به گزارش خبرگزاری جوان از سنندج، کاروانیان از حج ابراهیمی بازگشتهاند، کدامین طنین، با آهنگی از دیار آینه، میتواند گل و گلشن را بـه سینهها مهمان کند؟ مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَولاه.
سلام بر غدیر. سلام بر صاحب غدیر. سلام بر تو ای علی، ای تجلیگاه صفات الهی، ای شگفتی آفرینش، دستهـای مهربان و پرصلابت توست که آسمان را برپا داشته است، اگر زمین ماندن را تاب آورده است، بـه امید آمدن فرزند خلف توست.
غدیر که بـه یمن وجود تو جاری شد، هنوز و تا همیشه تاریخ، میجوشد و پیش میرود و بـه زلالیِ خود تاریکی همه فتنهها و غفلتها را از چهره امّت اسلامی میشوید.
همه چیز از پیامکی شروع شد که نوشته بودند "تنها خبرنگاری هستید که به این جشن دعوت شدهاید"، جشنی صمیمی در عید ولایت برای فرشتههای سندروم داون!
رفتم تا مهمان حرکت انساندوستانه و خودجوشی باشیم که توسط جمعی از دختران عضو اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشآموزان استان کردستان برای جاری کردن لبخند بر لبان دختران مبتلا به سندروم داون سنندج برگزار شد.
امروز کانون بچههای سندروم داون زیر آسمان شهر حال و هوای دیگری داشت، حال و هوایی به رنگ همدلی و عاطفه، صدای قهقه و شادیهایشان فضا را پر کرده است مادران هم بیرون از هیاهوی شاد فرزندانشان روی پلههای ساختمان نشسته بودند تا فضای کافی برای شادبودن کودکانشان باز باشد...
بزرگ و کوچک فرقی ندارد همه در کنار هم نشسته و مشغول نقش کردن تصویر ذهنیشان بر سینه سفید کاغذ هستند، مهمان و میزبان اینجا مشخص نیست همه یک صدا به شکرانه عید ولایت سر از پا نمیشناسند و نقل و نبات به هم تعارف میکنند...
لباس محلی به تن دارند، بعضیها خوشحال هستند و با تکتک سلولهایشان میخندند، کوچکترها کمی احساس غریبی میکنند شاید حضور مهمانان به نوعی وجودشان را کمی مضطرب کرده و به همین دلیل هر از گاهی به دامن پرمهر مادرانشان پناه میبردند اما در آنی از زمان با بلندشدن صدای خنده و کفزدن بچههای دیگر دوباره به جمع میپیوستند.
هزینههای این برنامه که نامش را «لبخند عاطفهها» نهادهاند را همین دختران دانشآموز کم سن و سال از پول توجیبیشان تامین کردهاند تا به قول خودشان فرهنگ عاطفهها را از همین الان در مکتب دوستی مشق کنند.
قرار بود از میان نقاشیها دو نقاشی انتخاب کنند و به آنها جایزه دهند، همه نقاشیها زیبا بود نتوانستند از بین خوبها خوبتر را انتخاب کند، این شد که برای شکفتن لبخند عاطفهها بر لبان این پروانههای مهربان همه را برنده اعلام کردند، این شد که در عید ولایت به همه عیدی دادند و شادی را مهمان دلهای مهربان و حساس این پروانهها کردند...
و...
مهربان که باشیم چشمهایمان پر میشود از حس خوب آرامش؛ مهربان که باشیم کویر به حرمت قلبهایمان دریا میشود…
مهربانی یک سلوک است!
یک نیاز… نیازی برای آدم گمشده امروز
مهربانی یک انتخاب است، دوست داشتن حرمت است، منفعت نیست!
خلوﺹ است، رنگارنگ شدن نیست، صفای دل است و بلاهت نیست
دوست داشتن را دوست بداریم.
بیریا، پاک و با تمام وجود…
لایق مهربانی باشیم…
انتهای پیام/2330/71