کشاورزی غیراصولی بر روی اراضی دارای شیب از جمله مواردی است که باعث از دست رفتن رطوبت خاک میشود. متاسفانه در اراضی شیب‌دار اصول صحیح و مناسب کشاورزی رعایت نمی‌شود که این موضوع منجر به از دست رفتن سریع رطوبت پروفیل خاک شده و فرسایش ناشی از رواناب را نیز به همراه دارد. روشهای سازهای و بیولوژیکی بسیاری برای حفظ آب‌وخاک بر روی اراضی شیب‌دار توصیه شده است، از جمله این که می‌توان با احداث نوارهای گیاهی بر روی خطوط تراز، برای حفظ رطوبت و جلوگیری از فرسایش، و انجام روش تراسبندی و خاکریزهایی که مانند مانع سازها عمل می‌کنند، بر این مشکل فائق آمد.
معمولاً روشهای بیولوژیکی به سرمایه‌گذاری کمتری نیاز دارد و به‌سادگی ایجاد میشود و کشاورزان به این روشها اولویت بیشتری نسبت به روشهای سازهای پرزحمت‌تر می‌دهند. این روشها باید در جایی ترویج شوند که روشهای بیولوژیکی به‌تنهایی کافی نباشد همانند شیب‌های بسیار تند و فرسایشپذیر. در حالت ایده‌آل، می‌توان از تراکتورهایی که عمود بر شیب شخم میزنند در جهت حفاظت و بهبود حاصلخیزی خاک و مدیریت آب استفاده کرد.
در نواحی پرباران، مدیریت رطوبت خاک از طریق سامانه‌های مختلف جمعآوری آب از جمله تراسبندی و انحراف رواناب انجام میشود. در این روش، رواناب از مناطق مدیریت شده حوضه آبخیز جمعآوری و در محل‌های ذخیره آب و یا در پروفیل خاک ذخیره میشود. در این راهکار، فناوری‌ها شامل سازه‌های ساده مزرعه‌ای برای انحراف آب به گودال کشت، سازه‌هایی در محل آبخیز برای انحراف رواناب به مخازن یا عرصه‌های پخش سیلاب و تراس‌های دائمی یا سدها هستند. جمعآوری مؤثر آب باران می‌تواند عملکرد را در مقایسه با کشت‌های دیم سنتی دو تا سه برابر افزایش دهد، خصوصاً وقتی با کشت ارقام اصلاح‌شده و کشت مستقیم با استفاده از دستگاه نوتیلیج که آب را حفظ میکند، همراه باشد.
در پایان لازم به ذکر است، یکی از بهترین روشهای مدیریت رطوبت خاک در ایران و جهان استفاده از کشت بدون شخم (نوتیلیج) است که این روش به‌صورت گسترده در طرح جهش تولید در دیمزارهای کشور با همکاری ستاد اجرایی فرمان امام (ره) و وزارت جهاد کشاورزی، اجرا میشود. در این روش که از جمله شیوه‌های نوین کشت محصولات کشاورزی محسوب میشود به‌دلیل انجام کمترین عملیات فیزیکی روی خاک و حفظ پوشش گیاهی دیمزارها به مدیریت رطوبت خاک کمک میکند. همچنین این روش از راهبردهای دستیابی به ثبات عملکرد در شرایط تغییرات آب و هوایی و افزایش عملکرد از طریق بهبود مدیریت خاک، آب و منابع بیولوژیکی است. لذا باید سرمایه‌گذاری در بهبود مدیریت آب در کشت دیم، بخشی از بسته اقداماتی باشد که بهره‌برداری بهینه از منابع خاک، آب و گیاه را توسعه داده و منجر به بهبود معیشت روستایی شود.
