جوان آنلاین: حمید کثیری در کانال شخصی خود در پیامرسان ایتا نوشت: چند دهه قبل وقتی گردشگران ژاپنی وارد پاریس میشدند به یکباره نشانههایی از بیماریهای حاد روانی مثل توهم، واقعیتزدایی، شخصیتزدایی و ترس برایشان پدیدار میشد و بعضاً دچار برخی بیماریهای روانتنی مثل سرگیجه، تپش قلب و تعریق شدید بدن میشدند. بعدها اسم این بیماری روانی حاد را «سندروم پاریس» گذاشتند. اما ماجرا چه بود؟!
جهانگردان ژاپنی وقتی وارد پاریس میشدند، واقعیت موجود را بسیار دور از تصاویر و آرمانهای ذهنیشان میدیدند. پاریس در تصاویر ذهنیشان بسیار تمیز و زیبا بود، اما در واقعیت اینگونه نبود. اینجا بود که مسافران تمایل شدید و هیجانی به عکس گرفتن نشان میدادند تا به وسیله تصاویر بخشی از این واقعیت وحشتناکی را که با آن روبهرو شده بودند از بین ببرند. تصاویری ایدهآل که جهانگردان را از واقعیت کثیف دور میکرد!
این روزها افراد زیادی را میبینیم که در گوشهای از دنیا مشغول تحصیل یا کار هستند و رو به بلاگری و توصیف و تمجید از آن کشورها آوردهاند. حتی چند روز قبل خانوادهای ایرانی را دیدم که در یکی از ضعیفترین کشورهای آفریقایی زندگی میکردند، اما مشغول بلاگری و تولید محتوا و ترغیب افراد برای حضور در آن کشور بودند!
فارغ از اینکه عمده این افراد بلاگری را منبع درآمدی برای خود میبینند تا بخشی از هزینههایشان را پوشش دهند و اوضاع مالی آنها را تکان بدهد - موردی که باید مفصل در موردش صحبت کرد - ذکر این نکته نیز محل توجه است که بخش بزرگی از فرنگرفتهها دچار سندروم پاریس هستند و اگر صفحات آنها را با دقت بیشتری دنبال کنید کاملاً عیان است که واقعیت موجود با آنچه در ذهنشان ساخته بودند فاصله بسیار زیادی دارد. هر چند به کشورهای پیشرفته و به ظاهر پیشرفته مهاجرت کرده باشند. این حجم از تولید محتوا و غلو از خوبیهای غرب و شرق، طبیعی نیست! خصوصاً که ایرانیهای دیگری دقیقاً در همان نقاط، عکس این حرفها را میزنند.