«یک سکه در ماه هزینه نگهداری هر زندانی مهریه» این تیتر گزارش صفحه اجتماعی و تیتر یک روزنامه شنبه بود که با استناد به گفته مسئولان مبنی بر هزینه روزانه ۱۵۰هزار تومان برای نگهداری یک زندانی مهریه نوشته شده بود. رقمی که با حساب سرانگشتی به صورت ماهانه ۴میلیون و ۵۰۰هزار تومان میشود. در گزارش منتشر شده بر این نکته تأکید داشتیم که با پسانداز همین پول توسط دولت و آزادی یک زندانی مهریه، مطالبه مهریه یک خانم قابل پرداخت است.
پیرو این گزارش و سایر نقل قولها از مدیرعامل ستاد دیه کشور بود که روزگذشته مرد میانسالی با روزنامه تماس گرفت و نسبت به بخشهایی از گزارش فوق انتقاداتی را مطرح کرد. وی در گفتوگویی که شبیه درد و دلهای نانوشته و ناگفته بود، به جملهای در گزارش اشاره کرد مبنی بر اینکه «اغلب پروندههای مهریه با دریافت تنها ۱۰ سکه مختومه میشوند.» هر چند که این جمله نقل قول مستقیم از اسدالله جولایی، مدیرعامل ستاد دیه کشور بود، اما مخاطب میانسال جوان عقیده داشت که این طور نیست و دادگاه مادامی که داراییهای یک عمر مرد را نگیرد، حکم صادر نخواهد کرد. وی خود را قربانی همین ماجرا میدانست و گفت که در سال ۶۸ ازدواج کرده و آن زمان در عالم جوانی و عاشقی ۲۵۰ سکه تمام بهار مهریه همسرش کرده است. ازدواجی که ثمره آن دو فرزند ۲۳ و ۱۷ ساله شده، اما همسر گرامی ایشان دو سال است که مطالبه مالی نموده و با همین نگاه اقدام به اخذ مهریه خود کرده است. آنطور که مخاطب جوان تعریف میکرد از همان روزهای اول قصد پرداخت مهریه را داشته، اما خانم نپذیرفته است. حالا بعد از چندین سال و افزایش قیمت سکه، تمام دارایی مرد، مطالبه مالی خانم شده است. هر چند که مخاطب جوان گفت: بدهکار مهریه نیست، اما به هر حال ماحصل زندگی خود را کارگاهی میدانست که از دست خواهد رفت. بیآنکه بداند فرزندان خود را چگونه بزرگ کند.
مصطفی حاتمی از کرج