به گزارش جوان آنلاین به نقل از ایسنا، اصلاح نظام ارزیابی شرکت‌های دانش بنیان و ارائه انواع حمایت‌های دولتی بر اساس مسیر رشد شرکت گامی مهم در تکمیل قانون جهش تولید دانش‌بنیان در جهت رسیدن به نقشه راه دانش‌بنیان شدن اقتصاد ملی است.
هموار کردن مسیر رشد شرکت‌های دانش‌بنیان مهمترین مزیت نظام ارزیابی جدید شرکت‌های دانش‌بنیان است؛ چرا که این نظام جدید ارزیابی علاوه بر تعیین موقعیت هر شرکت در تحقق مسیر دانش‌بنیان شدن، امتیازات مختلفی به آن‌ها نیز اعطا می‌کند که می‌تواند طیف وسیعی از نوآوری را در این مسیر رشد برای آن‌ها فراهم کند. این امر در نهایت منجر به افزایش بهره‌وری، رشد اقتصادی و رقابت در اکوسیستم اقتصاد دانش‌بنیان شود و به موفقیت کلی دانش‌بنیان شدن اقتصاد ملی کمک کند
در سال‌های اخیر، شرکت‌های دانش‌بنیان به بخش مهمی از اقتصاد ایران تبدیل شده‌اند. شرکت‌های دانش‌بنیان بر پایه نوآوری و خلاقیت ساخته شده‌اند و نقش مهمی در رشد و توسعه اقتصادی دارند. با این حال، سازوکار و نظام ارزیابی این شرکت‌ها اغلب قدیمی و ناکارآمد بوده است و تنها بر یک شاخص کلان پیچیدگی محصول بدون توجه به دیگر ویژگی‌های منطقه‌ای و سطوح مختلف نوآوری متمرکز بود.
چنین نظام ارزیابی مانع پیشرفت شرکت‌ها است؛ از همین رو معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش‌بنیان ریاست جمهوری برای حمایت از رشد و موفقیت شرکت‌های دانش‌بنیان و شکل‌گیری نظام حمایتی مبتنی بر رشد شرکت‌های دانش‌بنیان، تصمیم گرفت نظام ارزیابی و ارائه حمایت‌های دولتی بر اساس مسیر رشد شرکت‌ها را اصلاح کند و بدین ترتیب یک اصلاح بزرگ در زمینه ورود شرکت‌ها به اکوسیستم اقتصاد دانش‌بنیان و تغییر در نظام حمایتی این بخش از اقتصاد در حال شکل‌گیری است.
همچنین اصلاح نظام ارزیابی شرکت‌های دولتی، پازل تکمیل قانون جهش تولید دانش‌بنیان و ارتقای توسعه صنعتی خواهد بود.
قانون جهش تولید دانش‌بنیان به این ایده اشاره دارد که تولید دانش‌بنیان می‌تواند منجر به افزایش قابل توجه بهره‌وری و رشد اقتصادی شود. این قانون بر این باور است که شرکت‌های دانش‌بنیان نسبت به شرکت‌های سنتی قادر به دستیابی به سطوح بالاتری از نوآوری و کارایی هستند و این امر می‌تواند منجر به جهش بهره‌وری و رشد اقتصادی در صنعت شود.
از همین رو قانون جهش تولید دانش‌بنیان مقدمه‌ای بر نقشه راه دانش‌بنیان شدن اقتصاد ملی است؛ چرا که در بخش‌های مختلف این قانون، موضوعاتی، چون سازوکار بومی‌سازی، مدل‌های مختلف ورود شرکت‌های دانش‌بنیان در صنعت، بازار سازی، تامین مالی و تحقیق و توسعه از طریق اعتبار مالیاتی در نظر گرفته شده است.
مقایسه دو سیستم ارزیابی دانش‌بنیان
سیستم ارزیابی پیشین برای شرکت‌های دانش‌بنیان اغلب بر اساس معیار‌های ثابت و سنتی بوده است که چالش‌ها و فرصت‌های منحصر به فرد این شرکت‌ها را منعکس نمی‌کند.
به عنوان مثال، سیستم‌های ارزیابی سنتی اغلب بر پیچیدگی فناوری تمرکز می‌کنند که ممکن است به طور دقیق پتانسیل یک شرکت دانش‌بنیان را منعکس نکند. در عوض، سیستم ارزیابی جدید عواملی مانند نوآوری، مزیت‌های منطقه‌ای، میزان هزینه‌کرد در تحقیق‌وتوسعه، مالکیت معنوی، اشتغال‌زایی و پیچیدگی سرمایه انسانی را در نظر گرفته است.
با تمرکز بر این عوامل می‌توان پتانسیل یک شرکت دانش‌بنیان را با دقت بیشتری ارزیابی کرد و پشتیبانی و حمایت مناسبی را نیز ارائه کرد.
علاوه بر اصلاح نظام ارزیابی، ارائه انواع حمایت‌های دولتی بر اساس مسیر رشد شرکت نیز حائز اهمیت است. این موضوع یکی از پاشنه آشیل‌های جدی در نظام ارزیابی پیشین بود که تنها ارزیابی مقطعی با یک شاخص پیچیدگی فناوری ملاک بررسی و ارزیابی شرکت بوده است و عدم تحول در شرکت و سکون در نقطه مذکور برای شرکت نقطه منفی به حساب نمی‌آمد.
این در حالی است که در مدل جدید نظام ارزیابی شرکت‌های دانش‌بنیان، مسیر رشد مبتنی بر تقاضای صنعت و برنامه‌های مدنظر شرکت توسط خود شرکت پیشنهاد می‌شود و در صورت تحقق رشد، امتیازات مختلفی به شرکت اعطا خواهد شد. این امتیازات می‌تواند طیف وسیعی از امتیازات حمایتی شامل حمایت‌های مالی، مشوق‌های مالیاتی و سایر اشکال کمکی باشد.
این رویکرد می‌تواند به رشد و شکوفایی شرکت‌های دانش‌بنیان کمک کند. به عنوان مثال، شرکت‌های نوپا در مراحل اولیه ممکن است نیاز به دسترسی به منابع مالی اولیه و سایر اشکال سرمایه‌گذاری برای کمک به آن‌ها داشته باشند. شرکت‌ها در مراحل بعدی ممکن است نیاز به دسترسی به اشکال پیشرفته‌تر تامین مالی مانند سرمایه‌گذاری خطرپذیر یا سهام خصوصی را داشته باشند. با ارائه اشکال مختلف حمایت بر اساس مسیر رشد شرکت، می‌تواند اطمینان حاصل کند که کمک‌های لازم را برای دستیابی به پتانسیل کامل خود دریافت خواهد کرد.
شبکه‌سازی برای رشد شرکت‌ها
یکی دیگر از جنبه‌های کلیدی حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان، دسترسی به منابع و شبکه‌هایی است که در مدل جدید نظام ارزیابی شرکت‌ها با به‌کارگیری بازیگران مختلف زیست بوم علم و فناوری کشور دیده شده است که می‌تواند علاوه بر دخالت مناسب در زمینه ارزیابی، زمینه تامین مالی یا دسترسی به شبکه‌ای از خدمات را برای شرکت دانش‌بنیان فراهم کند.
این جنبه جدید ارزیابی مشارکتی می‌تواند شامل دسترسی به امکانات تحقیق و توسعه، دفاتر انتقال فناوری و سایر منابعی باشد که به شرکت‌ها در توسعه و تجاری‌سازی محصولات و خدمات جدید کمک کند.
همچنین تمرکز بر مسیر رشد شرکت‌ها، این امکان را برای معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری فراهم خواهد کرد که علاوه بر حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان به شکل منفرد، امکان ایجاد کنسرسیومی از ارائه خدمات به صنعت در جهت تحقیق و توسعه صنعتی با به‌کارگیری بخش‌های مختلف از این شرکت‌ها ارائه کند.
این موضوع موجب افزایش ورود فناوری به صنعت و همچنین ترغیب شرکت‌ها به جدی گرفتن مسیر رشد و افزایش رقابت و نوآوری خواهد شد. با ایجاد این امکان مهم، می‌توان رشد و توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان را مبتنی بر مسیر رشد تضمین کرد و رشد کلی و رقابت‌پذیری اقتصاد ملی را ارتقاء داد.
در مجموع اصلاح نظام ارزیابی شرکت‌های دانش بنیان و ارائه انواع حمایت‌های دولتی بر اساس مسیر رشد شرکت گامی مهم در تکمیل قانون جهش تولید دانش‌بنیان در جهت رسیدن به نقشه راه دانش‌بنیان شدن اقتصاد ملی است.
