مراسم تجلیل فدراسیون کشتی از مدال‌آوران کشتی آزاد و فرنگی ایران در رقابت‌های نوجوانان جهان، آن هم در کمتر از یک ماه بعد از برگزاری این رقابت‌ها بار دیگر تافته جدابافته بودن فدراسیون خادم را به رخ کشید. فدراسیون مردی که سال‌هاست یک‌تنه بار کشتی را به دوش کشیده و با وجود تمام سختی‌ها، تنگ‌نظری‌ها و سنگ‌اندازی‌های آن‌هایی که در رو می‌خندند و از پشت خنجر می‌زنند، شانه از زیر بار مسئولیت خالی نکرده و چیزی کم نگذاشته است.
بی‌شک خادم بهتر از هر کس دیگری می‌داند که آقایان با او و فدراسیون کشتی رو بازی نمی‌کنند، اما حتی رفتار‌های ناعادلانه و زیر و رو کشیدن‌های بالادستی‌ها هم باعث نشده تا خادم پاپس بکشد و با بهانه‌جویی و برشمردن مشکلات عدیده‌ای که بر کسی پوشیده نیست برای کشتی کم بگذارد. او بی‌توجه به تمام ناملایمات راه خود را می‌رود، راهی که در آن جز برای کشتی و موفقیت آن هیچ تعریف دیگری وجود ندارد که اگر داشت با وجود تمام مشکلات اینگونه استوار برای کشتی نمی‌جنگید و برای به سرانجام رساندن آن‌ها که با امید وارد این ورزش شده‌اند از جان مایه نمی‌گذاشت.
برای تمام آن مدیرانی که نهایت توانایی‌هایشان دادن وعده‌های دلفریب است و بس. برای آن‌هایی که قهرمانی‌ها و مدال‌آوری‌ها را برای گرفتن عکس‌های یادگاری و زدن افتخارات به پای خود صحنه نمایش می‌بینند. برای آن‌هایی که نه تعهد کاری برایشان اهمیتی دارد و نه مهیا کردن شرایط برای ادامه‌دار بودن موفقیت‌هایی که بار آن همواره بر دوش ورزشکاران بوده و بس. واو به واو نگاه مدیریتی رئیس فدراسیون کشتی را باید تدریس کرد برای مدیرانی که شانه از زیر بار مسئولیت خالی می‌کنند و با ردیف کردن بهانه‌های واهی یا برشمردن مشکلاتی که باید برای رفع آن بجنگند و تلاش کنند، تنها به دنبال مبرا کردن خود و مقصر نشان دادن دیگران هستند، فقط و فقط برای آنکه توجیهی برای فرار از واقعیت و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت داشته باشند. نگاهی که خادم ندارد که اگر داشت در فاصله زمانی کمتر از یک ماه، مراسمی ترتیب نمی‌داد برای تجلیل از مدال‌آوران نوجوان کشتی آزاد و فرنگی ایران در رقابت‌های جهانی و پاداش آن‌ها را قبل از آنکه دلسرد شوند کف دست‌شان نمی‌گذاشت. این اتفاق در شرایطی رخ داد که بسیاری از ورزشکاران و مدال‌آوران، ماه‌ها و برخی حتی سال‌هاست که چشم انتظار دریافت پاداش موفقیت‌هایی هستند که به دست آورده‌اند، پاداش‌هایی که در بسیاری از مواقع وقتی با تأخیر فراوان هم پرداخت می‌شود، آنقدر از سروته آن می‌زنند که نه تنها باعث خوشحالی قهرمانان و مدال‌آوران نمی‌شود‌که دلسردی آن‌ها را نیز به دنبال دارد. خادم، اما یک‌بار دیگر ثابت کرد با وجود همه سختی‌ها و در کوران مشکلات هم می‌توان مدیریت درست داشت و نتیجه زحمات ورزشکاران را به موقع پرداخت کرد، قبل از آنکه عرق آن‌ها خشک شود یا آن‌ها دلسرد شوند از تلاش‌هایی که کرده‌اند. نگاهی که اگر دیگر مسئولان و مدیران ورزشی هم داشتند، امروز ورزشکاران و مدال‌آورانمان با وجود گذشت ماه‌ها و حتی سال‌ها هنوز چشم انتظار دریافت پاداش افتخارآفرینی‌هایشان نبودند، افتخاراتی که به سختی به دست آمده، اما دریافت پاداش آن سخت‌تر است!
