با وجود تأکیدات مقام معظم رهبری کرسی‌های آزاداندیشی نتوانسته‌اند جایگاه و کارکرد خود را در دانشگاه‌ها بیابند. ملاحظات سیاسی و مدیریتی بی‌برنامگی، نبود مهارت تخصصی مدیریت و هدایت جلسات از جمله کاستی‌هایی است که طی سال‌های اخیر نتوانسته‌اند اصلاح شوند. بنابراین کرسی‌های آزاداندیشی یا هر جلسه‌ای از این جنس در دانشگاه‌ها و در فضای دانشجویی به محل و فرصتی برای تخلیه هیجان و احساسات افراد تبدیل می‌شود و بستری برای زنده‌باد و مرده‌باد‌های موقت و بدون منطق فراهم می‌کند. در نتیجه کرسی‌های آزاداندیشی کنونی بدون اینکه تضارب آرا به شکلی که خروجی منطقی و قابل استنادی داشته باشند، برگزار می‌شوند. اگرچه برخی معتقدند، همین شکل برگزاری جلسات هم تمرینی برای آزاداندیشی است و مداومت در برگزاری آن‌ها به خود اصلاحی و بلوغ کرسی‌ها می‌انجامد، اما بدسلیقگی مدیران دانشگاه‌ها و مراکز علمی در دخالت در موضوع جلسات و جزئیات این نشست‌ها به خروج آن‌ها از ریل اصلی دامن می‌زند.
هر چند این روال کما بیش در اغلب دانشگاه‌ها در جریان است، اما در دانشگاهی مانند دانشگاه فرهنگیان به دلایل یاد شده «ترس از استخدام نیز به عنوان عاملی برای بیان نکردن نظرات توسط دانشجویان» نیز اضافه می‌شود.
این امر که گهگاهی مورد توجه رسانه‌ها قرار می‌گرفت، اخیراً از سوی امیرحسین رضانژاد مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه فرهنگیان مشهد نیز بیان شد.
سایه این ترس که بیش از پنج سال است بر سر دانشگاه فرهنگیان افتاده، همچنان بر فعالیت‌های تشکلی این دانشگاه سنگینی می‌کند. یعنی حکم و حقوق دانشجو معلمان به وجه‌السکوت آن‌ها تبدیل شده است. علاوه بر این با وجود رقبایی که دولت خارج از سیستم تربیت معلم به سر کلاس‌ها می‌فرستد، این تهدیدات جدی‌تر می‌شود.
این مسئله در دولتی که برقراری و صیانت از آزادی بیان را یکی از وعده‌های انتخاباتی خود قرار داده بود و هزینه‌های زیادی را صرف تدوین منشور حقوق شهروندی کرد، نوآوری به شمار می‌رود.
فضای امنیتی حاکم بر دانشگاه فرهنگیان که باعث محدودشدن فعالیت‌های تشکیلاتی در آن شده، نمایشی از تناقض در رفتار و گفتار دولتی‌هاست. مسئول سیاسی انجمن اسلامی دانشگاه فرهنگیان مشهد در بخش دیگری از اظهارات خود در گفتوگو با رسانه‌ها گفت: متأسفانه در دانشگاه فرهنگیان جو مدیریت‌گرایی وجود دارد که باعث می‌شود، نتوانیم آنطور که شایسته دانشگاه فرهنگیان است، برنامه‌های خود را اجرایی کنیم. وی با بیان اینکه «ترس از استخدام عاملی برای بیان نکردن نظرات توسط دانشجویان دانشگاه فرهنگیان است»، افزود: شرایط برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی در دانشگاه فرهنگیان نسبت به سایر دانشگاه‌ها کمی محدودتر است و ممکن است، دانشجویان نظر خود را به درستی اعلام نکنند که دلیل آن ترس از ایجاد مشکل در آینده استخدامی افراد است.
رضانژاد افزود: برگزاری کرسی‌های آزاداندیشی بیشتر نیازمند هماهنگی با معاونت دانشجویی و مسئولان این دانشگاه است و بدون تأییدیه آن‌ها کار برای ما بسیار دشوار می‌شود. اگر مسئولان کمی با دانشجویان همکاری کنند و فضای بهتری در دانشگاه فراهم آورند، بسیاری از برنامه‌ها و فعالیت‌ها در شرف اجرا قرار می‌گیرند که پویایی دانشگاه را به دنبال دارد. با عنایت به اینکه دانشگاه فضای سیاسی دارد، ما نمی‌توانیم اندیشه سیاسی را در دانشجویان خفه کنیم.
