروگاه‌های موصوف مطرح می‌شود.
در این نامه تصریح شده است: یقیناً وضعیت خاص، بحرانی و شکننده محیط زیست استان در زمان حال با شرایط دهه ۸۰ و ابتدای دهه ۹۰ کاملاً متفاوت بوده و استفاده مجدد از مازوت در نیروگاه‌ها، تبعات جبران ناپذیر زیست محیطی، بهداشتی و حتی اجتماعی را برای بیش دو میلیون انسان به دنبال خواهد داشت، لذا ضمن اشاره مجدد به شرایط نگران‌کننده و غیر قابل قیاس وضعیت هوای اصفهان با سایر کلان شهرهای کشور و آمار تکان‌دهنده بیماری‌های لاعلاج و خطرناک در سطح استان که مطمئناً بخشی از آن منتسب به آلودگی هواست.
در ادامه خاطرنشان شده است: خواهشمند است دستور فرمایید موضوع فوق به صورت جدی از طریق مبادی ذی‌ریط در سطح ملی پیگیری تا در جلسات مربوط به مدیریت سوخت و اولویت‌بندی در الزام مصرف سوخت مایع (به ویژه مصرف مازوت در نیروگاه‌ها) در نقاط مختلف، به موازات رعایت مسایل اقتصادی و امنیتی، واقعیات و شرایط نگران‌کننده زیست محیطی و بهداشتی استان اصفهان را که به نوعی در راه تولید ملی و اقتصاد کشور هزینه شده است مد نظر قرار گرفته و متناسب با شرایط حاکم اتخاذ تصمیم شود.
در پایان عنوان شده است: در تاریخ ۷ آبان ماه جلسه مشترک شورای شهر و مجمع نمایندگان شهرستان تشکیل شده و در آن جلسه، اعضای شورای شهر و هر ۵ نماینده اصفهان بر این نکته تاکید داشته‌اند که هرگونه آلوده تر کردن هوای اصفهان و از جمله مصرف سوخت در نیروگاه‌ها می‌تواند آثار زیان‌بار و جبران‌نا‌پذیری داشته باشد.
