جوان آنلاین: بیست‌وسومین دوره رقابت‌های لیگ برتر فوتبال به نیمه خود رسید؛ لیگی که از همان ابتدا با قانون‌های من‌درآوردی سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال به حاشیه کشیده شد؛ حاشیه‌هایی که تا لحظه به‌صدا درآمدن سوت پایان نیم‌فصل آن هم ادامه داشت و اصلاً جای تعجب نیست، اگر عنوان کنیم حتی در روز‌های تعطیل نیم‌فصل هم از این حواشی خواهیم شنید.
قانون سقف قراردادها، اشتباهات فاجعه‌بار داوری، نبود سیستم کمک‌داور ویدئویی، بیانیه، شب‌نامه‌پراکنی، فساد، بی‌اخلاقی و بی‌فرهنگی تمام چیزی بود که از نیم‌فصل اول بیست‌وسومین دوره لیگ برتر به جا مانده است. بگذریم که امروز هواداران یک تیم شاد هستند و هواداران بقیه ماتم‌زده، واقعیت لیگ برتر همین‌ها بود که عنوان کردیم. لیگ به نیمه رسید بدون اینکه کوچک‌ترین بازدهی برای فوتبال داشته باشد. لیگ به نیمه رسید در حالی که از جمع سه نماینده فوتبال ایران در لیگ قهرمانان دو تیم حتی از گروه‌شان هم صعود نکرده‌اند و یکی هم با توجه به قرعه سختی که به آن خورده است در انتظار حذف‌شدن به سر می‌برد. این واقعیت فوتبالی است که ادعای حرفه‌ای‌بودن دارد؛ فوتبالی که حتی در زمین مسابقه هم چیزی برای نمایش ندارد.
۲۲ دوره از لیگ برتر گذشته است. طبیعتاً باید امروز این لیگ ۲۲ ساله به جوان برومند و قدرتمندی تبدیل شده باشد، اما فساد و تخلف بلایی بر سر فوتبال ایران آورده که در نیمه بیست‌وسومین دوره، فوتبال ایران به یک طفل افلیج و فلج بیشتر شبیه است تا جوانی برومند. چنین لیگی حالا به نیمه راه بیست‌وسومین دوره خود رسیده است. سؤال این است که آیا می‌توان به آینده این لیگ و آینده این فوتبال امیدوار بود؟
