سرویس ورزشی جوان آنلاین: این می‌تواند تنها آغاز یک پروژه مغرضانه و کثیف سیاسی باشد برای به انزوا کشیدن ورزش ایران. پر واضح است که نگاه‌ها در اتخاذ تصمیمات طی چند روز گذشته در AFC ارتباطی به ورزش نداشته و رنگ و بویی کاملاً سیاسی داشته، اما مسئله مهم با توجه به پیش‌بینی برخی سایت‌های کشور‌های عربی حاشیه خلیج همیشه فارس و البته در رأس آن سعودی‌ها در خصوص گرفتن میزبانی‌های تیم ملی ایران نشان می‌دهد که این داستان می‌تواند سر دراز داشته باشد و به گرفتن میزبانی‌های بین‌المللی ایران در رشته‌های دیگر نیز کشیده شود. هرچند که میزبانی‌های ماه جاری ورزش ایران در چند رشته مختلف از کشور‌های خارجی می‌تواند تودهنی محکمی باشد به آن‌هایی که سعی دارند به واسطه مطرح کردن نبود امنیت در ایران، به دیگر خواسته‌های سیاسی خود برسند.
AFC درحالی به بهانه ناامنی که البته اولین بار از سوی کویتی‌ها مطرح شد، میزبانی نماینده‌های ایران در لیگ قهرمانان را لغو کرد و رأی به بازی در زمین بی‌طرف داد که ایران همانطور که وزیر ورزش نیز در حاشیه مجمع عمومی کمیته ملی المپیک بدان اشاره داشت، طی یک ماه آینده میزبان هفت رویداد بین‌المللی است که این خود می‌تواند نشان از امنیت بالای کشوری داشته باشد که مسئولان تصمیم گیرنده در کنفدراسیون فوتبال آسیا بنا به تحریک‌های بیرونی، آن را زیر سؤال بردند! آن‌هم درحالی که وزیر ورزش برای دادن اطمینان خاطر به آقایان، تعهد کتبی هم داده بود، اما آن روی چرک سیاست اجازه نداد تا داستان این حاشیه‌سازی‌ها با یک روند اصولی به سرانجامی خیر ختم شود.
سلطانی‌فر که انتظار داشت مذاکراتش با شیخ سلمان و آقایان مسئول در کنفدراسیون فوتبال آسیا به سرانجام مثتبی ختم شود، در پی کارشکنی AFC با اشاره به میزبانی ایران در طول بهمن ماه بالا بودن امنیت ایران را به رخ شیخ سلمان و دار و دسته‌اش کشید: «ایران کشور امن و با ثباتی است. ما در ظرف یک ماه آینده میزبان هفت رویداد بین‌المللی هستیم و هیچ مشکلی برای حضور ورزشکاران و کشور‌های خارجی نداریم. کشور‌های دیگر هستند که وضعیت بدی دارند، اما در ایران از امنیت و ثبات خوبی برخوردار هستیم، اما به بهانه نبود امنیت می‌خواهند میزبانی را از ما سلب کنند.»
گواه صحبت‌های وزیر ورزش ایران تقویم ورزشی در بهمن ماه سال جاری با ترافیک مسابقات متعدد است که از جمله آن می‌توان به چهلمین دوره رقابت‌های بین‌المللی کشتی فرنگی جام تختی اشاره کرد که روز‌های ۳ و ۴ بهمن ماه با حضور دوبنده‌پوشانی از قرقیزستان، قزاقستان، روسیه، ارمنستان و تاجیکستان در کنار نفرات مطرح و عنوان‌دار داخلی در سالن شهید دستغیب شهر شیراز برگزار می‌شود. علاوه بر آن، سیزدهم بهمن ماه نیز رقابت‌های بین‌المللی وزنه‌برداری جام‌فجرکاپ (گرامیداشت زنده‌یاد محمودنامجو) و گزینشی بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو با حضور وزنه‌برداران ۱۸ کشور خارجی از جمله بلغارستان، عراق، کامرون، بنگلادش، بوسنی، نروژ، ترکمنستان، اردن، مغولستان و اوکراین که برای حضور در این مسابقات اعلام آمادگی کردند، در مجموعه ورزشی ۶ هزار نفری شهدای رشت برگزار می‌شود. رقابت‌هایی که بدون هیچ مشکلی با حضور کشور‌های خارجی برگزار خواهند شد تا امنیت مثال‌زدنی ایران از سوی مقامات AFC به ناحق و با دیدی سیاسی زیر سؤال رفته به رخ کشیده شود.
اما جالب‌تر اینکه شاید برگزاری همزمان مسابقات زورخانه‌ای با حاشیه‌هایی باشد که مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا به راه انداختند. درست روز گذشته و چند ساعت بعد از دادن پاسخ منفی ایران به پیشنهاد غیرمنطقی AFC و تصمیم سیاسی کنفدراسیون فوتبال آسیا برای گرفتن میزبانی از ایران به دلیل واهی نداشتن امنیت، بجنورد در سومین مسابقات جهانی ورزش‌های زورخانه‌ای و پهلوانی بود که با حضور ۱۰۰ ورزشکار از ۲۰ کشور آسیایی، اروپایی و آفریقایی (لهستان، استونی، ترکیه، قبرس، مجارستان، کره‌جنوبی، اوکراین، آذربایجان، بنگلادش، هندوستان، اندونزی، قزاقستان، تاجیکستان، ازبکستان، عراق، افغانستان، تانزانیا، اوگاندا، زیمبابوه و کامرون) با قهرمانی ورزشکاران ایرانی در رقابت‌های رشته چرخ تیز و میل‌بازی در حال برگزاری بود. آن‌هم بدون کوچک‌ترین مشکلی!
در این بین تعجب فوتبالیست‌های خارجی حاضر در تیم‌های ایرانی نیز از داستان‌سازی‌های AFC نشان از نگاه مغرضانه مسئولان کنفدراسیون فوتبال آسیا دارد. شیخ دیاباته، مهاجم استقلال با تعجب از آنچه در خصوص عدم امنیت در ایران مطرح می‌شود صراحتاً گفت اگر اینطور بود بعد از تعطیلات به جمع آبی پوشان بازنمی‌گشت: «اینکه می‌گویند در ایران امنیت نیست، واقعیت ندارد. اگر اینطور بود، قطعاً بعد از تعطیلات برنمی‌گشتم، ولی دیدید که با پایان تعطیلات راهی ایران شدم و در تمرینات شرکت کردم.»
هروویه میلیچ، مدافع آبی‌پوشان نیز در تأیید حرف‌های هم تیمی خود می‌گوید که هیچ‌گاه در خیابان‌های تهران احساس ناامنی نداشته: «من واقعاً دوست داشتم که مقابل ۱۰۰ هزار هوادار استقلال مقابل الکویت بازی کنیم، ولی این تصمیم باعث تعجب من شده. زندگی در این کشور مثل کشور‌های دیگر در جریان است. مردم به محل کارشان می‌روند و بچه‌ها در مدارس حاضر می‌شوند و شخصاً هرگز احساس ناامنی نکردم که اگر غیر از این بود به ایران برنمی‌گشتم. برخورد مردم با افراد خارجی بسیار دوستانه و محترمانه است. آن‌ها هر کمکی که بتوانند به شما می‌کنند. من همیشه به خانواده‌ام گفته‌ام که مردم ایران مهمان‌نواز هستند.»
