به نظر می‌رسد که حرف‌های امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، آن قدر برای سعودی‌‌‌‌ها تلخ بوده که هم وزارت امور خارجه آنها به تندی پاسخ او را داده و هم اینکه با فراخواندن سعد حریری سعی در مخدوش کردن حرف‌های او دارند. ماکرون دو سه روز قبل در مصاحبه‌ای با شبکه تلویزیونی بی‌اف‌ام تی‌وی در مورد سفر سال قبلش به ریاض، پایتخت آل سعود، توضیحی داده بود و اینکه به آنجا رفت تا محمد بن سلمان، ولیعهد و وزیر دفاع آل سعود، را به قبول پرونده حریری ترغیب کند. او در این مصاحبه گفت: «اگر صحبت‌های ما شنیده نمی‌شدند، چه بسا در این لحظه که صحبت می‌کنیم، جنگی در لبنان وجود داشت... من از حریری دعوت کردم به فرانسه بیاید و همین امر لبنان را از بحرانی خطرناک نجات داد، به یاد دارم که نخست‌وزیر لبنان چند هفته‌ای در ریاض بازداشت بود.» این نحو بازخوانی از حوادث چهارم نوامبر گذشته و اعتراف به حبس حریری، نخست‌وزیر لبنان، در ریاض آن هم از سوی رئیس‌جمهور فرانسه چیزی نیست که سعودی‌‌‌‌ها بتوانند از آن چشم‌پوشی کنند.
وزارت خارجه سعودی از آنجایی که نمی‌تواند حقایق آن دو هفته از حبس حریری را بازگو کند، چاره‌ای جز دروغ خواندن حرف‌های حریری و تکرار ادعاهای همیشگی علیه حزب‌الله ندارد. شاید سعودی‌‌‌‌ها فکر می‌کنند با این نحو پاسخ دیپلماتیک توانسته‌اند جواب ماکرون را بدهند اما به قول روزنامه لبنانی رأی‌الیوم، ماکرون حرف خود را برای ثبت در تاریخ زده هرچند که انتظار می‌رفت «قهرمان» آن ماجرا، یعنی خود حریری حقایق را بگوید دست کم وقتی بعد از آزادی از حبس و آمدنش به لبنان. این روزنامه در تحلیل خود به نکته جالب دیگری اشاره دارد و اینکه ماکرون در آن زمان بیشتر از لبنان، به سعودی‌‌‌‌ها خدمت کرد که آنها را از بن‌بستی نجات داد که به دست خود ساخته بودند. این بن‌بست با مقاومت میشل عون، رئیس‌جمهور لبنان، در مقابل سعودی‌‌‌‌ها ایجاد شده بود که نه تنها در برابر بازداشت حریری در ریاض ایستاد بلکه قصد کشاندن موضوع به شورای امنیت سازمان ملل را داشت و همین موضوع بود که سعودی‌‌‌‌ها را در مقابل بد‌‌‌ترین سناریوی ممکن قرار داده بود. حالا سعودی‌‌‌‌ها به جای قدردانی از حامی اروپایی خود حرف او را برنمی‌تابند و علاوه بر واکنش دیپلماتیک، حریری را به ریاض فرامی‌خوانند تا وانمود کنند همه چیز عادی است و اثری از حوادث سال قبل باقی نمانده است.
با وجود این تقلای سعودی‌‌‌‌ها اما معلوم است که رگه‌ای از جریان سال قبل به جا مانده و سعودی‌‌‌‌ها تا حالا نتوانسته‌اند خود را از آن نجات بدهند. در واقع، حبس دو هفته‌ای حریری در ریاض برای این بود که او نتوانسته بود امیال سعودی‌‌‌‌ها را برای کنار زدن حزب‌الله از عرصه سیاسی لبنان به خصوص کابینه این کشور عملی کند. سعودی‌‌‌‌ها با حبس او آن شو تلویزیونی و قرائت استعفا توسط او را به راه انداختند تا با ایجاد بحران در لبنان به هدف خود و حذف سیاسی حزب‌الله برسند. این طرح گانگستری سعودی راه به جایی نبرد چون حساب وحدت و مقاومت لبنانی را نکرده بودند و حتی می‌توان گفت که نتیجه عکس طرح سعودی در انتخابات پارلمانی لبنان معلوم شد که هم حزب‌الله و متحدینش آن انتخابات را بردند و هم اینکه حزب المستقبل به رهبری حریری یک سوم کرسی‌های خود را در پارلمان از دست داد. حالا که حریری بر مبنای تقسیمات طایفه‌ای لبنان برای سومین بار عهده‌دار پست نخست‌وزیری و مکلف به تشکیل کابینه شده، سعودی‌‌‌‌ها باز بر همان رگه سابق او را فراخوانده‌اند تا هم نمایش سیاسی در مقابل حرف‌های ماکرون نشان داده باشند و هم اینکه ساز قبل را با او کوک کنند. به نظر می‌رسد که سعودی‌‌‌‌ها متوجه نشد‌ه‌اند این ساز دیگر صدایی از آن درنمی‌آید چون حزب‌الله و متحدانش با داشتن نزدیک به 80 کرسی در پارلمان جدید لبنان از کابینه این کشور کنار‌زدنی نیستند و حریری امکانی برای پاسخ به امیال سعودی در این خصوص ندارد. واقعیت این است که حریری تنها می‌تواند در حد و حدود شرایط فعلی در پارلمان لبنان کابینه خود را بچیند و این حد و حدود مانع از این می‌شود که تن به خواسته‌های سعودی بدهد. شاید او با رفتن به ریاض بخواهد پاسخ نمایشی به ماکرون بدهد یا روابط نزدیک خود با آل‌سعود را تأیید کرده باشد اما این دست مانورهای سیاسی باعث اتفاق خاصی در صحنه سیاسی لبنان نمی‌شود که تقلای سعودی‌‌‌‌ها به دنبال آن است.
