«ميلاد شجره» كه سابقه بازيگري در نمايش‌هايي مانند مترسك، دايي وانيا و مرغ دريايي را دارد، امسال با نمايش «گفت‌وگوي فراريان» در بخش «نسل نو» سي و سومين جشنواره تئاتر فجر حضور پيدا كرده و قرار است در دو سانس 18:30 و 20:30 روز پنجشنبه دوم بهمن‌ماه در صحنه سالن چهارسو اجرا داشته باشد، به همين بهانه گفت‌وگويي با اين كارگردان جوان عرصه تئاتر داشته‌ايم.
آقاي شجره! چه شد كه تصميم به گذار از بازيگري به كارگرداني گرفتيد و «گفت‌وگوي فراريان» چندمين تجربه شما در جايگاه كارگردان است؟پس از همكاري با آقاي معجوني و گروه ليو در سه كار معجوني، مترسك، دايي وانيا و مرغ درياي با مهدي كوشكي به عنوان بازيگر در كار داستان زمستان حضور داشتم و پس از آن تجربه حضور در خلوت، اديپ و آلبوم حشرات را داشتم. احساس مي‌كنم رويكرد كمالگرا و ايده‌آليسيتي‌ام باعث شد كه از بازيگري به سمت كارگرداني بروم چون دوست داشتم همه چيز را زير نظر داشته باشم. در ابتدا گروهي را با حضور من و شهاب انوشا، عليرضا شيخان و آوا شريفي تشكيل داديم و پس از تجربه كارگرداني چند كار و اجراي خصوصي و پس از اينكه مكان‌مند شديم توليد را به صورت جدي‌تري دنبال كرديم.
شكل‌گيري «گفت‌وگوي فراريان» از كجا آغاز شد؟آشنايي من با محمد زارعي از اعترافات غير ارگانيك بود و پس از آن از او خواستم كه متن اين نمايشنامه را بنويسد و در نهايت متن اين كار پس از طي يك پروسه ده‌ماهه به صورت تجربي و كارگاهي شكل گرفت. البته تيم بازيگري آن روزها بازيگر‌هاي امروز نبودند، پس از مدتي، كار به جشنواره‌هاي بابل رماني پذيرفته شد، اما به دليل مشكلات اعضاي گروه براي حضور در جشنواره، بازيگران ديگري مانند رضا بهبودي جايگزين شدند و يكي از شانس‌هاي بزرگ من حضور رضا بهبودي در اين نمايش بود كه باعث شد تجربه ديگري در عرصه تئاتر داشته باشم.
تأكيد جشنواره سي و سوم به جوانان 25 تا 30 ساله عرصه تئاتر را كه با بخش نسل نو اين جشنواره نمود پيدا كرده‌اند، چطور مي‌بينيد؟بازه سني 25 تا 30 سالگي، به نظر من بازه بسيار مهمي است و در اين برهه زماني يك هنرمند، بهتر مي‌تواند ياد بگيرد و انرژي و جنب و جوشش بسيار بالا است و دغدغه‌اش را انتخاب كرده و مي‌داند تكليفش با خودش چيست به نظر من اين نسل بايد جدي گرفته شوند و اينطور نباشد كه اين توجه تنها به حضورشان در فجر محدود شود.
از تم كار بگوييد و داستاني كه قرار است روايت شود؟ «گفت‌وگوي فراريان» داستان يك گروه تئاتري را روايت مي‌كند كه قرار است نمايشي را تمرين و اجرا كنند و از طرف ديگر اعضاي اين گروه تئاتري رفاقتي هم با هم دارند و نمايش مثل اين است كه در يك پلاتو باز شود و تماشاگران تمرين‌شان را تماشا كنند. تكيه شديد داستان ما بر ديالوگ است، اينكه آيا انسان‌ها مي‌توانند با هم ديالوگ برقرار كنند يا دنياي ما، دنياي مونولوگ‌گويي است و هر كسي حرف خودش را مي‌زند، سعي كرده‌ايم عواقب مونولوگ‌گويي را بيان كنيم.
برنامه‌تان براي اجراي عموم چيست؟بلافاصله در سالن تازه تأسيس موج نو واقع در خيابان ميرداماد، اجراي عمومي خواهيم داشت.
چرا اين سالن را براي اجرا انتخاب كرديد؟بيشتر براي اينكه چنين سالن‌هايي به مردم معرفي بشود و مردم متوجه شوند كه اتفاقات اصلي تئاتر در چنين سالن‌هايي مي‌افتد. البته نمايش‌هايي مانند باغ‌وحش شيشه‌اي در اين سالن اجرا رفته است و در حال حاضر نمايش‌هايي مانند افسانه ببر و بله و نه، اجراي خود را در اين سالن تجربه مي‌كنند.
