جوان آنلاین: هر چند تکراری است، اما واقعیت این است که وقتی بحث شرکت در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش جهان به میان می‌آید، ذهن تمام علاقه‌مندان ورزش معطوف به کشتی می‌شود و بقیه رشته‌ها در رتبه‌های بعدی قرار دارند، مثلاً وزنه‌برداری با اینکه جزو برترین‌های ایران در المپیک است، اما هیچ‌گاه اول نبوده است، حتی در دوران طلایی حضور امثال رضازاده، توکلی، فلاحت‌نژاد، سلیمی، انوشیروانی و کیانوش رستمی، بقیه هم جای خود دارند، اما در این میان داستان کشتی متفاوت است. حالا در نظر بگیرید کشتی ایران قبل از آغاز المپیک با حواشی عجیب و غریب هم دست به گریبان باشد؛ حواشی و معضلاتی که هر کدام برای از مسیر خارج کردن یک رشته کافی است، ولی وقتی پای کشتی در میان باشد، باید تمام آن‌ها را حل‌وفصل کند، چرا؟ چون یک ایران در المپیک نگاهش به کشتی است و توقع کسب خوشرنگ‌ترین مدال‌ها را دارد. این وضعیت کلی کشتی ایران پیش از آغاز المپیک است. المپیک پاریس هم جدای از بقیه نیست، حتی اگر خوب نگاه کنیم، حاشیه‌های اطراف کشتی ایران بیشتر از قبل هم شده است. کشتی ایران در دریای متلاطم این حواشی باید خود را به سرمنزل مقصود برساند و آن چیزی نیست جز موفقیت در المپیک پاریس. صرف‌نظر از تمام حواشی و چالش‌هایی که به صورت گذرا به آن‌ها می‌پردازیم، شاید اصلی‌ترین حاشیه کشتی ایران مدیریت آن باشد. علیرضا دبیر به عنوان یک کشتی‌گیر المپیک‌دیده و استخوان خرد‌کرده خیلی خوب با شرایط المپیک آشناست. بار‌ها و بار‌ها هم خطاب به کشتی‌گیران آزاد و فرنگی در تمرینات ارزش موفقیت و کسب مدال در این میدان بزرگ را یادآور شده است، اما گویا گاهی اوقات یادش می‌رود در چه جایگاهی حضور دارد، یادش می‌رود مدال المپیک فقط با عتاب و چشم‌غره‌رفتن به دست نمی‌آید، یادش می‌رود یک سخن و حرف نسنجیده می‌تواند طومار انگیزه و شوق یک جوان و حتی یک کشتی‌گیر نامدار را به‌هم بپیچد. پس اولین حاشیه‌ای که امروز کشتی ایران در راه المپیک با آن درگیر است، نوع نگاه مسئولان فدراسیون و سرمربیان تیم‌های ملی به این میدان بزرگ است. همه خوب می‌دانیم که هم دبیر به عنوان رئیس فدراسیون و هم محسن کاوه و حسن رنگرز به عنوان سرمربیان دو تیم آزاد و فرنگی چگونه شبانه‌روز در تلاش هستند، اما آن‌ها باید مراقب باشند ناخواسته زحمات خودشان را به باد ندهند و خودشان حاشیه‌ساز نشوند.
مدعيان مصدوم
دو ستاره کشتی ایران در روز‌های حساس منتهی به المپیک پاریس برای گذراندن دوران نقاهت و بازگشت به تشک تلاش می‌کنند. حسن یزدانی در رشته آزاد و محمدرضا گرایی در رشته فرنگی، ملی‌پوشانی هستند که همه روی مدال آن‌ها در المپیک حساب کرده بودند، اما مصدومیت بدموقع باعث شده است حضور یا عدم‌حضورشان در بازی‌های پاریس در هاله‌ای از ابهام قرار بگیرد. کاپیتان تیم آزاد در مسابقات جهانی صربستان به میدان رفت و در جدالی سخت با تیلور، رقیب سنتی‌اش شکست خورد و به مدال نقره بسنده کرد. یزدانی با اینکه از مصدومیت کهنه در ناحیه کتف رنج می‌برد، اما سه هفته بعد به هانگژو رفت و طلای آسیا را به گردن آویخت. این کشتی‌گیر به مردم قول جبران در المپیک را داده بود، اما در آبان‌ماه کتفش را به تیغ جراحان سپرد. همه از شنیدن این خبر شوکه شدند چراکه جراحی امید اول کشتی آزاد آن هم ۱۰ ماه مانده به المپیک، شرایط را برای یزدانی سخت کرده است. ادعای علیرضا دبیر و غیرممکن خواندن بازگشت کشتی‌گیرانی که کتف‌شان را جراحی کرده‌اند، به حواشی دامن زد و حتی جراح یزدانی نیز این ادعا را رد کرد، با این حال تمرینات تیم آزاد شروع شده، اما خبری از یزدانی نشده است و او تمریناتش را در شهر خودش پیگیری می‌کند. طبق اعلام فدراسیون این ملی‌پوش ماه آینده به تورنمنت بوداپست اعزام خواهد شد و عملکرد یزدانی در این رویداد تکلیف نماینده وزن ۸۶ کیلوگرم را روشن خواهد کرد. آسیب‌دیدگی گرایی نیز دست تیم فرنگی را در پوست گردو گذاشته است. قهرمان المپیک توکیو، یکی از امید‌های ما برای تصاحب طلای وزن ۶۷ کیلوگرم کشتی فرنگی در پاریس محسوب می‌شد. محمدرضا گرایی در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ بلگراد ضمن کسب مدال برنز، سهمیه ایران در این وزن را قطعی کرد. او در جام نیکولای پتروف بلغارستان در وزن ۷۲ کیلوگرم روی تشک رفت و نایب‌قهرمان این رقابت‌ها شد، اما شروع اردوی پرفشار تیم‌ملی جهت حضور در قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک، برای گرایی خوش‌یمن نبود، این ملی‌پوش در ابتدای سال جدید از ناحیه زانو مصدوم شد. پارگی رباط داخلی اگرچه او را از تمرینات دور نگه داشته است، اما میزان مصدومیت او جوری نیست که زانویش به جراحی نیاز داشته باشد. تکلیف وزن ۶۷ کیلوگرم فرنگی نیز مشخص نیست. گرایی همچنان به تیم‌ملی دعوت نمی‌شود. در عین حال سعید اسماعیلی که در قهرمانی آسیا طلا گرفته، گزینه اصلی جانشینی محمدرضا گرایی به شمار می‌رود.
انتخاب سخت
سال‌هاست کادرفنی تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی، بر اساس چرخه انتخابی مسافران المپیک را مشخص می‌کنند چراکه سهمیه در کشتی به کشور داده می‌شود نه به فرد. همین مسئله باعث می‌شود هیچ تضمینی برای المپیکی‌شدن کشتی‌گیری نباشد که موفق به کسب سهمیه می‌شود. این روند بی‌شک عادلانه‌ترین نوع انتخاب است، با وجود این، اما گاهی این روند دستخوش تغییر می‌شود و مسافران المپیک بدون در نظر گرفتن روند انتخابی برگزیده می‌شوند، خصوصاً اگر پای یک مدعی در میان باشد؛ داستانی که این بار برای حسن یزدانی و کامران قاسم‌پور روایت شده است. شنیده‌ها حکایت از آن داشت کادرفنی در نظر دارد حسن‌یزدانی و کامران قاسم‌پور را همزمان به مسابقات رنکینگ جهانی مجارستان اعزام کند تا هم یزدانی و هم قاسم‌پور که وزن اصلی او ۹۰ کیلوگرم است، بعد از چهار سال در وزن ۸۶ کیلوگرم محک‌بخورد و هم کادرفنی در جریان وضعیت کتف یزدانی و بهبودی او قرار گیرد، اما در کمتر از پنج روز ناگهان نظرات تغییر کرد و گفته شد این تنها یزدانی است که راهی مجارستان می‌شود؛ مسابقاتی که ۵۰ روز قبل از المپیک و در نیمه خرداد برگزار می‌شود و این یعنی در صورت آماده‌نبودن یزدانی برای حضور در المپیک پاریس، کادرفنی فرصت زیادی برای مهیاکردن قاسم‌پور ندارد چراکه سروزن رسیدن این دوبنده‌پوش یک داستان و آمادگی او بعد از کاهش وزن داستانی دیگر است که می‌تواند کادرفنی کشتی آزاد را در این وزن حساس به چالش بکشد، خصوصاً که روی هادی رضایی هم در این وزن نمی‌توان حساب ویژه‌ای باز کرد؛ کشتی‌گیری که در قهرمانی آسیا به برنز بسنده کرد، خصوصاً که کسب نشان برنز از سوی هادی رضایی در قهرمانی آسیا نشان داد در این وزن روی او هم نمی‌توان حسابی باز کرد.
در کشتی فرنگی نیز اوزان ۶۰ و ۶۷ کیلوگرم شرایطی مشابه و وضعیتی نامشخص دارند. در ۶۰ کیلوگرم رقابت بین امیررضا ده‌بزرگی و مهدی محسن‌نژاد است که تکلیف مسافر پاریس را در این وزن چرخه انتخابی قرار است مشخص کند. در این وزن ده‌بزرگی و محسن‌نژاد هر دو به رقابت‌های جهانی رنکینگ مجارستان اعزام می‌شوند و کادرفنی تیم‌ملی کشتی فرنگی با توجه به نتیجه کسب‌شده در این مسابقات به ارزیابی نفرات فوق می‌پردازد و در خصوص اینکه کدام یک دوبنده تیم‌ملی برتن کند، تصمیم می‌گیرد. در وزن ۶۷ کیلوگرم نیز محمدرضا گرایی و سعید اسماعیلی شرایطی مشابه را دارند و باید برای آنکه مسافر پاریش شوند، در مجارستان توانایی‌های خود را به رخ بکشند، البته که تصور می‌شد شانس گرایی با توجه به کسب طلا در المپیک توکیو بیشتر از اسماعیلی باشد، اما مصدومیت او در آستانه مسابقات آسیایی همه را نگران و وضعیت این وزن را پیچیده کرد.
تنها شانس كامل‌شدن سهميه
برخلاف کشتی‌فرنگی که برای دومین مرتبه موفق به کسب سهمیه کامل جهت حضور در المپیک شد، کشتی آزاد در کسب یک سهمیه ناکام ماند. رقابت‌های کشتی آزاد کسب سهمیه المپیک در بیشکک قرقیزستان بهترین فرصت برای کسب سهمیه المپیک پاریس بود، اما ناکامی احمد محمدنژاد، مانع کسب سهمیه کامل در این مسابقات شد.
نماینده وزن ۵۷کیلوگرم ایران با شکست ۱۴ بر ۳ مقابل حریفی از مغولستان از رسیدن به سهمیه المپیک بازماند تا کار به مسابقات استانبول بکشد. محمدنژاد در قرقیزستان نتوانست انتظارات را برآورده کند و حالا تنها فرصت باقی‌مانده مسابقات جهانی ترکیه است که ۲۰ اردیبهشت ماه برگزار می‌شود، اما کاوه قصد اعتماد دوباره به محمدنژاد را ندارد و قرار است آخرین فرصت به علیرضا سرلک، دیگر کشتی‌گیر وزن ۵۷کیلوگرم ایران داده شود. سرلک در صورت قرار گرفتن در جمع سه نفر برتر رقابت‌های ترکیه ضمن کسب سهمیه ششم ایران، مسافر پاریس می‌شود. در واقع ناکامی محمدنژاد در بیشکک، این شانس را در اختیار سرلک قرار داد تا با کسب سهمیه بتواند خود را در بین مسافران المپیک پاریس جای دهد، اما صحبت‌های کاوه، سرمربی تیم‌ملی کشتی آزاد بعد از کسب پنج سهمیه در بیشکک نشان داد عدم‌کسب سهمیه در وزن ۵۷کیلوگرم، کادرفنی را سورپرایز نکرده است: «این پیش‌بینی را کرده بودیم و بر همین اساس علیرضا سرلک نفر دوم مسابقات قهرمانی کشور به مسابقات کسب سهمیه ترکیه اعزام می‌شود.» البته که حساسیت مسابقات استانبول به عنوان آخرین گزینشی المپیک کم نیست، با وجود این مسئله، پیش‌بینی و برنامه‌ریزی قبلی کادرفنی است که باعث شد ناکامی وزن ۵۷کیلوگرم در قرقیزستان به چالش تبدیل نشود، هر چند هنوز نمی‌توان به طور حتم گفت که تیم‌ملی کشتی آزاد می‌تواند همچون فرنگی با سهمیه کامل راهی پاریس شود یا نه، اما پیش‌بینی کاوه برای آینده مسئله حائز اهمیتی است که نباید نادیده گرفته شود، به همین دلیل باید از همین امروز برای چهره‌هایی، چون جوان، خواری، والی‌زاده و مؤمنی، کشتی‌گیران جوان وزن ۵۷ کیلوگرم که همه حدود ۲۰ سال وزن دارند، برنامه‌ریزی کرد تا در شرایط مشابه در آینده، کشتی‌آزاد ایران با چالش مواجه نشود، هر چند این آینده‌نگری باید در تمام اوزان انجام شود و تنها مختص وزن ۵۷کیلوگرم نیست؛ آینده‌نگری‌ای که اگر مورد توجه قرار نگرفته بود، پرونده سهمیه‌های کشتی آزاد در همان بیشکک بسته می‌شد، اما دقت‌نظر کادرفنی باعث شد سرلک در اوج آماگی خود را مهیای کسب ششمین سمیه در استانبول کند تا آزادکاران هم مانند فرنگی‌کاران با سهمیه کامل راهی پاریس شوند.
سهم مربيان در پاريس
المپیک میدان بزرگی است که نصیب هر کسی نمی‌شود؛ چه ورزشکاران و چه مربیان، به همین خاطر باید بهترین‌ها برای حضور در این رویداد مهم انتخاب شوند و هدایت تیم‌های ملی در دست کسانی باشد که تجربه و تبحر لازم را داشته باشند. در حال حاضر حسن رنگرز و محسن کاوه مردان شماره یک تیم‌های ملی کشتی آزاد و فرنگی هستند و با توجه به زمان باقی مانده تا شروع بازی‌های پاریس، همین کادرفنی در المپیک نیز حضور خواهد داشت، با این حال شرایط این دو سرمربی باهم کمی متفاوت است. عملکرد ضعیف فرنگی‌کاران در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ بلگراد، راه دیگری جز اعمال تغییرات اساسی در کادرفنی این تیم باقی نگذاشت. انتخاب علیرضا دبیر کسی نبود جز حسن رنگرز؛ او در حالی این مسئولیت سنگین را پذیرفت که جانشین محمد بنا می‌شد. بنا آقای خاص کشتی ایران است و اگرچه تیمش در جهانی خوب نتیجه نگرفت، ولی او یکی از چهره‌های محبوب ورزش کشور محسوب می‌شود. فرنگی‌کار قدیمی ریسک بزرگی کرد به این امید که کشتی فرنگی ایران را به روز‌های خوبش بازگرداند. در این مدت رنگرز نتایج خوبی را با فرنگی‌کاران کسب کرده است. قهرمانی امید‌های جهان، قهرمانی تیم بزرگسالان در جام‌جهانی آذربایجان و نایب‌قهرمانی جهان در سال ۲۰۲۳، از جمله موفقیت‌های کشتی فرنگی بوده است. حدود دو سال از حضور رنگرز به عنوان سرمربی تیم‌ملی می‌گذرد و در این مدت او و شاگردانش روز‌های بسیار کم‌حاشیه‌ای را پشت‌سر گذاشته‌اند، منتها داستان بازی‌های المپیک کاملاً فرق می‌کند و همه منتظرند عملکرد او را در پاریس ببینند. محسن کاوه، اما قبلاً مدیر تیم‌های ملی بوده و حضور فعالی هم در لیگ‌برتر داشته است. تیم پژمان درستکار در مسابقات جهانی ۲۰۲۳ دور از انتظار بود و به رغم دفاع درستکار از عملکردش، اما رئیس فدراسیون استعفایش را سریع پذیرفت. در این بین کمتر کسی تصور می‌کرد دبیر در سال المپیک آزادکاران را دست کاوه بسپارد! سرمربی جدید تیم‌ملی منتقدان زیادی دارد و به گفته خود کاوه، بسیاری او را در مصاحبه‌های‌شان می‌کوبند. انتخاب او حواشی زیادی را برای تیم‌ملی به همراه داشت، ولی به هر حال محسن کاوه همچنان سرمربی است و حرف اول را می‌زند. جدا از این بحث‌ها، ورزش حرفه‌ای روز‌به‌روز در حال تغییر و پیشرفت است. در المپیک بهترین‌های کشتی جهان با بهترین تدارکات، امکانات، تمرینات و برنامه‌ها حاضر خواهند بود. علم تمرین همان موضوعی است که در این شرایط حساس راهگشای ورزشکاران است. تمرینات ویژه در اردو‌ها قطعاً در دستور کار سرمربیان کشتی کشورمان قرار دارد و در روز‌های آخر فشار تمرینات به اوج خود خواهد رسید.
