برخی منتقدان دولت با استناد به وضعیت موجود حضور آقای روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل را به صلاح نمیدانند، نظر شما در رابطه با این موضوع چیست؟
حضور در مجمع عمومی سازمان ملل فرصت مناسبی است و ما باید از این فرصت نهایت استفاده را ببریم. ضمن اینکه قطعا یکی از موضوعاتی که از طرف مقامات آمریکایی به آن پرداخته میشود موضوع ایران است. در این شرایط نحوه حضور ما در آنجا و کاری که انجام میدهیم میتواند این فرصت را برای ما فراهم کند. اگر از تریبون سازمان ملل استفاده نکنیم، کشورهای دیگر حتما از این شرایط علیه ما استفاده خواهند کرد.
یعنی از نظر شما عدم حضور در مجمع عمومی با هر استدلالی به ضرر ما خواهد بود؟
اگر حضور در آنجا و کنش و واکنشهای ما هزینهساز و بیخاصیت باشد و نتوانیم فضاسازی کنیم و موضوع آمریکاییها و حملاتی که آنها علیه ما انجام میدهند را خنثی کنیم بنده اعتقاد دارم رفتن به این سفر بیفایده است.
اما اگر با یک استراتژی روشن و آمادگی کامل برویم و بتوانیم برای احقاق حقوق مردم ایران از تریبون سازمان ملل به خوبی استفاده کنیم و موقعیت منطقه را به درستی تشریح کنیم و بگوییم که آمریکاییها چه بلایی سر منطقه آوردهاند، بگوییم که رژیم صهیونیستی چه وضعیتی درست کرده است و چه تهدیداتی اساسا متوجه جامعه جهانی است، مجمع عمومی فرصت خوبی برای این کار است. حتی بخشی از این موضوع به اتحادیه اروپا مربوط میشود. دولت جمهوری اسلامی ایران به دلیل نقش منطقهای و جهانی که دارد و این نقش روزبهروز هم پر رنگتر خواهد شد، باید از تریبون سازمان ملل برای خنثی کردن حملات و تهدیدات تبلیغاتی دشمن و فضایی که میسازد به خوبی بهره ببرد. ما باید این موضوع را مطرح کنیم و جامعه جهانی را مثل دهکدهای ببینیم که بخشی از این دهکده امروز در آتش ماجراجویی آمریکاییها میسوزد و اتفاقا نقش ایران، نقش فعال و مثبتی است. ما چالشی داشتیم و آن چالش نشان میدهد که تروریست کیست و حامیان آنان چه کسانی هستند و چگونه امنیت بینالملل را به تهدید میکشانند. باید بدانیم مساله یکجانبهگرایی که آمریکاییها پرچمدار آن هستند، امروز با جریان محافظهکاری بینالمللی در حال دفن شدن است و ما باید خود را برای این تغییرات آماده کنیم. اگر رئیسجمهور به آنجا تشریف ببرد و نتواند این صحبتها را مطرح کند و بخواهد روی یک سری از کلی گوییها و لفاظیهای عشق و دوستی و صفا و صلح جهانی و این کلمات صحبت کند به نظر من تشریف نبرد خیلی بهتر است. با این شرایط تحریم 200 نفر آدم را به همراه خود به آنجا ببریم و هزینه هتل و تشریفات را بپردازیم به بهانه جلب سرمایه به نظرم بیفایده است.
نشست سالانه سازمان ملل برای کشوری مثل ایران یک فرصت بزرگ است و این فرصت باید دقیقا تعریف شود و یک استراتژی روشن و فراگیر در جهت منافع ملی باشد؛ نه برای خواستههای اصلاحطلبان و اعتدالگرایان و...
به نظر شما در حوزه دیپلماسی عمومی چه اقداماتی لازم است؟
یقینا دیپلماسی عمومی بخش اصلی این سفرها به شمار میرود. باید بتوانیم با بدنه اجتماعی آنجا تماس بگیریم. آمریکا با همه ادعایی که میکند کاملا سانسور شده است. مخصوصا آمریکاییها در فضای خود هستند. بسیار مهم است که ما این فضا را بشکنیم و تعمیر کنیم. منتها این اتفاق در صورت اتخاذ یک رویکرد انقلابی میافتد. اگر قرار باشد ما از عشق و دوستی دم بزنیم آنجا خود قطب لیبرالیسم است. خدای لیبرالیسم در آنجا حضور دارد. ما باید کابوس آنها شویم و اصلا نیازی نیست که ما در مورد دموکراسی و مردمسالاری صحبت کنیم. در این حوزه آنها از ما خیلی جلوتر هستند. ما باید در مورد گفتمان انقلاب اسلامی صحبت کنیم. بگوییم که آیا ما طالبان و القاعده هستیم که در رسانههایشان معرفی میکنند یا واقعا قرار است جمهوری اسلامی دریچه جدید و راه جدیدی را به روی دنیا باز کند. این گفتمان و این راه جدید میتواند آنها را به فکر وا دارد. باید در مورد وضع خراب آب و هوا، وضع خراب اقتصاد، وضع خراب امنیت و بههم ریختگی که در محیط بینالملل وجود دارد صحبت کنیم. این آشفتگیها نشان میدهد که لیبرالیسم به پایان خط رسیده است و دنیا را اینگونه نمیشود اداره کرد.
چهار دهه است که لیبرالها در کشور زور میزنند و به شکل اصلاحطلب، کارگزار یا اصولگرا آمدهاند، اما نتوانستند کاری انجام دهند. ایران را به همان بدبختیای دچار کردند که هماکنون ترکیه به آن گرفتار است، ایتالیا، اسپانیا و یونان گرفتار هستند. این نشان میدهد که تفکر و اندیشه الهی، آن چیزی که قرآن به ما نشان میدهد و چیزی که اهلبیت(ع) میگویند چاره کار است. روحانی اگر میتواند این گفتمان را ترجمه کند بسمالله. اما اگر میخواهد از دیکتاتوری و مساله دولت و اعتدال و این حرفها صحبت کند حضورش در آمریکا وجهی ندارد.
یعنی شما معتقدید با وضعیت امروز آمریکا و منزوی و منفور شدنش در جامعه جهانی، زمینهای فرآهم شده است که روحانی به آنجا برود و گفتمانی که شما از آن سخن میگویید را مطرح کند؟
رئیسجمهور عزیز کشور ایران اسلامی که به نمایندگی رهبر معظم انقلاب به آنجا میرود غیر از این سخنان نباید بگوید. گفتوگوی تمدنها نداریم. تمدن غرب امروز به لجن کشیده شده است و دنیا را به آتش کشیده است. میتوانید جلوه تمدن غربی را در یمن جستوجو کنید. همین چند روز پیش دولت آلمان دوباره سلاح تحویل داد برای قتل عام مردم بیدفاع یمن که زیر آتش بمبها به شهادت برسند. حقوق بشری که غرب از آن حرف میزند کجاست؟ غرب امروز به بنبست رسیده است.
امروز تنها چیزی که میتواند برای ما آرامبخش باشد جایگزین کردن تفکرات غربیها و آمریکاییها با تفکرات انقلاب اسلامی است. حالا که لیبرالیسم زمین خورده است، دنیا را چگونه میشود اداره کرد؟ کشورداری خوب کجا است؟ من متاسف هستم که آقای روحانی تجربهای در این حوزه ندارد که بخواهد با خود ببرد و بگوید دولتداری خوب یعنی این. من ماندهام که با این وضع خراب اقتصاد از چه چیزی میخواهد سخن بگوید. رسالت رئیسجمهوری که از طرف کشور انقلاب اسلامی میرود قاعدتا باید یک چنین مواضعی باشد و از چنین موضوعی دفاع کند و از چنین گفتمانی پیروی کند. اگر قرار باشد از حلقه نیاوران بگوید که حلقه نیاوران دست دوم همان حلقههای غربی است. فریدمن مجموعه اینها را در جیبش گذاشته است. ما باید تفکر انقلابی و تجربه انقلابی را معرفی کنیم که امروز حاصل آن را در حضور منطقهای خود میبینیم. درحرکت عاشورایی و راهپیمایی بزرگ اربعین میبینیم. اینها مظلومیت حرکت عاشورایی و مظلومیت ملت ایران است که این مظلومیت محصول دولت و رفتارهای آنهاست. اگر میتواند از تفکر انقلابی و شیوه دولتداری اسلامی دفاع کند بسیار فرصت خوبی است.
رئیسجمهور آمریکا اعلام کرده است که یک نشست در شورای امنیت با دستور کار ایران تشکیل خواهد شد. تحلیلتان از این موضوع چیست؟ آیا باید در این نشست حضور داشته باشیم؟
بستگی دارد که ما با چه استراتژیای جلو برویم. ما باید برای سناریوهای احتمالی ترامپ که میشود آنها را مشخص کرد یک گارد تهاجمی خوب و یک دفاع زیبای کارشناسی شده داشته باشیم. آمار و اطلاعاتی را که ترامپ با آن میخواهد به ما تهاجم کند باید با آمار و اطلاعات دقیق پاسخ دهیم و او را سر جایش بنشانیم. باید با سند سخن بگوییم، مخصوصا با سند بگوییم که اینها در منطقه دارند چهکار میکنند و چقدر مردم منطقه ایالات متحده را منفور میدانند. هیچجا از منطقه نیست که در آنجا مصیبتی باشد و ردپایی از سیستم امنیتی و نظامی آمریکا در آن درگیر نباشد. ما باید این مباحث را تشریح کنیم. طبق قانون اگر قرار باشد در آن نشست ترامپ به ما حمله کند ما هم این حق را داریم که پاسخ دهیم و در آنجا حضور داشته باشیم. احتمالا روسها هم مورد تهاجم قرار خواهند گرفت و روسها با ما هم موضع خواهند بود چون شریک راهبردی ما هستند. این فرصت بسیار خوبی است به این شرط که ما رویکرد انقلابی را در دستورکار قرار دهیم. تهاجمی سخن بگوییم البته چاشنی منطق و اصول را هم باید رعایت کنیم و با کلمات موثر و با توجه به فضای گفتمانی که در آن شرایط وجود دارد، حرف بزنیم.
بنابراین به اعتقاد شما به شرط داشتن استراتژی روشن و محکم باید در عالیترین سطح در این نشست حضور داشته باشیم؟
اگر تفکر انقلابی داشته باشیم میتوانیم از خود دفاع کنیم، اما اگر قرار باشد مثل لیبرالها مغلوب باشیم این جواب نخواهد داد. خیلی باید به روز باشیم. باید ببینیم که طرف مقابل در چه محورهایی میخواهد به شما حمله کند و با آمادگی پاسخ بدهیم. باید روی نقش سازنده و بازدارنده ایران مانور دهیم. نمونه آن در گفتمانهای شبه جزیره کره کاملا واضح است. کرهشمالی کشور منزویای است ولی میبینید که آمریکاییها چند پله عقب هستند و به دنبال آنها میدوند. آن کاری که انجام دادند این است که پله به پله براساس همان راهبردی که عرض کردم توانستند به اهداف خود برسند و خوب جلو رفتهاند. ما همین تجربه را باید داشته باشیم. قاعدتا آقای رئیسجمهور باید رویکردهای مختلف در زمینه سیاست خارجی را مد نظر قرار دهد، مگر اینکه تکصدایی که تا الان بوده را بخواهند ادامه بدهند، فکر نمیکنم قادر باشند کاری انجام دهند. درنهایت امیدوارم بتوانند از این موقعیت استفاده کنند و از حق ما و مردم منطقه به خوبی دفاع کنند آنطور که شایسته و بایسته دولت جمهوری اسلامی است.