رد و بدل شدن پیام‌های تند و تهدیدآمیز میان ایران و امریکا نه اتفاق جدیدی است و نه عجیب، اما سرعت کار در ساعات اولیه روز دو شنبه قابل‌توجه بود و تا اندازه زیادی جدید. بعد از اینکه حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، در همایش رؤسای نمایندگی‌های ایران در خارج از کشور به امریکا هشدار داد که با دم شیر بازی نکنند و گرنه پشیمان خواهند شد، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا، طاقت نیاورد و تنها چند ساعت بعد پاسخ او را با انتشار یک پیام توئیتری داد. لحن تند این پیام از کلمات آن پیدا است، اما نگارش ترامپ در این پیام با دیگر پیام‌هایش تفاوت قابل‌توجهی داشت. او که در دیگر پیام‌هایش از حروف کوچک استفاده می‌کند، در این یکی به جز عنوان و نام روحانی از حروف بزرگ استفاده کرده که شاید به نظر برسد او به این وسیله می‌خواسته هم میزان خشم خود و هم جدی بودن تهدیدش را بیان کرده باشد، اما باید گفت که این کارش بیشتر یک حرکت نمایشی بوده، حرکتی که همکارانش مثل مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا، همراه او هستند.
پمپئو تقریباً همزمان با نگارش پیام ترامپ به کتابخانه رونالد ریگان، رئیس‌جمهور پیشین امریکا، واقع در شمال لس‌آنجلس رفته بود تا در برنامه‌ای به نام «حمایت از صدای ایرانیان» سخنرانی کند و به برخی از پرسش‌ها پاسخ بدهد. سخنرانی او در یک نگاه کلی تفاوت چندانی با سخنرانی ماه می‌او در بنیاد هریتیج نداشت و او این بار هم همان لحن تند، اتهام‌زنی‌ها و ادعا‌ها را علیه ایران داشت و به این جهت هم سخنرانی او نکته جدیدی به همراه نداشت، جدای از اینکه حضورش در این مکان به‌خصوص و مخاطبانش دلالت بر نکته‌ای خاص داشت. او با انتخاب کتابخانه ریگان می‌خواست به مخاطبانش این اطمینان خاطر را بدهد که او و ترامپ همان سرسختی را با ایران خواهند داشت که ریگان با شوروی سابق و بلوک شرق داشت، اما گویا توجه نداشت همین ریگان بود که با فرستادن کیک و کتاب مقدس به ایران به دنبال جلب رضایت تهران بود تا سرسختی در مقابل آن. از طرف دیگر، مخاطبان دعوت شده به این سخنرانی به طور عمده از میان سلطنت‌طلبانی بودند که از حضور نزدیکان ترامپ مثل رودی جولیانی یا نوت کینگریچ در تجمع اخیر منافقان ناراضی بودند و پمپئو به پایگاه سنتی آن‌ها در شمال لس آنجلس رفته بود تا با اجرای یک برنامه نمایشی و گفتن حرف‌های تکراری از نارضایتی آن‌ها کم کرده باشد.
این حرکت نمایشی پمپئو نمی‌تواند بی‌توجه به انتخابات میان‌دوره‌ای امریکا در روز ششم نوامبر باشد، چه اینکه پیام توئیتری ترامپ و کل سر و صدای او بر سر خروج از برجام هم بر همین محور قابل ارزیابی است. باید توجه داشت که این انتخابات از جمله مهم‌ترین انتخابات امریکا بعد از انتخابات ریاست جمهوری است چرا که کل ۴۳۵ کرسی مجلس نمایندگان و بیش از یک سوم کرسی‌های مجلس سنا به رأی گذاشته می‌شود که دست‌کم ۲۳ کرسی آن متعلق به سناتور‌های حزب دموکرات است. این جدای از انتخاب ۳۹ فرماندار ایالتی و منطقه‌ای، تعداد قابل‌توجهی از انتخابات دولتی و محلی و شهرداری‌ها است که در این روز انجام می‌شود. اهمیت این انتخابات برای ترامپ آن قدر هست که روزنامه نیویورک‌تایمز چند روز قبل، از آن به عنوان مهم‌ترین انتخابات برای ترامپ یاد کرد و در این مورد نوشت: «این مهم‌ترین انتخابات میان‌دوره‌ای در یک نسل است و کسانی از ما که به درستی توسط این رئیس‌جمهور وحشت زده شده‌ایم، باید انرژی بسیاری داشته باشیم تا بتوانیم دست کم کنترل یک مجلس را به دموکرات‌ها اختصاص دهیم. اگر یک قانونگذاری بتواند پای خود را روی خرخره این رئیس‌جمهور بگذارد، بهبود سیاستگذاری تضمین خواهد شد.» بنابراین، برای ترامپ و تیم او در کاخ سفید مهم است تا اجازه ندهند رقبای دموکرات این رویه را در پیش بگیرند و بتوانند دست کم کنترل یکی از دو مجلس قانونگذاری را در امریکا به دست بگیرند و برای این هدف هم باید مراقب آرایی باشند که به صندوق‌ها ریخته می‌شوند. بی‌جهت نیست که ترامپ بازگشت تحریم‌ها را در روز ۴ نوامبر یا دو روز قبل از این انتخابات کلید زد تا بتواند با استفاده تبلیغاتی از پاره کردن برجام و هجمه علیه ایران، نمایش تبلیغاتی در این رقابت انتخاباتی سرنوشت‌ساز داشته باشد. بنابراین، او و همکارانش مثل پمپئو برنامه نمایش تبلیغاتی علیه ایران را نه تنها تا انتخابات میان‌دوره‌ای دنبال می‌کنند بلکه بر شدت آن خواهند افزود و از هر فرصتی برای تشدید این برنامه استفاده می‌کنند، چنان که ترامپ تنها چند ساعت بعد از سخنان روحانی آن پیام توئیتری را فرستاد و پمپئو هم برای جلب رأی سلطنت‌طلب‌های ساکن لس‌آنجلس به آن منطقه رفت تا نزدیکی دولتش به منافقین باعث از دست دادن رأی آن‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای نشود.
