آویگدور لیبرمن، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، روز پنج شنبه گذشته گفت که «سوریه به دوره حکومت بشار اسد بازگشته است.» او این حرف را به جهت رسیدن نیرو‌های ارتش سوریه به مرز‌های مشترک با رژیم صهیونیستی زد که با از بین رفتن گروههای تروریستی مجبور شده این واقعیت را در تحولات سوریه به زبان بیاورد. پاکسازی این منطقه باعث شده زمینه برای بازگشت نیرو‌های حافظ صلح سازمان ملل فراهم شده و آن‌ها بعد از شش سال حالا می‌توانند مأموریت خود را برای گشت‌زنی در خط مرزی بر طبق قطعنامه ۳۵۰ شورای امنیت انجام دهند. از طرف دیگر، شرایط مشابهی در مرز سوریه با اردن فراهم شده و هماهنگی ارتش اردن با ارتش سوریه برای گلوله‌باران مواضع داعش هم نشان داد که اردن از رسیدن ارتش سوریه به مرز‌های خود استقبال می‌کند. در هر صورت، نظام سوریه بعد از شش سال توانسته مناطق جنوبی کشور را از گروههای تروریستی بازپس بگیرد و با رسیدن به مرز‌های مشترک با رژیم صهیونیستی و اردن، نظام سوریه تسلط خود را بر این منطقه از کشور تثبیت کرده است. حالا مسئله‌ای که باقی مانده این است که نظام سوریه با استان ادلب چه می‌کند؟
نقشه راه کلی از زمان آزادسازی حلب در دو سال قبل به این صورت بوده که جنگ و مذاکره با گروههای تروریستی در دستور کار قرار بگیرد تا این گروهها بعد از فشار تنها راه بقای خود را در رفتن به استان ادلب بدانند. این نقشه راه چه در حلب و چه بعد از آن در حومه دمشق تا مناطق جنوبی در کار بوده و در عین اینکه کار آزادسازی را پیش برده، اما باعث شده استان ادلب مبدل به مرکز تجمع گروههای تروریستی شود. اکنون از گروه هیئت تحریرالشام یا جبهه النصره سابق گرفته تا احرارالشام، جیش البادیه، الملاحم، حزب الترکستانی الاسلامی، گروه نورالدین زنکی و چندین و چند گروه کوچک دیگر در این استان مستقر هستند که به برکت توافقنامه مناطق کاهش تنش به حیات خود ادامه می‌دهند، اما به نظر نمی‌رسد که این شرایط بتواند دوام چندانی داشته باشد. در واقع، این گروهها از توافقنامه مناطق کاهش تنش استفاده می‌کنند تا در استان‌های هم‌جوار حما، لاذقیه و حلب به فعالیت تروریستی خود ادامه بدهند که چند مورد از حملات پهپادی به پایگاه روسی حمیمیم از جمله همین موارد بود و حالا وزارت دفاع روسیه نسبت به تحرکات این گروهها هشدار می‌دهد که با بسیج نیرو‌های خود قصد انجام حملاتی در این استان‌ها را دارند. هرچند که وزارت دفاع روسیه در بیانیه خود این گروهها را دعوت کرده تا به روند حل و فصل مسالمت‌آمیز مناطق کاهش تنش بازگردند، اما معلوم است که هم این دعوت از سوی آن گروهها بی‌پاسخ می‌ماند و هم اینکه توافقنامه مناطق کاهش تنش نمی‌تواند پناه امنی برای این گروهها باشد.
بشار اسد بعد از راحت شدن خیالش از جنوب کشور و در دیداری با هیئت روسی گفته بود که هدف ما در حال حاضر ادلب است و با این حرف استراتژی بعدی ارتش را نشان داده بود. به نظر می‌رسد که روس‌ها پیام او را به خوبی دریافت کرده و با آن مخالفت چندانی نداشته باشند، چرا که سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، بعد از نشست آسه‌آن و در یک نشست خبری گفت که ر‌هایی از تروریست‌ها در ادلب ضروری است. بنابراین، روسیه حمایت خود را از ارتش سوریه برای پاکسازی ادلب از گروههای تروریستی اعلام کرده و حتی نیرو‌های روسیه در عملیات تخلیه هزاران تن از اهالی استان ادلب مشارکت دارند تا زمینه برای حمله‌ای فراهم شود که به‌ام‌المعارک مشهور شده است. تنها مسئله‌ای که باقی مانده واکنش ترکیه است چرا که ترکیه هم از حامیان برخی گروههای تروریستی مستقر در این استان است و هم با فرستادن نیرو‌های خود در منطقه عفرین و شمال سوریه، در این منطقه حضور مستقیم نظامی دارد. تحرکات اخیر ترکیه از فرستادن قریب به ۸۰ کامیون به ادلب، نصب آژیر‌های خطر در برخی نقاط استقرار تک‌تیرانداز‌ها در منطقه و تشکیل ائتلافی از سه گروه شورشی تحریر سوریا، جیش‌الاحرار و صقور‌الشام نشان‌دهنده این است که ترکیه آرام و بی سر و صدا گروههای تحت حمایت خود را برای رو در رویی با ارتش سوریه آماده می‌کند. به نظر اغلب تحلیلگران، این دست اقدامات مقدماتی ترکیه نمی‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در‌ام‌المعارک داشته باشد چرا که گروههای حاضر در ادلب هم به لحاظ تعداد و امکانات و هم به لحاظ اختلافات داخلی خود توان ایستادن در مقابل ارتش سوریه و متحدانش نخواهند داشت. با وجود این، مسئله مهم در دخالت مستقیم ترکیه است که در صورت ضعف گروههای مورد حمایتش چه خواهد کرد و آیا حاضر است برای حفظ این گروهها با ارتش سوریه درگیر شود؟ به نظر می‌رسد که پاسخ به این پرسش نیز منفی باشد و انتظار می‌رود که ترکیه هم مثل رژیم صهیونیستی با نزدیک شدن ارتش سوریه به سمت مرز تنها شاهد نابودی گروههای تروریستی مورد حمایتش باشد، به خصوص اینکه روسیه نیز از ارتش سوریه حمایت می‌کند و بعید به نظر می‌رسد که ترکیه حاضر باشد با درگیری با ارتش سوریه رابطه خوب فعلی با روسیه را به هم بزند. به هر حال، دمشق با آزادسازی جنوب کشور به مرحله‌ای رسیده که ارتش خود را به سراغ شمال کشور و استان ادلب بفرستد تا با‌ام‌المعارک و پاکسازی این استان پرونده شش ساله جنگ با گروههای تروریستی را ببندد.
کی نوبت نابودی اسراییل فرا میرسه،مرگ بر اسراییل 
